Μασάνε ακόμα και το καλαμάκι

Τι σόι γλύφτες είναι αυτοί ρε παιδιά; Πως γράφουν έτσι για τους παράγοντες; Πως μιλάνε έτσι;

Είναι ποτέ δυνατόν; Διάβαζα ένα άρθρο πριν λίγο στο διαδίκτυο. Δεν έχει σημασία να πω ούτε το όνομα του αρθρογράφου, ούτε το σάιτ.

Και μου ήρθε πραγματικά αηδία.

Δεν υπάρχει αυτό. Αυτή η γλοιώδης φρασεολογία, αυτό το απροκάλυπτο γλύψιμο, αυτό το εμετικό στιλ γραφής που προκαλεί το ανάποδο ακριβώς αποτέλεσμα απ' αυτό που επιδιώκει.

Κάνει δηλαδή απωθητικά και τα πρόσωπα και την πραγματικότητα που περιγράφουν σαν... ενέργειες και... αγαθοεργίες των συγκεκριμένων προσώπων.

Μιλάμε οι τύποι είναι και ανίκανοι εκτός των άλλων. Πιάνουν χρυσάφι και το κάνουν μπρούντζο. Προσπαθούν να δικαιολογήσουν και το ρίχνουν στα... τάρταρα το πράγμα.

Δεν είναι ικανοί ούτε για υπάλληλοι πλέον.

Έχουν τόσο κατρακυλήσει σαν άτομα, επαγγελματίες και προσωπικότητες από τον πάσης φύσεως σφιχτό εναγκαλισμό με το κύκλωμα της... απελευθέρωσης και της... εκτόξευσης όλα αυτά τα χρόνια, που πια δεν έχουν και επίγνωση του πόσο εμετικοί και αποκρουστικοί γίνονται με αυτά που λένε και γράφουν.

Το χειρότερο απ' όλα είναι, ότι μιλάμε για τους ίδιους τύπους, που για χρόνια μας τα είχαν πρήξει για τους αυλικούς, για τους... κυβερνητικούς εκπροσώπους και ότι άλλο παραμύθι είχαν στήσει, προκειμένου να δικαιολογήσουν τον πόλεμο που έκαναν στον Παναθηναϊκό, σε πρόσωπα και καταστάσεις.

Μιλάμε για τους ίδιους τύπους, που κάποτε έγραφαν πύρινα άρθρα εναντίον του Μαλεζάνι και τον έλεγαν ούτε λίγο ούτε πολύ "τσάτσο" γιατί μίλησε ανοιχτά σχετικά με το τι παίζεται στον Παναθηναϊκό, σε εκείνο το κολοσσιαίο ξέσπασμά του μετά τον αγώνα με τον Ηρακλή.

Μιλάμε για τους ίδιους τύπους, που "κυβερνητικό εκπρόσωπο" τον ανέβαζαν,  "κυβερνητικό εκπρόσωπο" τον κατέβαζαν, όταν αναφερόντουσαν στον Έκι, επειδή... τολμούσε να υπερασπισθεί την ομάδα, τον προπονητή και τον εργοδότη του.

Μιλάμε πραγματικά για ελεεινούς και τρισάθλιους τύπους. Για ρουφήχτρες, που πια μασάνε ακόμα και το... καλαμάκι.

Κατάντια;

Μάλλον είναι πολύ... λάιτ ο χαρακτηρισμός. Μα πολύ λάιτ.