Δεν θα μπορούσε να ιδωθεί ξεχωριστά η προσπάθεια της Εθνικής Ελλάδας, απ' αυτό που λέμε ελληνικό ποδόσφαιρο Όσο κι αν αρκετά στελέχη της παίζουν πια στο εξωτερικό, δεν παύει να ναι ο καθρέφτης του ποδοσφαίρου και της λογικής στη χώρα μας, με τα καλά του και τα αρνητικά του.
Το αποτέλεσμα μπορεί να ξαφνιάζει ως προς την ευκολία και την... σφοδρότητα που προέκυψε, αλλά δεν παύει μια ήττα από την Βοσνία με 3-1 να είναι γενικά ένα αποτέλεσμα που δεν προκαλεί δα και μεγάλη αίσθηση.
Το πρόβλημα είναι να δούμε κάποια στιγμή με πραγματικό μάτι την εικόνα της εθνικής, αλλά και τον τρόπο και την λογική της στελέχωσής της.
Το πρώτο πράγμα που μπορεί κάποιος να διαπιστώσει, είναι ότι για κάποιο λόγο, η ανανέωση της Εθνικής και οι όποιες αλλαγές της, συνήθως αφορούν στην αμυντική της γραμμή και στο χώρο των αμυντικών χαφ.
Αυτό δεν είναι τυχαίο και δείχνει ως ένα βαθμό και το δομικό πρόβλημα αυτής της Εθνικής και του ποδοσφαίρου μας.
Η ανανέωση της Εθνικής, γίνεται στις θέσεις αυτές, γιατί ακριβώς μόνο σ' αυτές βγαίνουν πια νέοι παίκτες στην Ελλάδα. Παίζεται έτσι το ποδόσφαιρο πια σ' αυτή τη χώρα, που δεν παράγει ούτε οκτάρια ή έστω δεκάρια όπως τα έλεγαν κάποτε και κυρίως δεν παράγει πλάγιους μεσοεπιθετικούς.
Αν σκεφτεί κάποιος διαχρονικά την Εθνική μας, θα δει ότι πάσχει ακριβώς σ' αυτούς τους τομείς. Αφθονούν δηλαδή τα στόπερ, πολλές φορές και τα πλάγια μπακ και ενίοτε και τα λεγόμενα αμυντικά χαφ, που όμως όλα παίζουν με τον ίδιο τρόπο την θέση.
Αντίθετα έχουμε χρόνια να δούμε πλάγιους και φυσικά χαφ με δημιουργικές ικανότητες επιθετικά. Κι αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που αγωνίζονται όλες σχεδόν οι ελληνικές ομάδες.
Δηλαδή με πλάγιους, ''φουνταριστούς'' που παίζουν κατά συνθήκη στα πλάγια και οργανωτές αμυντικά χαφ επί της ουσίας, που με μια σωστή πάσα ή μια πετυχημένη γιόμα, τα βαφτίζουμε... επιτελικά χαφ.
Αυτό ακριβώς ήταν και η εικόνα της Εθνικής μας με την Βοσνία. Δεν ξέρω αν οι Βόσνιοι είχαν καλύτερους ή χειρότερους παίκτες από μας. Και δεν ξέρω αν η ευκολία με την οποία κέρδισαν, οφείλεται στην καλή δική τους και στην κακή δική μας αντίστοιχα βραδιά.
Ξέρω όμως σίγουρα, πως οι παίκτες της Βοσνίας, ήταν κανονικοί παίκτες σε όποια θέση έπαιζαν.
Πράγμα που στην Εθνική μας δεν συμβαίνει.
Για παράδειγμα, το κέντρο της. Καραγκούνης, Κατσουράνης, Τζιόλης. Κανείς από τους τρεις δεν είναι αυτό που λέμε επιτελικό χαφ και φυσικά δεν μπορεί να ανταποκριθεί σ' αυτό το ρόλο ακόμα και όταν τον... αναλαμβάνει υποχρεωτικά.
Το ίδιο και μπροστά. Όπου επί της ουσίας έχουμε τρία κλασικά φορ που κατά συνθήκη βάζουμε τα δύο απ' αυτά -συνήθως Σαμαρά και Σάλπι- να παίζουν πλάγιοι.
Αυτό δημιουργεί μια ανισορροπία στον τρόπο που προσπαθεί να παίξει μπάλα μέσα στο γήπεδο η Εθνική, με αποτέλεσμα να επαφίεται πια για καλό αποτέλεσμα, στην φάση της στιγμής, στο πείσμα της, στην ομοιογένειά της, στην παλικαριά και στην υπερπροσπάθεια. Πράγμα που πιάνει αρκετές φορές, αλλά κάποια στιγμή δεν θα πιάσει και θα φανεί έτσι η γύμνια και η ανισορροπία σε σχέση με το είδος των παιχτών που έχει.
Από κει και πέρα, υπήρχαν και κάποιες επιλογές όχι λάθος ή ακατανόητες, αλλά αντίθετα ενδεικτικές του πως αναδεικνύονται στο ελληνικό κύκλωμα οι ποδοσφαιριστές, οι προπονητές, αλλά ακόμα και οι... καλοί παράγοντες, οι αντίστοιχοι... δημοσιογράφοι και πάει λέγοντας.
Για παράδειγμα, ο Αβραάμ, ήταν χτες η αχίλλειος πτέρνα της Εθνικής. Και δεν φταίει ο Αβραάμ φυσικά. Από οχτώ μήνες αποχή έρχεται. Τι πρεμούρα ήταν τώρα αυτή να παίξει κατ΄ευθείαν με αντίπαλο τον Τζέκο δεν μπορώ να την καταλάβω.
Ακόμα. Δεν γίνεται σ΄ αυτή την Εθνική να μην παίζει ο Σπυρόπουλος αριστερά και να έχουμε δοκιμάσει εκεί από Τζαβέλα μέχρι ότι τραβάει η ψυχή σας. Όπως επίσης και μην βγάλετε σπυριά οι... Παναθηναϊκάρες, ότι και να λένε, σ' αυτή την Εθνική δεν γίνεται να μην παίζει ο Βύντρα.
Και κάτι ακόμα. Η επιστροφή του Καραγκούνη, θεωρητικά αλλά και πρακτικά δεν ήταν αποτυχημένη. Όμως αυτό ήταν το πρόβλημα. Ότι ο Γιώργος παίζει έτσι πια, που ακόμα κι αν είναι καλός, κάνει απελπιστικά αργή και κυρίως... παράλληλη την ανάπτυξη της ομάδας στον χώρο του κέντρου. Ειδικά όταν οι παρτενέρ του είναι ο Κατσουράνης και ο χτεσινός Τζιόλης.
Αυτά τα ολίγα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου