Οι... φιλοκυβερνητικές παραινέσεις, όπως και οι αντίστοιχες που εκφράζονται μέσα από... φιλοκυβερνητικά άρθρα και αναλύσεις, προς τους παίκτες του Παναθηναϊκού να τα δώσουν όλα και ότι βγει στα παιχνίδια που απομένουν, έφερε στην μνήμη μου ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν.
Περιπτώσεις όπου απέμεναν λίγα παιχνίδια και ο Παναθηναϊκός φαινόταν ότι μόνο με θαύμα και συνδυασμό αποτελεσμάτων θα πετύχαινε τον στόχο του.
Και μιλάμε βέβαια, για στόχο που είχε να κάνει με το πρωτάθλημα ή ακόμα και με την κατάκτηση της δεύτερης θέσης, που τότε σήμαινε απ' ευθείας συμμετοχή σε προκριματικά ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ και επομένως έτσι κι αλλιώς συμμετοχή σε ευρωπαϊκή διοργάνωση και όχι απλά την συμμετοχή στα πλέι-οφ του ελληνικού πρωταθλήματος.
Είναι πραγματικά από οδυνηρό μέχρι εξοργιστικό, να βλέπεις και να συγκρίνεις λόγια και κείμενα των ίδιων ανθρώπων τότε και τώρα.
Τότε δεν υπήρχε παραίνεση... δώστε τα όλα κι ότι βγει.
Τότε υπήρχε... οργή, αγανάκτηση και... κάλεσμα στον κόσμο να... διαδηλώσει την πίκρα του για την... χαμένη χρονιά.
Τότε δεν υπήρχε το... μπας και βγούμε Ευρώπη να σωθεί η χρονιά.
Τότε υπήρχαν μόνο... παιδιά που δεν άντεχαν να πάνε στο σχολείο επειδή θα έπαιρνε ο ΟΣΦΠ το πρωτάθλημα.
Τότε ήταν... ντροπή ακόμα και να πεις ότι με την δεύτερη θέση βγαίνεις Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς αυτό σήμαινε ότι ασχολείσαι με τα... λογιστικά βιβλία και όχι με την πρώτη θέση που γράφει ιστορία.
Τότε δεν υπήρχε περίπτωση να ακουστεί έστω και ένα χειροκρότημα σε μια καλή προσπάθεια ή ένα γκολ στα εναπομείναντα παιχνίδια.
Τότε υπήρχε... παλλαϊκό κάλεσμα, ανακοινώσεις για συλλαλητήρια και εν χορώ αποδοκιμασίες από το πρώτο λεπτό των αγώνων σε βάρος της ίδιας της ομάδας του Παναθηναϊκού.
Είναι λοιπόν πραγματικά εντυπωσιακή η... μετάλλαξη όλων αυτών των ανθρώπων. Που έπρεπε να φτάσει μια ανάσα από την διάλυση ο Παναθηναϊκός για να... ανακαλύψουν την αξία και την γοητεία της... στήριξης ακόμα και όταν οι στόχοι μοιάζουν μακρινοί.
Που έπρεπε να ξεφτιλιστεί οικονομικά, αγωνιστικά, διοικητικά και ότι τραβάει η ψυχή σας ο Παναθηναϊκός, για να... μάθουν ότι με τις αποδοκιμασίες δεν βγάζεις τίποτε.
Δεν ξέρω τι τους προκάλεσε αυτή τη... μετάλλαξη.
Βασικά δύο πράγματα υπάρχουν.
Το πρώτο είναι να νοιώθουν ντροπή για ότι έκαναν και να προσπαθούν έστω και από... τύψεις να βάλουν λίγη πλάτη τώρα, που βλέπουν κατάματα την αλήθεια και που οδήγησαν αυτό το ιστορικό σωματείο.
Το δεύτερο είναι να έλεγαν ψέμματα και τότε και τώρα και απλά να είχαν άλλους σκοπούς και στόχους τότε και άλλους τώρα.
Το ήθος, η συμπεριφορά, η κουλτούρα, τα πεπραγμένα και το ιστορικό όλων αυτών των ανθρώπων, πείθουν ότι το δεύτερο έχει συντριπτικά περισσότερες πιθανότητες να ισχύει σαν εξήγηση, σε σχέση με το πρώτο.
Καθώς ποιος τις έχασε την ντροπή, το φιλότιμο και την αξιοπρέπεια και να τις... βρουν αυτοί και να νοιώσουν και τύψεις από πάνω;
Από εκείνους πάντως που συναναστρέφονται, συναλλάσσονται και συναντούν όλοι αυτοί εκεί που... συχνάζουν, μάλλον κανείς.
Βέβαια υπάρχει και άλλη μια εξήγηση γι' αυτή την... μετάλλαξη, πολύ πιο απλή και πολύ πιο πειστική.
Να μην κονόμαγαν από τον Παναθηναϊκό τότε και να κονομάνε τώρα. Κι εδώ που τα λέμε, αυτός είναι όντως ένας υπαρκτός, σοβαρός και προπάντων... πειστικός λόγος μετάλλαξης,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου