Γιατί τελικά ρε παιδιά είναι τόσο δύσκολο να μιλάμε με αλήθειες σ' αυτή τη χώρα; Γιατί ακόμα κι όταν αναγκαζόμαστε να πούμε μερικές κάποια στιγμή και πάλι τις λέμε μισές και πετσοκομμένες;
Τι διάολο πιστεύουμε πάντα πως κερδίζουμε έτσι; Κερδίζουμε χρόνο; Κοροϊδεύουμε τον κόσμο και τους εαυτούς μας;
Δεν ξέρω ειλικρινά τι σόι μέθοδος επικοινωνίας με τον κόσμο είναι αυτή. Και δεν ξέρω τι κερδίζουν όσοι την ακολουθούν.
Και μιλάω για όλα εδώ. Και για την κοινωνία και για την πολιτική και φυσικά και για τον δικό μας μικρόκοσμο εδώ πέρα τον Παναθηναϊκό.
Μια φορά να βγει κάποιος και να πει ολόκληρη την αλήθεια, μαράζι το έχω να το δω.
Ακούω λοιπόν πρωί πρωί δήλωση του Αντώνη Σαμαρά.
"Η Ελλάδα και η Κύπρος θα ξαναβρούν τον δρόμο της ευημερίας και θα ξεπεράσουν την κρίση" είπε ο πρωθυπουργός της χώρας.
Τρία πουλάκια κάθονταν λέω εγώ. Το ξέρουν όλοι και κυρίως το ξέρει και ο ίδιος ο Σαμαράς, πως αυτό δεν πρόκειται ποτέ να γίνει. Τουλάχιστον με την έννοια της λέξης "ευημερία" έτσι όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα.
Το ξέρει και η κουτσή Μαρία πια στις πάσης φύσεως ηγεσίες σε όλο τον κόσμο και ειδικά στην Ευρώπη, πως αυτή η κρίση δεν είναι σαν τις άλλες. Δεν είναι δηλαδή μια κρίση που θα κάνει τον κύκλο της και θα επιστρέψει η κατάσταση στο επίπεδο που ήταν πριν ξεκινήσει αυτός ο κύκλος. Αλλά είναι μια κρίση, που ακόμα κι όταν ξεπεραστεί με όποιο τρόπο κι αν πιστεύει ο καθένας ότι θα ξεπεραστεί, θα επιστρέψει σε ένα επίπεδο που θα είναι πολύ-πολύ πιο κάτω σαν στάνταρ απ' αυτό που είχαμε μάθει όλοι να λέμε με λέξεις όπως ευημερία, ανάπτυξη, δικαιώματα και ποιότητα ζωής του ανθρώπου.
Το ξέρουν όλοι και το ξέρει και ο Σαμαράς αυτό. Αλλά ολοκληρωμένα δεν τολμάει να το πει. Το λέει... αόριστα. Θα ξαναγυρίσει η Ελλάδα στην ευημερία και θα ξεπεραστεί η κρίση. Κι άσε τον κόσμο να πιστεύει ότι θέλει γι' αυτή την ευημερία κι ακόμα χειρότερα να ελπίζει κιόλας. Ή αν θέλετε για να το πούμε κι όπως είναι το πράγμα, κάνε έτσι τον κόσμο πιο... ανεκτικό και ευάλωτο στο να αποδεχθεί όσο γίνεται πιο ανώδυνα και χωρίς αντιδράσεις, τις επιπτώσεις αυτής της κρίσης και αυτό που του ονομάζουν όλοι... προσπάθειες ξεπεράσματος της για να επιστρέψουμε κάποια στιγμή στην περιβόητη... ευημερία.
Για να μην το πολυτραβάμε, ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τον μικρόκοσμό μας στον Παναθηναϊκό. Όποιος λέει ότι αυτή η κατάσταση είναι προσωρινή και ότι ο Παναθηναϊκός θα ξαναγίνει αυτό που ήταν, κοροϊδεύει και τον κόσμο και τον εαυτό του.
Δεν πρόκειται ο Παναθηναϊκός να ξαναγίνει αυτό που ήταν και αυτό που είχαμε μάθει όλοι να αντιλαμβανόμαστε όταν λέγαμε την λέξη ''Παναθηναϊκός". Αυτό πάει, τελείωσε μια και καλή. Και για την ακρίβεια... το τελείωσαν μια και καλή αυτοί που ανέλαβαν να το... σώσουν και να το... εκτινάξουν μαζί με τις πάσης φύσεως στρατιές τους.
Τώρα αν δεν τολμάνε πια να πούνε στον κόσμο την πικρή αλήθεια και τον αφήνουν να πιστεύει, ότι με τις ''ταρζανιές'' του Αλαφούζου και με την... στήριξη ή την συγκάλυψη για να το λέμε όπως είναι- των πάσης φύσεως στρατιών σε εξέδρα και ΜΜΕ του κάθε λογής άφαντου και εκτοξευτή, θα ξαναγίνει ο Παναθηναϊκός ο μεγάλος σύλλογος που ήταν, τότε ακόμα χειρότερα για όσους τους πιστεύουν ακόμα. Κι ακόμα περισσότερο, για όσους τους... ανέχονται ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου