Το βασικό σε περιόδους σύγχυσης, είναι να μπορεί ένας οργανισμός να ξεχωρίζει το βασικό από το δευτερεύον, το κυρίαρχο από το ασήμαντο, την ουσία από την λεπτομέρεια.
Αυτό το πράγμα, φαίνεται πως απουσιάζει εντελώς αυτή την στιγμή από τον Παναθηναϊκό.
Καθώς τα περισσότερα με τα οποία απασχολείται καθημερινά ο σύλλογος και κατ' επέκταση και ο κόσμος του, είναι ουσιαστικά άνευ σημασίας γι' αυτό που καλείται να λύσει επί της ουσίας αυτή την στιγμή.
Με λίγα λόγια.
Ποιο είναι το βασικό που πρέπει να αντιμετωπίσει και να λύσει αυτή την στιγμή ο Παναθηναϊκός;
Είναι να συνειδητοποιήσει και να παραδεχθεί σε ποια κατάσταση βρίσκεται από κάθε άποψη και να δημιουργήσει από κει και πέρα μια όσο γίνεται καλύτερη, ανταγωνιστικότερη και με μέλλον ομάδα, με βάση τις αντικειμενικές δυνατότητες που έχει.
Βλέπει λοιπόν κανείς σας, να κυριαρχεί αυτό στην καθημερινότητα του συλλόγου και στο ρεπορτάζ του;
Κάθε άλλο.
Ο μπαξές έχει απ' όλα. Μα εντελώς απ' όλα. Και πάνω απ' όλα παίκτες χύμα καθημερινά, χωρίς ακόμα κανείς να ξέρει που θα χρειασθεί παίκτες η ομάδα. Ποιοι δηλαδή θα φύγουν, ποιοι θα μείνουν, ποιες ανάγκες υπάρχουν, ποιες θα δημιουργηθούν και ποιες καλύπτονται από το υπάρχον ήδη υλικό.
Για παράδειγμα.
Από τα τέσσερα ονόματα που κυκλοφορούν καθημερινά σαν μεταγραφικοί στόχοι, τα τρία είναι επιθετικοί.
Για να καταλάβω λοιπόν. Ο Παναθηναϊκός έχει αυτή την στιγμή θεωρητικά στην θέση αυτή, του Φιγκερόα, Φορναρόλι, Τοτσέ και τον μικρό από τις ακαδημίες.
Έχει λοιπόν σίγουρο ο Παναθηναϊκός, ότι όλοι αυτοί θα αποτελέσουν παρελθόν και "τρέχει" ήδη να βρει ένα και δυο και τρεις νέους επιθετικούς;
Κι αν τελικά δεν φύγει κανείς; Ή έστω αν φύγουν ένας ή δύο; Τι θα γίνει; Θα έχουμε τον ένα, τους δύο ή και τους τρεις καινούργιους; Και θα έχουμε ταυτόχρονα και άλλους τόσους από τους... παλιούς;
Μακάρι να το έχουν σκεφτεί όλο αυτό και να έχουν έτοιμα τα πλάνα για κάθε περίπτωση.
Αλλά η μέχρι τώρα πείρα άλλο δείχνει.
Ότι μια ζωή παίρνουμε παίκτες για μια θέση, στο τρίμηνο πάνω ανακαλύπτουμε ότι δεν μας κάνουν, οι παίκτες αυτοί όμως είναι ήδη με συμβόλαιο και δεν μπορούν να φύγουν, πάμε καπάκι και παίρνουμε άλλον για την ίδια θέση και τελικά από εκεί που δεν έχουμε μαντήλι να κλάψουμε, καταλήγουμε να έχουμε παγκίτες ή ακόμα και στην εξέδρα, παίκτες με διόλου ευκαταφρόνητα συμβόλαια και... διαρκείας μάλιστα.
Το λέω το συγκεκριμένο παράδειγμα, γιατί κατά την γνώμη μου ο Παναθηναϊκός έχει μπλεχτεί σε ένα κυκεώνα θεμάτων και προσπαθεί ή να τα αντιμετωπίσει ή να τα... συγκαλύψει όλα μαζί και ξαφνικά θα βρεθεί και πάλι να αποφασίζει για το ποδοσφαιρικό κομμάτι, με... πίεση χρόνου και με θολά δεδομένα.
Αυτή την στιγμή λοιπόν, ο Παναθηναϊκός κακώς κάθεται και τρώγεται καθημερινά με ένα κάρο πράγματα άνευ σημασίας. Επικοινωνιακού χαρακτήρα μάλιστα τα περισσότερα.
Αυτή την στιγμή θα έπρεπε ήδη με ταχύτατους ρυθμούς να λύνει ένα-ένα τα θέματα με το υπάρχον ρόστερ, να έχει καθαρά δεδομένα στα χέρια του σε σχέση με τις ανάγκες του και να ξεκινήσει τις κινήσεις του με άνεση χρόνου, απερίσπαστος από άλλες χρονοβόρες και άνευ ουσίας λεπτομέρειες.
Με στόχο ένα και μοναδικό.
Να δημιουργήσει ένα ποδοσφαιρικό τμήμα όσο γίνεται πιο καθαρό και υγιές στην σύνθεσή του από ποδοσφαιρική λογική και κυρίως, χωρίς αυτό το τμήμα να είναι μπροστά στην ανάγκη να μπει σε δράση άμεσα και... όπως-όπως, με ακαθόριστους στόχους και απαιτήσεις.
Αν αυτό βλέπουν κάποιοι να γίνεται και εγώ δεν το βλέπω ή έστω δεν μπορώ να το... διακρίνω, έχει καλώς.
Αν όχι όμως, τότε για μια ακόμα φορά την ξεκινάμε λάθος και χωρίς συγκεκριμένο πλάνο, στόχους και φιλοσοφία την σεζόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου