Το... φυσιολογικό τριήμερο και ο Γιούρκας

Να πω και πάλι σόρι για την απουσία, δεν έχει νόημα. Καταλαβαίνετε πως υπάρχει τρέξιμο.

Τρέξιμο επιβίωσης και δημιουργίας ταυτόχρονα.

Καθώς για μας, το δεύτερο είναι προϋπόθεση του πρώτου.

Κλείνω λοιπόν την εισαγωγή-παρένθεση.

Έγιναν πολλά αυτό το Σαββατοκύριακο και έλειπες, μου είπε ένας φίλος σε μήνυμά του.

Λάθος θα πω εγώ.

Δεν έγινε τίποτε... σπουδαίο αυτό το Σαββατοκύριακο.

Επί της ουσίας, έγινε απλά... ότι ήταν να γίνει.

Πέντε έξι ανακοινώσεις... διαψεύσεις αυτών που ήδη είχαμε πει οι ίδιοι... εμμέσως πλην σαφώς.
Το αναμενόμενο "όχι" του Φάλκενμπεργκ.
Το... αναμενόμενο "ναι" την επόμενη στιγμή του Αμβούργου και η... σιγουριά για τον Μπεργκ.
Οι... συνηθισμένες βεβαιώσεις ότι το... όνειρο του Απήλιον είναι ζωντανό.
Α και η... μικροεμπλοκή με τον Σεϊταρίδη.

Τι απ' όλα αυτά λοιπόν ήταν... μην αναμενόμενο;

Νομίζω σχεδόν όλα.

Και βάζω το "σχεδόν" μόνο και μόνο για την περίπτωση του Γιούρκα.

Η περίπτωση του οποίου, καθαρά από πλευράς ποδοσφαιρικής άποψης, απλά ξεφτιλίζει για μια ακόμα φορά, τα πάσης φύσεως παπαγαλάκια και της... διαδικτυακές στρατιές, που ξαφνικά... ανακάλυψαν ότι ο μέχρι πρότινος... ηγέτης, προσωπικότητα και τα σχετικά... έγινε "άσε μας και συ ρε Γιούρκα, μια ζωή τραυματίας ήσουν, σιγά την απώλεια" και όλα τα συναφή.

Θα έλεγα ότι είναι για γέλια και για κλάματα, αν όλα αυτά τα υποκείμενα δεν είχαν στήσει ολόκληρη ιστορία μίσους, στοχοποίησης και απίστευτου πλιάτσικου σε βάρος του Παναθηναϊκού, με αφορμή τις όποιες ενστάσεις είχαμε πει τότε, όταν αποκτήθηκε.

Το ότι τώρα τον λοιδορούν χυδαία και γράφουν "σιγά και τι έγινε", απλά αποδεικνύει ότι πρόκειται κυριολεκτικά για ανθρωπόμορφα σκουλήκια που δεν έχουν, ούτε φίλους, ούτε γνώμη, ούτε ιερό, ούτε όσιο.

Σε ότι έχει να κάνει πάντως, με την ουσία της ιστορίας, ο Γιούρκας μπορεί να είναι ότι είναι πια αγωνιστικά, αλλά ένα πράγμα δεν είναι.

Χαζός.

Βλέπει τι γίνεται, ξέρει τι παίζει, καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται να πάρει φράγκο απ' αυτόν τον Παναθηναϊκό αν δεν εξασφαλίσει και "νομικά" την κάλυψή του, σκέφτεται ότι τελικά θα μείνει... ηγέτης χωρίς να το θέλει σε μια ομάδα που κανείς δεν ξέρει πως θα στηθεί και με ποιους  βλέπει λίγο μακρύτερα τι έρχεται και σου λέει... άστο καλύτερα.

Αυτή είναι η ουσία.

Έτσι κι αλλιώς, ο Γιούρκας πολλά-πολλά με το... συναίσθημα και τα δεσίματα με την ομάδα δεν είχε. Και προς τιμήν του, δεν τα... πούλησε και ποτέ δημόσια.

Βρήκε το δρόμο ανοιχτό και ελεύθερο για εύκολο χρήμα χωρίς κόπο και ιδρώτα και με εξασφαλισμένο πως βρέξει-χιονίσει θα είναι σταθερά στους... διακριθέντες, γύρισε και φυσικά ανταμείφθηκε για την επιλογή του από κάθε άποψη.

Και πολύ φυσιολογικά για τον συγκεκριμένο αυτή την στιγμή, απ' την στιγμή που βλέπει πως... μπαγιόκο γιοκ, όλα είναι στον αέρα και σαν... ηγέτης κινδυνεύει όχι μόνο να βρεθεί στην πρώτη γραμμή των "στόχων" και μάλιστα... τζάμπα χωρίς να πάρει ευρώ, πήρε την λογική απόφασή του.

Τόσο απλά και τόσο λογικά.

Για τον Παναθηναϊκό που έφτιαξαν και γι' αυτούς που μόνο και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους και για... επίδειξη τσαμπουκά, τον έφεραν στην ομάδα, τίποτε τι παράξενο.

Οπότε μην σαν κάνει εντύπωση.

Κι αυτό το τριήμερο... φυσιολογικότατα κύλησε.