Η προσαρμογή των "στόχων" και ο νέος "στόχος", ονόματι "του χρόνου... θα... θα ...θα"

Όπως σταθερά συμβαίνει τον τελευταίο καιρό στον Παναθηναϊκό, το πρόβλημα δεν είναι ούτε η εμφάνιση της ομάδας, ούτε το αποτέλεσμα, ούτε η πιθανότητα αποτυχίας ή επιτυχίας στον όποιο στόχο βάζει κάθε φορά, αλλά το πως χρησιμοποιεί όλα αυτά ο επίσημος Παναθηναϊκός ή για την ακρίβεια αυτοί που... πιέζουν και διαμορφώνουν την πολιτική και τις αποφάσεις του.

Άλλωστε στο τελευταίο, υπάρχει απ' ότι φαίνεται τεράστια ποικιλία και προσαρμογή, στα κάθε φορά "νέα" δεδομένα και τις αντίστοιχες ανάγκες της δήθεν επικοινωνιακής πολιτικής.

Αν κάνουμε μια αναδρομή από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα για παράδειγμα, θα διαπιστώσουμε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία το εξής.

Ξεκινήσαμε με στόχο να... μπορέσουμε να πάρουμε άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα.

Στην συνέχεια ο στόχος ήταν τα... μέλη της Συμμαχίας.

Αμέσως μετά ήταν η... απο-Βαρδινογιαννοποίηση της ΠΑΕ και της ομάδας.

Κι αφού τα κάναμε όλα αυτά, μπήκαμε σε αυτούς καθ' αυτούς τους στόχους της ομάδας.

Αρχικά ήταν η είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Πέρασε αυτό, ήρθε ο στόχος της εισόδου στους αντίστοιχους του Γιουρόπα Λιγκ.

Ήταν άλλωστε και ο μοναδικός που επετεύχθη.

Καθώς αμέσως μετά άρχισαν οι... εκπτώσεις.

Η συμμετοχή στους ομίλους... σύντομα αντικαταστάθηκε με τον στόχο των... ηττών με αξιοπρεπές τρόπο.

Αυτό σε μικρό χρονικό διάστημα, μετατράπηκε στον στόχο της... καλής απόδοσης στο δεύτερο ημίχρονο ή μετά τα... τρία γκολ που δεχθήκαμε, όπως εκείνη η περιβόητη δήλωση του Φερέϊρα μετά την ήττα από την Λάτσιο.

Για όλους αυτούς τους... νέους στόχους, υπήρχαν πανηγύρια και αναλύσεις ταυτόχρονα για το... σε πόσο καλό δρόμο είμαστε.

Έτσι μπήκαμε και στις εγχώριες διοργανώσεις.

Εκεί περάσαμε με... συνοπτικές διαδικασίες, από τον στόχο του πρωταθλήματος, το στόχο της δεύτερης θέσης,  τον στόχο του κυπέλλου  τον στόχο του καλού πλασαρίσματος στην βαθμολογία, τον στόχο της εισόδου στα πλέϊ-οφ μέσω της πέμπτης θέσης, τον στόχο της εισόδου στα πλέϊ-οφ μέσω της έκτης θέσης αφού.... ανακαλύψαμε ότι ο ΠΑΣ Γιάννινα δεν θα πάρει αδειοδότηση ακόμα κι αν μας περάσει, για να φτάσουμε στον...έσχατο στόχο έτσι όπως εκφράστηκε μετά το ματς με τον Πανιώνιο.

Που είναι ο στόχος της καλής απόδοσης και του... ρεκόρ σε κερδισμένα κόρνερ.

Ενδιάμεσα, είχαμε και... δευτερεύοντες στόχους, όπως η... απόκρουση της επίθεσης Τσάκα και πρίγκηπα στα ιερά και τα όσια του συλλόγου μας, οι... πέντε αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου, οι μηνύσεις σε... Τσάκα, Λιάγκα και καμιά δεκαριά άλλους και φυσικά ο μέγας στόχος όραμα, της επιστροφής στην Λεωφόρο.

Μάλιστα ο τελευταίος επιμερίστηκε σε μια σειρά... άλλους στόχους, καθώς είχαμε κατά τη σειρά, την επιστροφή τον Δεκέμβρη, τον επιστροφή τον Φλεβάρη, την επιστροφή τον Μάρτη, τον νόμο Μπιρμπίλη, την μελέτη της τεχνικής εταιρείας φάντασμα, τις εργασίες για τον χλοοτάπητα  τις... μελέτες στήριξης των εξεδρών, τις,.. εφτά συμφωνίες με τον Ερασιτέχνη, την επιστροφή στο παιχνίδι με την... Βέροια και την... επιστροφή γενικώς.

Για όλους αυτούς τους "στόχους" και τους αγωνιστικούς και τους υπόλοιπους, υπήρχε κάθε φορά... πανστρατιά ενεργοποίησης και κινητοποίησης των στελεχών της ΠΑΕ, υπήρχε... αμέριστη συμπαράσταση, φυσικά... συμβουλές και βοήθεια από... συγκεκριμένους μετόχους, υπήρχε άμεση συμμετοχή και στήριξη από τους οργανωμένους και ομάδα δημοσιογράφων.

Ταυτόχρονα υπήρχε και έντονο... πανηγυρικό κλίμα, εν όψει της επιτυχίας του κάθε φορά στόχου που... προαναγγελλόταν, άσχετα με το αν περνάγαμε χωρίς πολλά-πολλά στο... επόμενο, όταν ερχόταν η στιγμή της υλοποίησης και βεβαίως ποτέ δεν γινόταν ότι είχε προαναγγελθεί και πανηγυρισθεί δεόντως προκαταβολικά.

Μ' αυτά και μ' αυτά, φτάσαμε στην χθεσινή βραδιά, η οποία απ' ότι βλέπω μας άφησε όλους... σκασμένους ως προς το αποτέλεσμα (πάλι καλά, μιλάμε για άλμα Παναθηναϊκοφροσύνης), αλλά ενθουσιασμένους ως προς τις... υποσχέσεις που άφησε η ομάδα.

Συγκεκριμένα για την επιθετικότητά της, το... ρεκόρ τελικών προσπαθειών και φυσικά τα... κερδισμένα κόρνερ.

Για να επιστρέψω λοιπόν στο...αρχικό, το θέμα για μια ακόμα φορά δεν είναι η ομάδα, η εμφάνιση και το αποτέλεσμα που έφερε.

Αλλά το πως χρησιμοποιούν την ομάδα και όλα αυτά, ο επίσημος Παναθηναϊκός και όσοι έχουν αναλάβει να τον... εκπροσωπούν σε οποιοδήποτε πόστο, είτε δηλαδή διοικητικό, είτε οπαδικό, είτε... δημοσιογραφικό και επικοινωνιακό.

Γιατί η ομάδα, όντως προσπάθησε, πάλεψε, ήταν άτυχη και κακώς για μένα την γιούχαραν κάποιοι στο τέλος. καθώς ήταν άδικο αυτό για τα παιδιά που έπαιξαν και που δεν έχουν ευθύνη -ή έστω την κύρια ευθύνη- για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.

Το θέμα είναι λοιπόν, πως ο Παναθηναϊκός για μια ακόμα φορά, έσπευσε να χρησιμοποιήσει αυτή την προσπάθεια, όχι σαν μια ευκαιρία να λειτουργήσει με συναίσθημα ευθύνης απέναντι στην ιστορία, το όνομα, την προοπτική και την κατάσταση συνολικά στον σύλλογο, αλλά σαν... μέσο ανάδειξης του επόμενου μεγάλου στόχου, που είναι πια και με την βούλα ο "του χρόνου... Θα... Θα ... Θα".

Αυτό είναι το πρόβλημα και δυστυχώς αυτό ακριβώς το πρόβλημα, δεν αφήνει περιθώρια για να μιλήσεις, να σκεφτείς και να βγάλεις ποδοσφαιρικά και όχι μόνο συμπεράσματα, από την προσπάθεια της ομάδας κόντρα στον Πανιώνιο.

Αλλά και από την τελική βαθμολογική θέση και κατάσταση που έρχεται στο προσκήνιο, μετά και από αυτή την προσπάθεια.