Ο Μαυρίας και το... ρίσκο στην πλάτη του

Το θέμα με τον Μαυρία, είναι πολύ πιο σοβαρό, απ' ότι αρχικά φαίνεται.

Δεν είναι το θέμα, ότι δεν έγινε τελικά -όπως αναμενόταν από κάθε λογικό άνθρωπο- μια μεταγραφή που παρουσίαζαν όλοι σίγουρη εδώ κι ένα μήνα.

Κι ούτε το ότι δεν θα μπουν τα λεφτά που περίμενε ο Παναθηναϊκός στο ταμείο.

Το θέμα εδώ έχει διπλή διάσταση.

Η πρώτη είναι η προφανής.

Η μούφα δηλαδή που πήγαινε σύννεφο ένα μήνα τώρα και προς τον νεαρό ποδοσφαιριστή και προς τον κόσμο.

Καθώς δεν ήταν δυνατόν λογικός άνθρωπος να πιστέψει, πως μια ομάδα της πρέμιερ λιγκ θα επένδυε ένα τέτοιο ποσόν σαν κι αυτό που έλεγαν, για ένα ποδοσφαιριστή που βρίσκεται σε περίοδο αποθεραπείας από ΚΟΙΛΙΑΚΟΥΣ και λογικά δεν θα ήταν έτοιμος πριν ένα δυο ή και περισσότερους μήνες.

Κι εδώ δεν μιλάω καν για τον αστείο τρόπο που παρουσιάστηκε το... ναυάγιο.

Ότι η Σάντερλαντ δηλαδή ζήτησε παράταση, αλλά εμείς δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας και είπαμε... ε όχι και παράσταση, δεν τα θέλουμε τα ΤΡΙΑ εκατομμύρια σας και δεν σας δίνουμε τον ποδοσφαιριστή.

Αυτό αν δεν είναι ανέκδοτο, είναι ενδεικτικό του επιπέδου της επικοινωνιακής πολιτικής των ανθρώπων στην ΠΑΕ και του τι επίπεδο νοημοσύνης νομίζουν, ή μάλλον... ελπίζουν να έχουν οι φίλοι της ομάδας στους οποίους απευθύνονται.

Η δεύτερη πτυχή της ιστορίας όμως είναι πιο σημαντική.

Και είναι, ότι για χάρη όλης αυτής της μούφας, οι άνθρωποι έπαιξαν στην κυριολεξία με τον Χάρη Μαυρία.

Έπαιξαν και σε σχέση με τα νεύρα και την ηρεμία του, αλλά κυρίως έπαιξαν και με την υγεία του και το μέλλον του σαν ποδοσφαιριστή.

Δεν φτάνει δηλαδή που του έλεγαν κάθε δεύτερη μέρα, "Χάρη μην ανησυχείς είναι τελειωμένη η υπόθεση, αύριο, μεθαύριο, την ερχόμενη Δευτέρα, την άλλη Τρίτη φεύγεις".

Το χειρότερο είναι ότι... προσάρμοσαν την αντιμετώπιση του προβλήματος που αντιμετωπίζει ο νεαρός επιθετικός, μόνο και μόνο στο πως θα καταφέρουν να τον πουλήσουν.

Συγκεκριμένα, ο Μαυρίας έχει το ίδιο πρόβλημα που είχε ο Νίνης. Και που το έχουν όλοι οι νεαροί ποδοσφαιριστές που μπαίνουν ξαφνικά σε φουλ ανταγωνιστικούς ρυθμούς σε επαγγελματικό επίπεδο, με άλλες ταχύτητες, άλλες σωματοδομές και όλα τα σχετικά.

Το σύνδρομο των κοιλιακών.

Στις περιπτώσεις αυτές, η πιο ενδεδειγμένη λύση, σύμφωνα με όσα λένε οι ειδικοί, είναι η επέμβαση που θα λύσει οριστικά το πρόβλημα μια και καλή. Καθώς η ήπια... αποθεραπεία, μπορεί προσωρινά να αφήσει τον παίκτη να επανέλθει αλλά σε σαφώς πιο χαλαρούς ρυθμούς, αλλά είναι θέμα χρόνου η υποτροπή σε σημείο μάλιστα ανεπανόρθωτο.

