Έκαναν και το... όνειρό τους πραγματικότητα στο Καραΐσκάκη Πρωτάθλημα χωρίς... αντίπαλο. Το πάλευαν χρόνια. Χρησιμοποίησαν κάθε μέσο που μπορούσαν για να το πετύχουν. Στηρίχθηκαν στα πιο... ετερόκλητα στοιχεία για να μπορέσουν να επικρατήσουν. Και κατάφεραν τελικά να είναι.., πολλοί και διαφορετικοί μαζί τους στις προσπάθειες αυτές.
Με πρώτους απ' όλους τους... δήθεν όλων των υπόλοιπων ομάδων. Και κυρίως των πάλαι ποτέ μεγάλων ομάδων της Ελλάδας. Του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του Άρη, του ΠΑΟΚ.
Η ιστορία γράφει φυσικά τα πρωταθλήματα. Και καλά κάνει η ιστορία. Το πως και το γιατί δεν την αφορά. Όπως και το... ποιοι κυρίως.
Η ιστορία δεν θα γράψει ποτέ τις... αγωνίες που πέρναγε για χρόνια ο ΟΣΦΠ, από την ύπαρξη ανταγωνιστικών και κυρίως μη ελεγχόμενων αντιπάλων στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η ιστορία μπορεί και να μην ασχοληθεί καν με το πως διαλύθηκαν όλες αυτές οι ομάδες, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο δράσης στον... Πρωταθλητή.
Μπορεί και να προσπεράσει αδιάφορα το ότι ΟΛΕΣ διαλύθηκαν με τον ίδιο σχεδόν τρόπο. Από μέσα. Από τους ίδιους τους ανθρώπους των ομάδων αυτών. Η ιστορία άλλωστε λογικά θα έχει και άλλα πράγματα να κάνει.
Το θέμα είναι, πότε θα καταλάβουν τα εκατομμύρια των πραγματικών φίλων όλων αυτών των ομάδων. Τον ρόλο που έπαιξαν όλοι αυτοί που τις διέλυσαν στο όνομα της... δήθεν αγάπης τους γι' αυτές. Την προδοσία που γράφτηκε με τόνους λάσπη στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αλλά έτσι είναι. Και γι' αυτό άλλωστε η ιστορία γράφεται έτσι και με τέτοιο τρόπο, που όταν την... διαβάζουν ακόμα κι αυτοί που την... ζούσαν, να μην μπορούν να ξεχωρίσουν αν τελικά τα έζησαν ή όχι όλα αυτά που διαβάζουν.
Ακριβώς γιατί σ' αυτό το γράψιμο της ιστορίας, τα εκατομμύρια ποτέ δεν πήραν μέρος. Ούτε σαν κομμάτι της, ούτε σαν... δύναμη αντίδρασης εναντίον όσων την έφτιαχναν όπως τους συνέφερε.
Ακριβώς γιατί τα εκατομμύρια, απλά... παρακολουθούσαν και μετά στην καλύτερη... διάβαζαν για να δουν τι έζησαν τότε που... παρακολουθούσαν.
Κώστα,
ΑπάντησηΔιαγραφήείμαι και εγώ ένας από τα εκατομμύρια που απλά παρακολουθούσαν. Είμαι κάτοχος διαρκείας εδώ και μια δεκαετία (όσο καιρό βρίσκομαι μόνιμα εδώ δηλαδή). Το 2004 γιόρτασα το πιο αντρίκιο ντάμπλ της ομάδας (τότε έμενα στη Λουκάρεως) Την ημέρα του συλλαλητηρίου ήρθα στα χέρια με τους παναθηναϊκάρες στον κλοιό γύρω από τη Λεωφόρο που μου την έπεσαν επειδή είχα διαρκείας του Τζιγγερικού. Τα χρόνια της εκτόξευσης διαπληκτιζόμουν στο ΟΑΚΑ με τους παναθηναϊκάρες που έβριζαν τους παίκτες που θεωρούσαν βαρδινογιαννικούς. Άκουγα πολύ αθλητικό ραδιόφωνο (και εσένα τα βράδια) αλλά ποτέ δεν τηλεφώνησα αφήνοντας να ακούγονται αυτοί που φωνάζουν πιο πολύ. Όταν σας έκλεισε ο Δελατόλας και όσο άντεχα οικονομικά, αγόραζα την εφημερίδα γιατί ήθελα να υπάρχετε για να ακούγεται η φωνή σας. Φέτος έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά. Παρότι είμαι μέλος της συμμαχίας με καλό διαρκείας δεν πατάω στο γήπεδό γιατί δεν αντέχει πλέον η κράση μου αυτή την κατάντια (αναφέρομαι στην εξέδρα κυρίως και όχι τόσο αγωνιστικά). Πλέον δεν αναγνωρίζω κανένα χαρακτηριστικό του συλλόγου που αγάπησα. Του χρόνου μάλλον δεν θα ανανεώσω καν. Έχω οικογένεια και έχω άλλες "μάχες" να δώσω. Παραδέχομαι ότι μας νίκησαν οι λίγοι αλήτες που καταδυναστεύουν την ΠΑΕ γιατί ουσιαστικά μας έκοψαν τη μπάλα.
Φιλικά
Κωνσταντίνος, Κρυονέρι