Ποτέ ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα δεν ήταν εύκολος αντίπαλος. Αλλά και ποτέ ο Παναθηναϊκός δεν πήγε στην Τούμπα για να παίξει λες και αντιμετώπιζε την Μπαρτσελόνα. Και δυστυχώς για μια ακόμα φορά, δεν φταίει η ομάδα γι' αυτό. Κι ας λέει ο συμπαθής Φάμπρι ότι το παιχνίδι κρίθηκε με την αποβολή του Σο που όπως είπε ήταν άδικη.
Γιατί το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, δεν αντέχει κριτική, κυρίως στο διάστημα που έπαιζε με έντεκα παίκτες.
Καθώς εκεί φάνηκε, αυτό που τόσες φορές λέμε και ξαναλέμε εδώ πέρα, αλλά κανείς δεν ακούει. Όταν λοιπόν τραβάς απ' τα μαλλιά Λούτσους, MVP, πανηγύρια και αποθεώσεις για αστεία αποτελέσματα και εμφανίσεις όπως αυτό με την ουραγό Κέρκυρα, στην ομάδα δημιουργείς εντελώς λάθος ψυχολογία και νοοτροπία.
Όταν ανακαλύπτεις... στόχους, μόνο και μόνο με την ελπίδα ότι είναι... προσιτοί ώστε να έχεις επιχειρήματα ότι "πάμε καλά" ή ότι... πετύχαμε, τότε είναι λογικό παιχνίδια σαν αυτό με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, να φαντάζουν και... εκτός πλάνων, αλλά και σαν μια διαδικασία που απλά πάμε και αν χάσουμε δεν τρέχει και τίποτε.
Αυτό είναι η ουσία και δυστυχώς αυτή είναι και η πραγματικότητα του Παναθηναϊκού που φτιάχνουν.
Μια ομάδα χωρίς απαιτήσεις, χωρίς κανένα πλάνο εντός και κυρίως... εκτός αγωνιστικού χώρου και ένας σύλλογος που δεν κοιτάει να σώσει, να δημιουργήσει και να χτίσει, αλλά απλά... να δικαιολογεί και να δικαιολογηθεί.
Το μόνο που απομένει είναι να δούμε από απόψε κιόλας, ότι... επισπεύδεται η επιστροφή στη Λεωφόρο. Έτσι για να μην χάσουμε και το... τέμπο της επικοινωνιακής μας πολιτικής.
Από κει και πέρα.
Η πρώτη ακριβώς κοντινή λήψη του αγώνα με τον ΠΑΟΚ, έδειξε ανάγλυφα τι θα επακολουθούσε και με ποια ψυχολογία πήγε ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα.
Ο Ζέκα να πλακώνεται στα μπινελίκια με τον Σο, την ώρα που οι παίκτες του ΠΑΟΚ ετοιμαζόντουσαν να χτυπήσουν φάουλ έξω από την περιοχή στο πρώτο λεπτό.
Απ' την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα δηλαδή.
Καθώς αυτό ήταν ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα. Και μιλάω πάντα για το διάστημα που έπαιζε με έντεκα παίκτες.
Μια ομάδα εκνευρισμένη, χωρίς κανένα πλάνο και χωρίς καμιά πίστη ότι μπορεί να παίξει, να πιέσει και να επιβληθεί.
Και μαζί μ' αυτό, ένα σωρό άλλα.., παράξενα.
Ο Σο να παίζει επί της ουσίας... τρίτο στόπερ ανάμεσα σε Πίντο και Μπουμσόνγκ.
Ο Παναθηναϊκός να παίζει με... δύο αριστερά μπακ και δύο δεξιά, καθώς ο Μαυρίας ήταν συνεχώς δίπλα στον Μαρίνο και ο Σισοκό στον Τριανταφυλόπουλο.
Κέντρο να μην υπάρχει καθώς ο Σο έπαιζε δίπλα στα στόπερ, ο Ζέκα είχε νεύρα πριν καν μπει στον αγωνιστικό χώρο και εκείνος ο δύστυχος ο Καζιγιάμα σε κάθε φάση το μόνο που κατάφερνε ήταν να προσφέρει εντυπωσιακά κοντινά πλάνα αγανάκτησης του Φάμπρι.
Απέμενε ένας Φιγκερόα, που ο άνθρωπος απλά δικαίωσε αυτό που ο ίδιος είπε στην πρόσφατη συνέντευξή του, ότι δηλαδή, νοιώθω ακόμα ενοχλήσεις όταν παίζω. Τώρα που τα βρήκαν τα κίλερ και να Λούτσο και τα... δέσε τον τώρα και χτίσε γύρω απ' αυτόν, μόνο αυτοί που τα είπαν και τα έγραψαν μπορούν να μας το εξηγήσουν.
Ο Φιγκερόα εμφανώς δεν πατάει ακόμα καλά μέσα στο γήπεδο και δεν μπορεί αντικειμενικά αυτή την στιγμή να ανταποκριθεί σε πιεστικές συνθήκες αγώνα και ειδικά για μεγάλο διάστημα.
Αποτέλεσμα, σ' αυτά τα σαράντα περίπου λεπτά που ο Παναθηναϊκός έπαιζε με έντεκα παίκτες, να μην έχει πατήσει ΟΥΤΕ ΜΙΑ φορά στην περιοχή του ΠΑΟΚ και να μετράει στο ενεργητικό του, μόλις ένα σουτ του Καζιγιάμα που χτύπησε στην πλάτη του Φιγκερόα.
Από κει και πέρα κάτι ακόμα. Καθώς το βλέπω ήδη να διαμορφώνεται σαν... επιχείρημα. Όντως το να μένεις με δέκα παίκτες σε ένα παιχνίδι και μάλιστα ντέρμπι θεωρητικά, είναι ντεσαβαντάζ και τεράστιο μάλιστα.
Αυτό όμως από μόνο του, δεν μπορεί να εξηγεί τα πάντα. Ούτε την ευκολία με την οποία έχασες, ούτε το ότι δεν δημιούργησε ΟΥΤΕ ΕΝΑ συνδυασμό της προκοπής και φυσικά ακόμα περισσότερο ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ούτε το ότι μόλις έμεινες με δέκα παίκτες, λειτούργησες με ψυχολογία ομάδας γειτονιάς που κλείνεται όσο μπορεί πιο πίσω μπας και την σκαπουλάρει με ένα βαθμό.
Αυτά, πρέπει και να τα δει και να τα εξηγήσει ο Παναθηναϊκός. Στον ίδιο τον εαυτό του έστω, αν... επικοινωνιακά το θεωρεί πολύ βαρύ να μοιραστεί αυτές τις ποδοσφαιρικές εξηγήσεις με τον κόσμο και ειδικά τον κόσμο του.
Φοβάμαι όμως, πως για μια ακόμα φορά, αυτό όχι απλά δεν θα γίνει, αλλά θα γίνουμε μάρτυρες ενός ακόμα ρεσιτάλ ποδοσφαιρικών ασυναρτησιών και... κωμικών επικοινωνιακών επιχειρημάτων.
Κι όπως πάντα, αυτό θα είναι ακόμα χειρότερο και από την ήττα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου