Το παρακάτω κείμενο όπως θα το διαβάσετε αυτούσιο με τον τίτλο μετά το τέλος της δικιάς μου εισαγωγής, είναι από το σαιτ leoforos.gr
Ειλικρινά δεν θέλω να προσθέσω τίποτε.
Αναρωτιέμαι μόνο, αν κάποτε, τολμούσε κάποιος να ανεβάσει ένα παρόμοιο ή και αυτολεξεί το ίδιο κείμενο για τον Παναθηναϊκό, για παράδειγμα εκείνη την... επάρατη σεζόν του 2008 που ήταν πρώτος στην βαθμολογία αλλά καίγαμε την Λεωφόρο και κλαίγαμε από αγανάκτηση στα ραδιόφωνα γιατί κερδίζαμε μόνο με 1-0 ή ακόμα χειρότερα παίζαμε με... δύο αμυντικά χαφ, πως θα τον χαρακτήριζαν οι σημερινοί συντάκτες ή ο ανώνυμος συντάκτης έστω, του σημερινού κειμένου.
Για να πω την αλήθεια, δεν χρειάζεται να το ψάξω και πολύ. Έχω ακόμα νωπούς στην μνήμη μου τους χαρακτηρισμούς από αυτούς σε βάρος μου, όταν τότε μιλούσα και έγραφα για την ανάγκη να στηριχθεί η ομάδα για να πάρει το ΠΡΩΤΆΘΛΗΜΑ αντί να στήνεται κάθε Κυριακή και κάθε μέρα στον τοίχο... δια ασήμαντον αφορμή.
Φαίνεται όμως, πως τελικά την... διαφορά την κάνουν οι στόχοι. Καθώς όταν πας για ΠΡΩΤΆΘΛΗΜΑ επιτρέπεται και θεωρείται... αγνή Παναθηναϊκοφροσύνη να βρίζεις. Ενώ όταν πας για την...πέμπτη θέση και είσαι -31 βαθμούς από την κορυφή χρειάζεται... αυτοσυγκράτηση και... στήριξη η ομάδα, αποκτάνε σημασία τα... αποτελέσματα και όχι οι εμφανίσεις, την ίδια περίπου ώρα, που ο... άλλος ετοιμάζεται να κάνει φιέστα χωρίς αντίπαλο.
Είναι θέμα επιλογής τελικά.
Και φυσικά... οξυμένης αίσθησης της Παναθηναϊκοφροσύνης.
Δεν είναι ώρα για θέαμα
ΟΚ, κανείς μας δεν έμεινε ικανοποιημένος από τον τρόπο με τον οποίο ήρθε η νίκη επί του παραρτήματος της Κέρκυρας. Αυτό έλλειπε άλλωστε, να είμαστε χαρούμενοι επειδή κάναμε 2-3 ευκαιρίες και βάλαμε ένα γκολ με την τελευταία ομάδα του Πρωταθλήματος. Υπό διαφορετικές συνθήκες έπρεπε να είχαμε ρίξει 3 γκολ από το πρώτο ημίχρονο και να ξαποστέλνουμε τους πρώην ευνοημένους με το «Εκεί, εκεί στην Β' Εθνική», αντί να περιμένουμε το τέλος της αναμέτρησης...
Φέτος όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά και άπαντες είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με ρεαλισμό. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το ικανοποιητικό ποδόσφαιρο, είναι δευτερεύον στόχος πλέον για τον Παναθηναϊκό. Πρωταρχικός είναι η νίκη. Αυτό μας νοιάζει τώρα. Να παίρνουμε τα τρίποντα, με οποιοδήποτε τρόπο. Είτε αυτό είναι με πέναλτι, είτε με αυτογκόλ...
Καλές οι μουρμούρες για την αγχωτική νίκη, αλλά πλέον η ομάδα αυτό που θέλει είναι να έχει δίπλα της τον κόσμο και να την στηρίζει. Όπως έγινε το Σάββατο δηλαδή... Όταν από το 60 και μετά, οι φίλαθλοι, μικροί και μεγάλοι, έσπρωχναν τους «πράσινους» προς τη νίκη. Να μπούμε στα play off, να σκαρφαλώσουμε πιο ψηλά στην βαθμολογία και στο τέλος να κάνουμε ταμείο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου