Παραμύθα της χαλιμάς

Τελικά δεν υπάρχει όριο. Αφού το είδαμε ακόμα κι αυτό, ειλικρινά τι άλλο θα δούμε. Ο... Βέλιτς, λέει, πίσω από τον Βαρέλα.

Απ' την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα δηλαδή.

Και τι κανέλα; Και πιπέρι και αλάτι και όλα τα μπαχαρικά του κόσμου. Αυτή η σούπα, μόνο έτσι μπορεί να... φαγωθεί. Να πιστέψεις δηλαδή ότι δεν είναι σούπα, αλλά κάτι άλλο.

Ο Βέλιτς πίσω από τον Βαρέλα.

Εντάξει, το ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο αυτό να ισχύει, μάλλον δεν χρειάζεται να το πούμε. Το θέμα είναι, ποια .. ανάγκη οδήγησε στην... διαρροή και αναδημοσίευση αυτής της "είδησης". Και ποιο... σκοπό εξυπηρετεί.

Τα ενδεχόμενα είναι δύο τινά.

Το πρώτο και προφανές, να εμφανίσουν για μια ακόμα φορά ότι ο Βαρδινογιάννης είναι αυτή την στιγμή πίσω απ' όλες τις επιλογές του Παναθηναϊκού. Με το σκεπτικό ότι αν πούμε "¨Βέλιτς" άρα είναι σαν να λέμε "Βαρδινογιάννης", οπότε... να η απόδειξη.

Φυσικά αυτό έχει ατυχήσει από χέρι. Καθώς απευθύνεται μόνο σε μικρά παιδιά. Που κι αυτά πια  έχουν πονηρέψει και τέτοια παραμύθια δεν τα χάφτουν ούτε για να κοιμηθούν το βράδυ.

Απομένει το δεύτερο... ενδεχόμενο, που μοιάζει πιο αληθοφανές. Το να θέλουν δηλαδή να προσδώσουν... κύρος και άλλοθι σ' αυτόν τον απίστευτο Βαρέλα,τόσο για τις επιλογές του, όσο και για την στήριξη που του παρέχουν όσοι τον επέλεξαν.

Με το σκεπτικό, ότι ο Βέλιτς έτσι κι αλλιώς αποτελεί τον πιο πετυχημένο ίσως τεχνικό διευθυντή στον Παναθηναϊκό τα τελευταία δέκα χρόνια και ειδικά με βάση τις συνθήκες και τα οικονομικά που είχε στην διάθεσή του ο καθένας από την μια. Κι απ' την άλλη ότι έχει καθιερωθεί πια σαν εξπέρ στην ανακάλυψη ποδοσφαιριστών αξίας σε όλο τον κόσμο σε τιμές που ούτε στα όνειρά τους δεν έχουν φανταστεί όλοι όσοι έχουν δουλέψει σε αντίστοιχο πόστο στην Ελλάδα και όχι μόνο.

Οπότε ο συνδυασμός είναι ιδανικός. Και... αποκτάνε κύρος οι ενέργειες του Βαρέλα και καθησυχάζουμε τον κόσμο που δίκαια αναρωτιέται ποιος τελικά είναι ο ρόλος αυτού του τύπου, ότι μην  ανησυχείτε, δεν είναι ο Βαρέλα που διαλέγει και κυρίως... θα διαλέξει, αλλά είναι ο Βέλιτς.

Κατανοητή λοιπόν η... προσπάθεια, για όποιο λόγο κι αν έγινε. Κατανοητό και το παραμυθάκι. Μόνο που δυστυχώς για όλους όσους το εφηύραν, δεν έχει δράκο.