Η σχετική συζήτηση για το πως θα γίνει ο χειρισμός του Χάρη Μαυρία έγινε απ' ότι ξέρω και στον Παναθηναϊκό.

Αποκλείστηκε λοιπόν η περίπτωση επέμβασης.

Κι αν δεν πρόκειται απλά για λάθος εκτίμηση, ο λόγος είναι προφανής.

Ότι αν έκανε εγχείρηση ο Μαυρίας, μπορεί μεν το πρόβλημα να λυνόταν μια και καλή, αλλά από την μια θα καθυστερούσε αντικειμενικά η επιστροφή του, απ' την άλλη και κυρίως, δεν θα ήταν αντικειμενικά δυνατόν να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να βγάλει προς πώληση ποδοσφαιριστή εγχειρισμένο το ίδιο διάστημα που θα έβγαινε στην... αγορά το πωλητήριο.

Το αποτέλεσμα φαίνεται σήμερα.

Και η μεταγραφή τελικά δεν έγινε και ο ποδοσφαιριστής πήγε απίστευτα πίσω την ιστορία της αποθεραπείας του, με απρόβλεπτες συνέπειες για τον ίδιο και κυρίως για την καριέρα του συνολικά.

Οι μεταγραφές και το... ανάποδο ρίσκο

Ολοκληρώνεται λοιπόν σιγά-σιγά το ρόστερ.

Οπότε πλέον μπορούμε να αρχίσουμε να κάνουμε την τελική σούμα, για το τι μπορούμε να περιμένουμε από την ομάδα.

Θεωρητικά φυσικά σε πρώτη φάση και με βάση όσα ξέρουμε για κάθε παίκτη.

Καθώς ασφαλές δείγμα γραφής θα μπορούμε να έχουμε, μόνο μέσα στο γήπεδο.

Κι αυτό το δείγμα, το έχουμε πει και χθες δεν θα είναι στο φιλικό με την Λάτσιο.

Έτσι κι αλλιώς εκεί, λίγο πολύ τα ίδια πρόσωπα θα δούμε στον αγωνιστικό χώρο.

Ο πιτσιρικάς λοιπόν από την Σεντ Τζόνστον όπου έπαιζε δανεικός από την Νιούκαστλ, ο Κροάτης ο Σίλντενφελντ και αν όλα πάνε όπως τα λένε και ο Κροάτης επίσης Πράνιτς.

Πολλές μεταγραφές είναι η αλήθεια για μια ομάδα χρεωμένη που με άλλο πλάνο είχε πει -και έπρεπε- να ξεκινήσει.

Με το ρίσκο φυσικά, αν οι μεταγραφές αυτές και ειδικά των ξένων να μην σου βγουν, να έχεις όχι μόνο αγωνιστική ζημιά, αλλά κυρίως και οικονομική υποθήκευση για το μέλλον με βάση τα συμβόλαιά τους και την διάρκειά τους φυσικά.

Το θέμα λοιπόν από δω και πέρα, είναι να ξεκαθαρίσει ο Παναθηναϊκός και στον εαυτό του και στον κόσμο του, τι ακριβώς θέλει από αυτή την ομάδα που έφτιαξε.

Τι στόχο έχει δηλαδή.

Αντικειμενικά, οι μεταγραφές που ήρθαν, δεν είναι σε θέση, ή δεν το έχουν δείξει ακόμα αν θέλετε, ότι μπορούν να ανεβάσουν επίπεδο την ομάδα, αν ομάδα θεωρήσουμε τα πιτσιρίκια που προωθήθηκαν και αυτά που έμειναν από πέρυσι και τα οποία -ας μην γελιόμαστε- θα είναι αυτά που θα κληθούν να σηκώσουν τον Παναθηναϊκό στις πλάτες τους.

Οι μεταγραφές έτσι κι αλλιώς είναι πάντα ρίσκο, αλλά εδώ πια μιλάμε για ρίσκο από την ανάποδη.

Όχι δηλαδή ρίσκο για το αν θα σου βγουν, όπως συνήθως ισχύει για όλες τις μεταγραφές σε κάθε ομάδα.

Αλλά ρίσκο... να σου βγουν.

Με το βιογραφικό δηλαδή που έχουν και στην κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι περισσότεροι, η έκπληξη δεν θα είναι αν δεν βγουν, αλλά το αντίθετο.

Αν βγουν και μπορέσουν να ανεβάσουν την ομάδα και σαν επίπεδο και σαν εμπειρία, ένα σκαλί πάνω απ' αυτό που θεωρητικά θα την είχαν οι μικροί ή κάποιες ανάλογες μεταγραφές από τον Ελληνικό χώρο.

Αυτό πια είναι και το στοίχημα για τις μεταγραφές που έγιναν και αυτό είναι και το στοίχημα των επιλογών των Νταμπίζα-Αναστασίου.

Από κει και πέρα τα υπόλοιπα στο χορτάρι.

Γι αυτό υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ

Με ρωτάτε πολλοί φίλοι, πως θα γίνει να γλιτώσει ο Παναθηναϊκός;

Πως μπορεί να απαλλαχθεί από τις συμμορίες που του πίνουν το αίμα, που τρομοκρατούν τον κόσμο του Παναθηναϊκού και κάνουν ότι γουστάρουν σε εξέδρα, ομάδα και παντού.

Πως θα μπορέσει ποτέ να λειτουργήσει νορμάλ μια διοίκηση, από την στιγμή που και ο Αλαφούζος δεν μπόρεσε να πάει κόντρα σ' αυτή την ιστορία και να ενώσει τον κόσμο, αλλά αντίθετα έγινε κυριολεκτικά όμηρος μιας χούφτας ανθρώπων που τον οδηγούν και αυτόν και τον σύλλογο στην καταστροφή.

Σωστά είναι όλα αυτά τα... ερωτήματα.

Ή πιο σωστά τα... αιτήματα.

Γιατί περί... αιτημάτων πρόκειται.

Απλά περί αιτημάτων, που πλέον δεν έχουν αποδέκτη.

Δεν υπάρχει δηλαδή πρακτικά και δεν φαίνεται στον ορίζοντα ότι θα υπάρξει, αυτός που θα μπουκάρει και θα πει  "βάζω τόσα έξω όλοι και κάνω τον Παναθηναϊκό μεγάλο".

Δεν υπάρχει και ο Αλαφούζος αντικειμενικά δεν μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο.

Και δεν υποσχέθηκε κιόλας εδώ που τα λέμε να παίξει αυτό τον ρόλο. Άλλο αν και με αυτά τα δεδομένα που είχε στα χέρια του, θα μπορούσε να έχει κάνει απείρως σωστότερα και εντελώς διαφορετικά πράγματα, αν δεν είχε αποδεχθεί την ομηρία σε ένα σύστημα που οδήγησε τον Παναθηναϊκό μέχρι εδώ.

Πως λοιπόν από κει και πέρα θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός να γλιτώσει;

Να απαλλαχθεί απ' αυτόν τον βραχνά και να μπορέσει έτσι να γεννηθεί η ελπίδα πως μπορεί να βρεθεί κάποιος που θα τον ξανακάνει ΕΝΩΜΕΝΟ, ΔΥΝΑΤΟ και ΙΣΧΥΡΟ σαν σύλλογο;

Η απάντηση είναι απλή.

Πως όσο υπάρχει και κυριαρχεί όλη αυτή η λαίλαπα και οι συμμορίες με την ανοιχτή στήριξη αν όχι καθοδήγηση, επιλεγμένων δημοσιογραφικών στρατιών, ΠΟΤΕ.

Δηλαδή;

Δεν υπάρχει πια καμιά ελπίδα;

ΟΧΙ θα πω εγώ.

ΟΧΙ και το εννοώ.

Δεν το λέω για να κρατήσω ζωντανές ελπίδες που δεν υπάρχουν.

Το στηρίζω σε συγκεκριμένα δεδομένα αυτό το ΟΧΙ που λέω.

Και τα δεδομένα αυτά συνοψίζονται στο εξής ένα.

Τέλος τα δίφραγκα.

Ναι.

Τέλος τα δίφραγκα.

