Βλέποντας αργά χθες βράδυ την εκπομπή του Τράγκα στο ΣΚΑΙ, βρήκα απάντηση σε ένα ερώτημα που με απασχολούσε χρόνια για όσα συμβαίνουν στον Παναθηναϊκό.
Και συγκεκριμένα, στο γιατί η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου του Παναθηναϊκού, παρακολουθούσε και παρακολουθεί ακόμα, μια θλιβερή μειοψηφία, όχι μόνο να κάνει κουμάντο, αλλά να διαλύσει στην κυριολεξία τον πιο ιστορικό σύλλογο της χώρας.
Η απάντηση τελικά ήταν μάλλον απλή.
Και δόθηκε ολοκάθαρα στην εκπομπή του Τράγκα.
Μας... ψεκάζουν.
Έτσι ακριβώς.
Μας ψεκάζουν.
Και μάλιστα μας ψεκάζουν χρόνια τώρα.
Με μεθοδικότητα, με σταθερότητα και με επιστημονικά επιλεγμένες μορφές, δόσης και περιεκτικότητας "χημικών", στον... ψεκασμό.
Τελικά η εξήγηση ήταν τόσο απλή και μπροστά στα μάτια μας κιόλας.
Απλά δεν την βλέπαμε.
Η για την ακρίβεια δεν την νοιώθαμε.
Το γιατί, έχει και αυτό την εξήγησή του.
Καθώς ο συγκεκριμένος ψεκασμός δεν γινόταν από... αέρος.
Ακόμα δηλαδή και αν ήμασταν ψυλλιασμένοι και παρατηρητικοί, δεν υπήρχαν ούτε καν αυτές οι... περίεργες γραμμές που μένουν ώρες ολόκληρες αδιάλυτες στον ουρανό, όπως συμβαίνει τελευταία όλο και πιο συχνά και έχει προκαλέσει απορίες, ερωτηματικά, ενδιαφέρον και όλη την σχετική συζήτηση που έχει ξεσπάσει τελευταία.
Ο ψεκασμός για τον οποίο μιλάμε εδώ πέρα, γινόταν με άλλο τρόπο.
Και συγκεκριμένα καθημερινά και συστηματικά, από ένα ολόκληρο επικοινωνιακό σύστημα και ΜΜΕ, που βομβάρδιζαν και βομβαρδίζουν ακόμα τον κόσμο, με ένα σωρό ψέμματα, σοφιστείες και αστειότητες.
Κι αυτός ο ψεκασμός, δυστυχώς δεν είναι ορατός... δια γυμνού οφθαλμού.
Πόσο μάλλον, που συνήθως γινόταν με... πράσινο μανδύα και στο όνομα της Παναθηναϊκοφροσύνης και της... αγάπης για την ομάδα.
Μιλάμε για ιστορία που κράτησε χρόνια σ΄αυτή την ομάδα.
Που φλόμωσε ψέμμα και παραπληροφόρηση τον κόσμο της.
Που έκανε το ΑΣΠΡΟ μαύρο, με την ίδια ευκολία που σήμερα κάνει το ΜΑΥΡΟ άσπρο.
Που έφτιαξε δεκάδες θεωρίες και τις πέρασε με μεθοδικότητα στον κόσμο.
Που την ώρα που έπρεπε να νοιώθεις περήφανος ή να πανηγυρίζεις, σε έπειθε ότι πρέπει να ντρέπεσαι ή να στεναχωριέσαι.
Και αντίστοιχα, την ώρα που πρέπει να ντραπείς ή έστω να προβληματιστείς, σου λέει ότι πρέπει να νοιώθεις... κι ευχαριστημένος από πάνω.
Τόνοι... χημικών με την μορφή... δημοσιευμάτων, ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού αέρα, έχουν πέσει στα μυαλά των φίλων του Παναθηναϊκού όλα αυτά τα χρόνια.
Τόνοι. Εκατομμύρια τόνοι.
Γι' αυτό και βλέπετε, πως ακόμα και τώρα είναι δύσκολο. Να μπορέσεις επιτέλους να μιλήσεις λογικά σ' αυτή την ομάδα και γι' αυτή την ομάδα.
Εκεί τελικά παίχτηκε όλο το παιχνίδι.
Κι εκεί... στηρίχτηκε.
Η επιχείρηση απαξίωσης, διάλυσης και καταστροφής του πιο ιστορικού συλλόγου στην Ελλάδα.
Κι έτσι απέμεινε πια μόνο η ελπίδα των... ακτιβιστών.
Που ακόμα επιμένουν να αντιστέκονται και να μιλήσουν ή να σκεφτούν με κριτήριο την πραγματικότητα και την αλήθεια.
Η απάντηση τελικά ήταν τόσο απλή.
Μα τόσο απλή.
ΥΓ Η πλάκα είναι, πως και γενικότερα η ιστορία δεν είναι διαφορετική. Και για όσα γίνονται στην χώρα μας δηλαδή, καθώς και στο ερωτηματικό, μα γιατί παρ' όλα αυτά ο κόσμος παρακολουθεί παθητικά την καταστροφή του.
Η αιτία είναι και πάλι ο... ψεκασμός.
Αλλά όχι αυτός με τα αεροπλάνα και τα σχετικά.
Αλλά ο καθημερινός ψεκασμός στο νου, την σκέψη, τις αντοχές, την φιλοσοφία και την ανθρωπιά των Ελλήνων από τα ΜΜΕ που εκτοξεύουν τόνους ολόκληρους "χημικών" στο μυαλό και την συνείδησή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου