Με αφορμή τον Ελευθεράκη

Τέλος λοιπόν και ο Κώστας Ελευθεράκης. Το θέμα είναι από που ακριβώς τελείωσε. Τι ακριβώς έκανε δηλαδή και πλέον δεν θα το κάνει και επίσης, ποιος θα ασκεί τα καθήκοντά του στην θέση του;

Η ουσία βεβαίως και εδώ είναι μία.

Ο Παναθηναϊκός έτσι όπως τον κατάντησαν, το μόνο που μπορεί να κάνει ακόμα, είναι να καταστρέφει και να ευτελίζει ονόματα, καριέρες  αξιοπρέπειες και οτιδήποτε άλλο διαθέτει, όποιος ακόμα επιμένει να ασχολείται σε οποιοδήποτε πόστο με αυτόν.

Ο Ελευθεράκης είναι γνωστό εδώ και καιρό σε όλους, ότι ουσιαστικά δεν είχε κανένα ρόλο αυτή την στιγμή στον Παναθηναϊκό. Ούτε κανείς τον ρώταγε για οτιδήποτε, ούτε κανείς άκουγε οποιαδήποτε γνώμη και άποψή του.

Απ' αυτή την άποψη, ακούγεται μάλλον ειρωνικό και προσβλητικό για το όνομα, την καριέρα και την προσφορά του Ελευθεράκη στον Παναθηναϊκό, η έκφραση "τέλος ο Ελευθεράκης". Γιατί είναι σαν τον κοροϊδεύουν κι από πάνω. Κι αυτόν και τον κόσμο.

Απλά ελπίζω έστω και τώρα, να κατάλαβε και ο ίδιος ο Κώστας, με ποιους είχε μπλέξει και ποιους στην ουσία καθόταν τόσο καιρό και κάλυπτε με την σιωπή του, την παρουσία του, αλλά και το δικαίωμα να χρησιμοποιούν το όνομά του όπως γούσταραν.

Θα πρέπει να κατάλαβε και αυτός, αυτό που ήδη έχουν καταλάβει πάρα πολλοί στον σημερινό Παναθηναϊκό, όπως ο Ρότσα, ο Σαμαράς και τόσοι άλλοι, πως οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι και δεν κωλώνουν μπροστά σε τίποτε. Ούτε σε ονόματα, ούτε σε καριέρες  ούτε σε αξίες, ούτε σε τίποτε. Το θέμα είναι να γίνεται η δουλειά τους -ο θεός να την κάνει δουλειά βέβαια- κι από κει και πέρα όλοι είναι αναλώσιμοι.

Φυσικά περιμένω να δω... αγανακτισμένα άρθρα και ραδιοφωνικές παρεμβάσεις, για το πόσο άκαρδα και ελεεινά συμπεριφέρεται ο Παναθηναϊκός στους παλαίμαχους του. Περιμένω αναλύσεις για την χαμένη Παναθηναϊκή ταυτότητα με την απομάκρυνση των... παλαιμάχων. Περιμένω τα εκατοντάδες sms διαμαρτυρίας κάτω από την σχετική είδηση, στα σάιτ των Λεωφόρων της συμφοράς και της δήθεν Παναθηναϊκοφροσύνης.

Δεν τα δω και δεν θα τα ακούσω φυσικά. Ούτε και εγώ ούτε και εσείς. Καθώς όλες αυτές οι δήθεν ευαισθησίες, αφορούσαν σε άλλες εποχές και καταστάσεις. Και βεβαίως ποτέ δεν ήταν αληθινές και αυθόρμητες.

Κατά παραγγελία ήταν. Και μάλιστα κατά παραγγελία των ίδιων που τότε τις... παράγγελναν και τώρα... παραγγέλνουν τουμπεκί.

Έτσι είναι άλλωστε οι πάσης φύσεως στρατοί και μισθοφόροι. Το πρώτο πράγμα που τους μαθαίνουν, είναι η... πειθαρχία και η εκτέλεση των εντολών των... ανωτέρων τους χωρίς ερωτήσεις και αναστολές.