Είναι προφανές φαντάζομαι ξεκινώντας, ότι εμάς εδώ δεν θα μας απασχολήσει καν το αποτέλεσμα του φιλικού και το σκορ.
Αυτά είναι για όσους αναζητούνε τίτλους τέτοια εποχή και φυσικά το ίδιο θα ίσχυε και αν ο Παναθηναϊκός κέρδιζε ή οτιδήποτε άλλο.
Ποδοσφαιρικά θα προσπαθήσουμε να δούμε αυτή την πρώτη εμφάνιση του Παναθηναϊκού στην νέα σεζόν.
Ξέρετε κάτι;
Όσο έβλεπα το παιχνίδι, σκεφτόμουν ότι τελικά το ποδόσφαιρο, είναι πολύ σοφό παιχνίδι.
Έχει τον δικό του τρόπο, να σου δείχνει -αν θέλεις να το δεις φυσικά- αυτό που πρέπει να δεις και να σε καθοδηγήσει από κει και πέρα στις σκέψεις, τις εκτιμήσεις και την όποια κριτική σου, σε σχέση με αυτό που είδες.
Κι ακριβώς αυτό έγινε σήμερα.
Η ομάδα αποδείχτηκε πολύ πιο σοφή και ώριμη ποδοσφαιρικά, σε σχέση με αυτούς που γράφουν ή μιλάνε γι' αυτή.
Χωρίς να το θέλει και χωρίς να το επιδιώκει κατά την γνώμη μου.
Το έκανε γιατί αυτό μπορούσε αντικειμενικά να κάνει.
Σε αντίθεση δηλαδή με όσα ανόητα γράφουν και λένε γι' αυτήν, η ομάδα έδειξε και έστειλε το μήνυμα για το τι ακριβώς θέλει και μπορεί να κάνει φέτος και πως ακριβώς πρέπει να την αντιμετωπίζουν όσοι ασχολούνται μαζί της με οποιαδήποτε ιδιότητα.
Μια ομάδα δηλαδή, που θα στηριχθεί πρώτα και κύρια -για να μην πω αποκλειστικά- στο τρέξιμο και στο φιλότιμο των παικτών που την απαρτίζουν.
Μπορεί όντως η εικόνα να αλλάξει και σε σχέση με τους παίκτες που θα δούμε αργότερα να στελεχώνουν την ενδεκάδα της.
Μπορεί να γίνουν άλλες... πέντε μεταγραφές όπως γράφουν και λένε.
Δεν θα αλλάξει σε κάτι αυτό την ουσία.
Και η ουσία είναι, πως η Παναθηναϊκός και πάλι θα είναι μια ομάδα, που παλεύει μέρα με την μέρα, αγώνα τον αγώνα, να γίνει... ομάδα.
Απ' αυτή την άποψη, τα παιδιά που έπαιξαν σήμερα, έδειξαν είτε το ήθελαν είτε όχι, το τι ακριβώς χρειάζονται σαν ομάδα.
Κι αυτό είναι στήριξη και εννούμε στήριξη στην ομάδα και όχι να χρησιμοποιηθεί η ομάδα σαν... ασπίδα για στήριξη σε όσους την κατάντησαν σ' αυτό το επίπεδο.
Στήριξη λοιπόν και ταυτόχρονα, πολύ-πολύ χαμηλούς τόνους και ποδοσφαιρική λογική.
Το φώναξε από το πρώτο φιλικό κιόλας αυτή η ομάδα που βλέπουμε να δημιουργείται.
Το βροντοφώναξε μάλιστα θα έλεγα.
Αφήστε τις βλακείες, κόψτε την σαχλαμάρα, δέστε μας ακριβώς πως είμαστε και βοηθήστε μας.
Αυτό ήταν το μήνυμα.
Πόσοι θα το ακούσουν;
Προσωπικά πιστεύω ελάχιστοι.
Από κει και πέρα.
Για μένα ήταν... ευτύχημα το ότι τα δύο νέα αποκτήματα Μπαϊράμι δηλαδή και Μέντες, δεν ξεχώρισαν και ιδιαίτερα.
Κι αυτό γιατί... και αυτή όπως και η υπόλοιπη ομάδα... γλίτωσαν.
Γλίτωσαν από την υπερβολή, την ποδοσφαιρική σαχλαμάρα και την... αποθέωση για κοινές ενέργειες ή φτηνές ατομικές προσπάθειες.
Έστειλαν και αυτοί δηλαδή το δικό τους μήνυμα.
Δηλαδή, μάγκες μην περιμένετε από μας να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα που το χώσατε.
Θα προσπαθήσουμε, λογικά μπορούμε να κάνουμε κάτι παραπάνω απ' όσα τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας, αλλά μέχρι εκεί.
Τα υπόλοιπα, κρατήστε τα, γιατί μόνο κακό θα μας κάνουν.
Τέλος.
Θα πρέπει όλοι να καταλάβετε, πως για τα περισσότερα παιδιά που έπαιξαν σήμερα, ήταν τεράστιο το άγχος.
Ας ήταν φιλικό, ας ήταν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον και γηπεδάκι.
Δεν έπαυε όμως να είναι φιλικό με τηλεοπτική μετάδοση, που λογικά θα το έβλεπε χιλιάδες κόσμος.
Κι αυτό είναι πρωτόγνωρη αίσθηση για τα περισσότερα απ' αυτά τα παιδιά.
Και δεν θα μπορούσε να μην τα επηρεάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου