Η Παιανία, το τίμημα και το... συναίσθημα

Είναι πραγματικά εκπληκτικός ο τρόπος της παρουσίασης του όλου ντιλ για την Παιανία.

Εδώ πια έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα.

Και τα αυγά και τα καλάθια δηλαδή.

Γράφουν με... απορία, ακόμα και με... οργή κάποιοι, για το... υψηλό τίμημα που ζητάει ο καπετάνιος για να νοικιάσει τις εγκαταστάσεις στον Παναθηναϊκό.

Καμιά αντίρρηση. Να συμφωνήσω και εγώ, ότι τα λεφτά είναι πολλά.

Το ερώτημα όμως είναι άλλο.

Γιατί να μην ζητήσει ότι γουστάρει;

Και από ποιόν για την ακρίβεια;

Για... συναισθηματικούς λόγους και από... αγάπη για τον Παναθηναϊκό, λένε συνήθως οι... αγανακτισμένοι από το υψηλό τίμημα.

Μάλιστα.

Κατ' αρχήν για να ξεμπερδέψουμε με το δεύτερο.

Ώστε τον αγαπάει τώρα τον Παναθηναϊκό η οικογένεια;

Τότε γιατί ήταν... καταραμένη και... π...άνα οικογένεια και έπρεπε να... πάει ναγ...θεί τόσα χρόνια;

Επειδή... αγαπάει τον Παναθηναϊκό;

Δηλαδή όποτε μας συμφέρει η οικογένεια είναι η κατάρα και ο εφιάλτης του Παναθηναϊκού και πρέπει να απαλλαχτούμε πάση θυσία απ' αυτή και όποτε μας βολεύει... η οικογένεια τον αγαπάει τον Παναθηναϊκό;

Να μην συνεχίσω εδώ, καθώς μ' αυτό αν δεν γελάνε και οι πέτρες, το σίγουρο είναι πως δεν τολμάνε να το υποστηρίξουν στα σοβαρά ούτε καν οι... αγανακτισμένοι για το υψηλό τίμημα.

Να πάμε λοιπόν στο πιο σοβαρό "επιχείρημα" στο... συναίσθημα.

Λογικό ακούγεται σαν επιχείρημα.

Εντάξει, μπορεί να αποχώρησε η οικογένεια, αλλά δεν μπορεί όλο και κάτι την δένει συναισθηματικά με την ομάδα, δεν γίνεται να την ξεζουμίζει έτσι με τέτοιες απαιτήσεις οικονομικές.

Σωστό θα έλεγα και εγώ, αλλά σωστό αν μιλάγαμε για νορμάλ καταστάσεις.

Δηλαδή δεν γίνεται από τον... ένα να ζητάμε συναίσθημα και να κάνουμε επίκληση σ' αυτό και από τον... άλλον να μην έχουμε την παραμικρή απαίτηση, όχι καν για συναίσθημα, αλλά για στοιχειώδη σεβασμό.

Ζητάμε δηλαδή συναίσθημα, αλλά την ίδια στιγμή δεν μας ενοχλεί το ότι ΑΚΟΜΑ και ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΘΛΗΜΑ, οι αγώνες ξεκινάνε με χυδαία συνθήματα και βρισιές σε βάρος ακόμα και των νεκρών της οικογένειας.

Ζητάμε συναίσθημα, αλλά ταυτόχρονα, σαν ΠΑΕ βάζουμε και καμιά εκατοστή αληταριά κάτω ακριβώς από το μπουθ του καπετάνιου και μπροστά από την θέση που κάθεται ο Τζίγγερ, να τους βρίζουν ότι έχουν και δεν έχουν σαν ιερό και όσιο στην οικογένεια.

Εκεί δηλαδή, δεν μας πειράζει το... συναίσθημα;

Εκεί δεν υπάρχει... απαίτηση και... επίκληση στο συναίσθημα;

Και φυσικά μην πει κάποιος, μα τι να κάνει η ΠΑΕ, ο Αλαφούζος, ο Παναγόπουλος και οι υπόλοιποι, ο κόσμος φωνάζει ότι θέλει.

Γιατί ναι. Όντως ο κόσμος φωνάζει ότι θέλει. Αλλά είδε ποτέ κάποιος, μια δήλωση έστω και για τα μάτια του κόσμου -του κανονικού κόσμου και όχι των... εντεταλμένων συμμοριών- που όχι ρε αδερφέ να καταγγέλλει την χυδαιότητα, αλλά απλά να διαχωρίζει την θέση τους από αυτή την βρωμιά;

Δηλαδή στην τελική εδώ πέρα τι ακριβώς λέμε;

Ότι εμείς όχι απλά σε θεωρούμε κατάρα για τον Παναθηναϊκό, όχι απλά θα σε βρίζουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, όχι απλά θα βαδίζουμε χέρι-χέρι με αυτούς που σε βρίζουν, όχι απλά δεν θα διαχωρίσουμε την θέση μας απ' αυτή την χυδαιότητα, αλλά αντίθετα θα σε πολεμάμε όπου σε βρίσκουμε και θα σε βρίζουμε ακόμα περισσότερο με κάθε ευκαιρία.

Αλλά την ίδια στιγμή, στις... οικονομικές συναλλαγές μεταξύ μας, εσύ πρέπει να λειτουργήσεις σαν...υπεράνω αισθηματίας και αν γίνεται να μας βοηθήσεις κιόλας οικονομικά.

Όσο για το... άλλο κομμάτι του ρεπορτάζ, εκείνο που λέει, ότι ο καπετάνιος επιμένει, ενώ ο Τζίγγερ πιεζόταν από τον Αλαφούζο να την δώσει τζάμπα την Παιανία, ειλικρινά τι να πω;

Φαίνεται πια, πως πραγματικά έχει χαθεί κάθε αίσθηση της πραγματικότητας.

Και ο καθένας πια στον Παναθηναϊκό, είτε γιατί έτσι έχει μάθει ή έτσι του έχουν πει ότι παίζεται το παιχνιδάκι, είτε γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, θεωρεί ότι μπορεί επ' άπειρον να βαδίζει χέρι-χέρι με όλο το αληταριό που διέλυσε τον Παναθηναϊκό, θα μπορεί με κάθε ευκαιρία να επιδεικνύει σαν... ατού του, το πόσο συμφωνεί με όλους αυτούς για το ότι η οικογένεια ήταν και είναι η κατάρα του Παναθηναϊκού, αλλά την ίδια στιγμή θα μπορεί να ποντάρει στη  οικονομική της βοήθεια και... συνεισφορά πάσης φύσεως.

Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω. Μπορεί όντως και να ξέρουν κάτι παραπάνω όλοι αυτοί και να προχωράει έτσι το έργο μια ζωή στον Παναθηναϊκό. Και να τους βρίζουμε δηλαδή τους συγκεκριμένους και να τους τα παίρνουμε όποτε έχουμε... ανάγκες.

Μπορεί.

Εκείνο που δεν μπορεί όμως, είναι αν κάποια στιγμή αυτός ο παραλογισμός σταματήσει, να το παίζουν και... αδικημένοι, οργισμένοι και... διαμαρτυρόμενοι κιόλας από πάνω.