Οι... πληρωμένες απαντήσεις στο... θηρίο

Δεν έχω δει ακόμα δηλώσεις και τα σχετικά μετά το παιχνίδι. Αν και μεταξύ μας, τουλάχιστον σ' αυτό το επίπεδο, των δηλώσεων δηλαδή, έχω πλήρη εμπιστοσύνη στον Φάμπρι. Και μιλάω απόλυτα σοβαρά.

Δεν ξέρω τι θα βγει και τι γνώμη έχει ο καθένας σας για την αξία του σαν προπονητής, αλλά ένα πράγμα πρέπει να του αναγνωρίσουμε.

Πως όταν μιλάει, λέει πράγματα που αντανακλούν την εικόνα του αγώνα και έχουμε όλοι στο μυαλό μας.

Κι αν μάλιστα κάνουμε και συγκρίσεις, με αντίστοιχες δηλώσεις του Φερέϊρα, τότε με το συμπάθιο αλλά ο ένας κορόιδευε τον κόσμο μετά από κάθε παιχνίδι, ο Φερέϊρα δηλαδή, ενώ ο Φάμπρι τουλάχιστον μιλάει λογικά και χωρίς να κρύβεται ή να προσπαθεί να βρει δικαιολογίες.

Κλείνω λοιπόν την παρένθεση κι έρχομαι σ' αυτό που μου έκανε εντύπωση απ΄' όσα έχω διαβάσει μέχρι τώρα σαν ρεπορτάζ τρίτου ημιχρόνου.

Είναι λοιπόν όντως εντυπωσιακό, το πόσο έχουν χαμηλώσει κάποιοι άνθρωποι τον πήχη του Παναθηναϊκού και σε ποιο επίπεδο και με τι ομάδες πάνε και κορυφώνουν τις... αντιπαραθέσεις τους.

Το σκοτώσαμε το θηρίο λοιπόν την Κέρκυρα. Κι όχι μόνο το σκοτώσαμε με την... εντυπωσιακή μας νίκη, αλλά το σκοτώσαμε και... φραστικά.

Από την εξέδρα φωνάζοντας "εκεί εκεί στην Β' Εθνική" και μετά στις δηλώσεις των παραγόντων μας με τον Βασίλη Κωνσταντίνου.

Πληρωμένη απάντηση, διάβασα ότι έδωσε ο Κωνσταντίνου στις διαμαρτυρίες των Κερκυραίων μετά το παιχνίδι για τον διαιτητή.

Και ποια ήταν η... πληρωμένη απάντηση;

Τους θύμισε λέει, πως σώθηκαν πέρυσι την τελευταία αγωνιστική από τον Ολυμπιακό.

Τώρα ειλικρινά τι να σας πω; Μετά απ' αυτή την... πληρωμένη απάντηση στην έρμη την Κέρκυρα, έχουμε ανέβει δέκα μέτρα σαν Παναθηναϊκοί. Έχουμε φουσκώσει από περηφάνια και νοιώθουμε να παίρνουν εκδίκηση τα όνειρά μας.

Την... ταπώσαμε την Κέρκυρα. Που πήγε να μας... κουνηθεί.

Όχι παίζουμε δηλαδή. Ή έχουμε... παράγοντες ή δεν έχουμε εδώ που τα λέμε. Νομίζω λοιπόν, πως μετά την επικράτηση σε τέτοιου είδους κρίσιμη... μάχη όπως να την πούμε και να δώσουμε πληρωμένη απάντηση στην Κέρκυρα, όχι μόνο αποκτάει ακόμα μεγαλύτερη σημασία η νίκη μας, αλλά νομίζω ότι έρχεται σαφέστατα σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με την... περήφανη Παναθηναϊκή μας στάση.

Και να σκεφτεί κάποιος, πως κάποτε οι... τάπες μας, ήταν όταν κάναμε τον Ανρί να σπάει τα αποδυτήρια της Λεωφόρου απ' την τσατίλα του, μετά την πλάκα που του έκανε ο Μικάελσεν στο 1-0 τότε με το γκολ του Καραγκούνη.

Αμάν ρε παιδιά. Τόσο... εκτόξευση πια,.. δεν αντέχεται.