Ο Αριστείδης Καμάρας είναι ένας από τους πιο σεβαστούς ανθρώπους στον Παναθηναϊκό. Κι όχι μόνο από πλευράς προσφοράς στο τριφύλλι. Αλλά και συνολικά σαν παρουσία, ήθος και ιστορία σ' αυτόν τον σύλλογο.
Απ' αυτή την άποψη, είναι έτσι κι αλλιώς σεβαστές οι απόψεις του σε ότι κι αν αναφέρεται.
Έκανα αυτή την εισαγωγή, ακριβώς για να προλάβω τυχόν... υπερευαίσθητους και γενικότερα... προστάτες πάσης φύσεως, που σπεύδουν να κολλήσουν ταμπέλες και να ρουφιανέψουν όποιο αποτολμήσει να κάνει δημόσιο διάλογο στον Παναθηναϊκό.
Καθώς θα διαφωνήσω με όσα είπε ο Αριστείδης σε κάποιες δηλώσεις του που διάβασα σήμερα.
"Ο Παναθηναϊκός έπεσε θύμα της κρίσης" είπε ο Αριστείδης Καμάρας απ' ότι είδα.
Κι ότι αυτό, δηλαδή η οικονομική κρίση, ήταν που τον οδήγησε σε σημείο να παλεύει για την επιβίωσή του.
Λυπάμαι, αλλά κάποια στιγμή στον Παναθηναϊκό θα πρέπει να μάθουμε και κυρίως να τολμάμε να λέμε τα πράγματα όπως είναι και να μην χρυσώνουμε το χάπι.
Μακάρι δηλαδή το πρόβλημα του Παναθηναϊκού να ήταν η συνολική κρίση που πλήττει την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη γενικότερα. Καθώς τότε θα ήταν και ορατή η διέξοδος.
Η οικονομική κρίση έχει παίξει φυσικά τον ρόλο της. Αλλά στο κατά πόσο μπορεί να αντιμετωπιστεί άμεσα και ρεαλιστικά το πρόβλημα στον Παναθηναϊκό. Σ' αυτό ναι.
Αλλά όχι σ' αυτή καθ' αυτή την δημιουργία του προβλήματος στον ιστορικό σύλλογο.
Καθώς κατ' αρχήν ο Παναθηναϊκός, μπήκε σε οικονομικές περιπέτειες, πολύ πριν εκδηλωθεί με... σκληρό τρόπο η οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Και πολύ περισσότερο, δεν μπήκε επειδή του... έλειπαν τα χρήματα, αλλά επειδή αντίθετα είχε άφθονα χρήματα τα οποία τα ξόδεψε ασυλλόγιστα και χωρίς κανένα ποδοσφαιρικό αλλά και επιχειρηματικό πλάνο.
Αυτός ήταν ο πρώτος και βασικός λόγος της εισόδου του Παναθηναϊκού σε μια οικονομική περιδίνηση με αντικειμενική κατάληξη την κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή την στιγμή.
Κι ο δεύτερος, ήταν αυτός που όλοι ξέρουν, όλοι καταλαβαίνουν τώρα πια και όλοι στις... κατ' ιδίαν συζητήσεις τους παραδέχονται, αλλά κανείς δεν τολμάει να το πει και να το ομολογήσει δημόσια.
Κι αυτό είναι η βίαιη και με χυδαίες μεθόδους απομάκρυνση από τον Παναθηναϊκό και ειδικά τον ποδοσφαιρικό, των δύο μοναδικών οικογενειών που θα ήταν σε θέση και σε συνθήκες κρίσης να συντηρήσουν οικονομικά τον σύλλογο.
Κι αυτές είναι φυσικά οι οικογένειες Βαρδινογιάννη και Γιαννακόπουλου.
Κακά τα ψέμματα, αυτά είναι που δημιούργησαν το πρόβλημα. Και όχι η κρίση από... μόνη της. Η κρίση, απλά όπως είπαμε και παραπάνω, απλά πλέον από την μια δυσκολεύει αφάνταστα την παρέμβαση μιας σειράς ισχυρών θεωρητικά οικονομικών παραγόντων στον Παναθηναϊκό κι απ' την άλλη αποτελεί και ένα ισχυρότατο άλλοθι για όσους έταξαν πάσης φύσεως εκτοξεύσεις στον κόσμο, αλλά αυτή την στιγμή απέχουν επιδεικτικά από το προσκήνιο.
Αυτή είναι η ουσία και κάποια στιγμή, θα πρέπει οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού και ειδικά όσοι μπορούν και πρέπει να έχουν λόγο και άποψη, να την παραδεχτούν δημόσια όσο κι αν αυτό... κοστίζει από πολλές πλευρές.
Γιατί αλλιώτικα, ότι και να λένε, είναι απλά... άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Έχεις απόλυτα δίκιο με του οτι η κρίση δεν εχει να κάνει απολύτως τίποτα με την οικονομική κατάσταση του Παναθηνακου. Ομως υπάρχει μια μικρή διάφορα μεταξύ των δυο. Οι Βαρδινογιαννιδες δεν έχουν συναλλαγες με το κρατοσ για να τουσ επιρεαση η κριση αρα μπορουσαν να βοηθησουν εαν βεβαια δεν τους εδιωχναν οι σωτηρες. Ενώ αντίθετος οι Γιανακοπουλοι σε ένα μεγάλο βαθμό εξαρτώνται απο το κράτος και θα μπορούσαν να βοηθήσουν χωρίς κανένα πρόβλημα απο τους σωτήρες. Κάπου είχα διάβαση οτι ένας απο τους αδελφούς είχε πει οτι πρώτα ειναι οι οικογένειες των εργαζομένων στης επιχείρησης τους λογω της κρισης και μετά η οικονομικη ενισχυση του Παναθηναϊκόυ. Και μπραβω τους για αυτο.
ΑπάντησηΔιαγραφή