Να ναι καλά πάντως οι άνθρωποι. Κάνουν ότι μπορούν να μας βγάλουν από την σκληρή καθημερινότητα. Και μας δίνουν και την ευκαιρία να ξεφύγουμε έστω και για λίγο, από τις συνηθισμένες μας κουβέντες για τον Παναθηναϊκό που συνήθως πια καταλήγουν στενάχωρα.
Μιλάω για τους πολιτικούς μας, τα κόμματά μας και τους δημοσιογράφους που ασχολούνται σχετικά.
Εδώ και δέκα μέρες λοιπόν, από το πρωί μέχρι το βράδυ, όλα τα δελτία και τα αντίστοιχα πάνελ αρχίζουν και τελειώνουν με το αντιρατσιστικό.
Μιλάμε για φοβερή ανακάλυψη.
Η οποία αν κατάλαβα καλά, με πρόσχημα δήθεν την Χρυσή Αυγή, επί της ουσίας καλείται να φτιάξει ένα νέο νόμο, για να κατοχυρώσει αυτά που υπάρχουν ήδη με παλιότερους νόμους.
Δηλαδή δεν ξέρω γιατί χρειάζεται νέος νόμος που να απαγορεύσει πράξεις βίας, ή την προτροπή σε πράξεις βίας ή την προσβολή του δημοκρατικού πολιτεύματος και την απειλή του;
Δεν υπήρχαν μέχρι τώρα τέτοιοι νόμοι; Έτσι αλιμπερτά ήταν το σύστημα;
Υπάρχει φυσικά η άποψη, πως αυτό είναι το τυράκι και η φάκα είναι άλλη. Η ποινικοποίηση δηλαδή γενικότερα οποιασδήποτε άποψης θεωρείται εχθρική προς το σύστημα, όπου σύστημα ο καθένας εννοεί ότι γουστάρει κάθε φορά.
Από την Βουλή, τους πολιτικούς την τροχαία παράβαση, την απεργία, την προτροπή για απεργία, την κριτική στο πολιτικό σύστημα και ότι άλλο χρειαστεί το επόμενο διάστημα σ' αυτούς που κυβερνάνε.
Βλέποντας έτσι λοιπόν το όλο θέμα, σκέφτηκα πως τελικά είναι απίστευτα θολό, το τι ακριβώς σε τελική ανάλυση μπορεί να θεωρηθεί απειλή για την δημοκρατία ή προτροπή σε πράξεις βίας κατά της δημοκρατίας και του πολιτεύματος.
Επιχειρώντας μια πρόχειρη σκέψη σχετικά και προσπαθώντας όσο γίνεται να κρατήσω αποστάσεις από την στενή κομματικοποίηση αυτής της κατάστασης -όπως για παράδειγμα αυτό που λέει το ΚΚΕ ότι εν δυνάμει στο μέλλον μπορεί να ενταχθεί σ' αυτό το νόμο η θεωρία ότι πρέπει να ανατραπεί αυτό το καθεστώς και αυτό το πολιτικό σύστημα- προσπάθησα να σκεφτώ άλλα πράγματα.
Άλλα πράγματα που πιθανά να πέσουν θύματα αυτής της ιδιόμορφης δια νόμου πια λογοκρισίας στην σκέψη, την άποψη, στην ιδεολογία ακόμα και στην τέχνη.
Σας παρουσιάζω λοιπόν τους στίχους ενός τραγουδιού για παράδειγμα. Που αν το νομοσχέδιο είναι όπως μας το παρουσιάζουν, δεν υπάρχει περίπτωση να μην εμπίπτει στις... σχετικές διατάξεις και την φιλοσοφία του και ως εκ τούτου να κηρυχθεί παράνομο.
Όσοι γεννούν πρωθυπουργοί
όλοι τους να πεθάνουν
τους κυνηγάει ο λαός
απ' τα καλά που κάνουν
Βάζω υποψηφιότητα
πρωθυπουργός να γίνω
να κάθομαι τεμπέλικα
να τρώω και να πίνω
Και ν΄ανεβαίνω στη Βουλή
εγώ να τους διατάζω
να τους πατώ τον ναργιλέ
και να τους μαστουριάζω
Μιλάμε δηλαδή εδώ, όχι απλά για... αμφισβήτηση και προσβολή της Βουλής και του πολιτεύματος, αλλά και καραμπινάτη... προτροπή σε βάρος θεσμών και προσώπων.
Σύμφωνα τουλάχιστον με την νέα... ηθική και φιλοσοφία του αντιρατσιστικού έτσι όπως μας το παρουσιάζουν, που κατά τ' άλλα έχει στόχο την... Χρυσή Αυγή.
Με λίγα λόγια;
Μάρκος Βαμβακάρης λοιπόν φίλοι μου. Ο υπ' αριθμόν ένα αυτή την στιγμή... εχθρός της δημοκρατίας, του πολιτεύματος και των... αρχών του. Και λογικά το πρώτο θύμα του νέου αντιρατσιστικού.
Και για να μην τελειώσει άσχημα το άρθρο, ακούστε και το πραγματικά εκπληκτικό τραγούδι του Μάρκου, ΚΕΙΜΗΛΙΟ πραγματικό του ελληνικού πολιτισμού και ανεπανάληπτο σαν ήχος και ερμηνεία.
Με λίγα λόγια. Έλεος πια υποκριτές και φαρισαίοι. Πέστε κατ' ευθείαν και στα ίσα αυτό που έχετε σκοπό να κάνετε και αφήστε τς παρλαπίπες περί Χρυσής Αυγής και δεν συμμαζεύεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου