Τίποτε... τίποτε... δεν τους σταματά

Ρε παιδιά έλεος λίγο πια μ' αυτή την ιστορία σε σχέση με τις μεταγραφές του Παναθηναϊκού.

Δεν γίνεται με ΟΛΕΣ σχεδόν να υπάρχει το ίδιο στόρι.

Τις.. μονές δηλαδή μέρες να εμφανίζεται κλεισμένος ο παίκτης και "εξετασμένος" από κάθε άποψη κι εκεί που λες έρχεται αύριο, να πέφτει... ζυγή η μέρα και ξαφνικά... αύριο να ανακύπτει κάποια δυσκολία.

Εντάξει είπαμε, να βγαίνει η μέρα είναι η δουλειά.

Αλλά καταντάει κουραστικό πια και αρχίζει και γελοιοποιείται η όλη κατάσταση.

Μιάμιση ενδεκάδα έχουμε φτιάξει ήδη με έτοιμους, συμφωνημένους και "κλεισμένους" παίκτες και τελικά έχουμε... μιάμιση ενδεκάδα που κάτι... σκαλώνει την τελευταία στιγμή.

Πέφτουν στοιχήματα βροχή κάθε μέρα αν δεν το χετε καταλάβει.

Αν θα είναι η επόμενη ή η... μεθεπόμενη, η μέρα που κάτι θα συμβεί και... θα αλλάξει τα δεδομένα, σε μια μεταγραφή που ανακοινώνεται... ημιεπίσημα σαν τελειωμένη.

Γιατί άλλο πράγμα να λες, κοιτάει τον τάδε, παλεύει τον τάδε και άλλο πράγμα να λες συμφώνησε με τον τάδε και έρχεται ο παικταράς.

Μιλάμε δεν υπάρχει όνομα απ' αυτά που έσκασαν μετά το πρώτο φιλικό προετοιμασίας, που να μην έγινε το ίδιο σκηνικό.

Πήραμε τον Πράνιτς, την επόμενη... δύσκολο του Πράνιτς.

Και πότε... δυσκόλεψε δηλαδή;

Μετά που τον... πήραμε ή πριν;

Κι αν ήταν από... πριν δύσκολο, τότε πως τον... πήραμε ήδη;

Τα ίδια και με τον Ντιαρά.

Μα είναι δυνατόν να διαβάζω σήμερα πρωί-πρωί πως ξαφνικά ενώ τα είχαμε συμφωνήσει όλα, ενώ πέρασε από εξετάσεις και αποδείχτηκε ταύρος, βρήκαμε την τελευταία στιγμή ένα... προβληματάκι στο... γόνατό του;

Και τόσο καιρό τι ακριβώς κάναμε για να καταλάβω;

Συζητούσαμε με ένα παίκτη και κάναμε πλάνα ενδεκάδας μ' αυτόν και τον ρόλο που θα έχει στην ομάδα, χωρίς να έχουμε σιγουρευτεί από πλευράς ιατρικών εξετάσεων και με δεδομένο το ιστορικό του παίκτη;

Παλαβά πράγματα γίνονται και που να τα πεις δηλαδή.

Τον άλλον τον κλείσαμε, συμφωνήσαμε, αλλά... ξεχάσαμε μια μικρή λεπτομέρεια.
Να συνεννοηθούμε και με την ομάδα του, με την οποία έχει ακόμα συμβόλαιο ενός χρόνου.

Κι εκεί που λέγαμε έρχεται αύριο, να διαβάζουμε ξαφνικά... αύριο, πως... δυσκολεύει γιατί υπάρχει πρόβλημα με την... ομάδα του.

Τι να πω δηλαδή πια εδώ πέρα;

Τι να πω;

Εντάξει.

Αν έχουμε δει και δεν έχουμε δει πράγματα και θάματα σε όλες σχεδόν τις μεταγραφικές περιόδους, αλλά ετούτο δω πια, ξεπερνάει κάθε προηγούμενο.

Όχι τόσο από πλευράς... εγκυρότητας ή οτιδήποτε άλλο.
Αλλά καθαρά από πλευράς θράσους και υποτίμησης του κοινού νου των οπαδών και φιλάθλων γενικότερα της ομάδας.

Έχουν ξεφτιλίσει τα πάντα και αντί να μαζευτούν λίγο και να πείσουν τον κόσμο να συσπειρωθεί όσο γίνεται κοντά στην ομάδα, αυτοί συνεχίζουν εκεί ακάθεκτοι.

Τίποτε... τίποτε... δεν τους σταματά.