Όλο αυτό το συνονθύλευμα που έφερε τον Παναθηναϊκό μέχρι εδώ και κάνει κουμάντο παντού με τον τσαμπουκά του αυτή την στιγμή, ενεργούσε και στηριζόταν σε ένα και μόνο πράγμα.

Το χρήμα.

Αυτό πια το καταλαβαίνει και ο πιο ανίδεος και ανύποπτος.

Καριέρες στήθηκαν και γενιές ανταμείφθηκαν από τον ανελέητο πόλεμο σε βάρος του Παναθηναϊκού μέχρι να καταφέρουν εδώ που τον έφεραν.

Και κανείς από όλους αυτούς δεν το 'κανε για την... ψυχή της μάνας του.

Φανερά είναι πια τα πράγματα και όσο περνάει ο καιρός και βλέπετε τις αντιδράσεις όλων αυτών... τότε και... σήμερα, τόσο γίνονται και ολοένα και πιο φανερά.

Εκατό δουλειές έβρισκες σαν δημοσιογράφος αν ξεκίναγες την καριέρα σου βρίζοντας τον Παναθηναϊκό, τον Βαρδινογιάννη, τον Ζάετς, τον Ασάνοβιτς, τον Σόουζα, τον Χένρικσεν και τους... Γκουμομπασινάδες.

Δέκα θύρες... εργολαβία στο ΟΑΚΑ αναλάμβανες αν... ήσουν αιώνια πιστός στο κράξιμο στην πρώτη στραβή ή στην πλήρη απαξίωση ομάδων που υποκλινόταν όλη η Ευρώπη μπροστά τους.

Τι να λέμε τώρα.

Ρίξτε απλά μια ματιά στους σχετικούς... χάρτες αυτή την στιγμή σε ΜΜΕ και εξέδρα και παντού και θα καταλάβετε.

Ποιοι... επέπλευσαν, σε ποιους έκλεισαν πόρτες και πορτούλες και θα καταλάβετε επίσης.

Μόνο που εδώ πια αρχίζουν τα ζόρια.

Και εδώ είναι που η ταφόπλακα αρχίζει να γέρνει λίγο βαριά πάνω σ' όλο αυτό το συνονθύλευμα που ΚΟΝΟΜΗΣΕ άγρια από τον εμφύλιο, τον διχασμό και την διάλυση του Παναθηναϊκού.

Καθώς πια τέλος τα φράγκα.

Δεν φαίνεται ευρώ στον ορίζοντα και ΟΛΑ ΑΥΤΑ χωρίς... ευρώ δεν συντηρούνται.

Γι' αυτό και είναι θέμα χρόνου.

Από την στιγμή που έμαθαν τόσα χρόνια αποκλειστικά στο δώσε για να κάνω, τώρα πια που δεν υπάρχει αντικειμενικά το "πάρε" δεν έχουν καμιά τύχη.

Εκεί θα μαραζώσουν σιγά-σιγά από μόνοι τους.

Και θα μαραζώσουν με οδυνηρό τρόπο.

Βγάζοντας ο ένας τον άλλον στην σέντρα.

Μέχρι την στιγμή που αφού διαπιστώσουν πως δεν υπάρχουν πλέον ούτε κόκαλα για να γλείψουν όπως κάνουν ακόμα τώρα, θα... αποχωρήσουν από τον προσκήνιο.

Με ηχηρό, με δήθεν ηρωικό ή εντελώς στην... ζούλα όπως έκαναν ήδη κάποιοι, δεν έχει σημασία.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα αποχωρήσουν.

Θα τους ξεβράσει η ίδια η πραγματικότητα που διαμόρφωσαν και το βάρος των εγκλημάτων που έχουν κάνει σε βάρος του συλλόγου και των οπαδών του.

Κι εκεί θα έχουν αλλάξει πολύ πια τα δεδομένα.

Το τοπίο δεν θα είναι πια ίδιο. Από πολλές απόψεις.

Είπαμε.

Τα πράγματα είναι απλά.

Οι βρύσες... στέρεψαν.

Και μπαγιόκο πια γιοκ.

Κρας-τεστ, αλλά όχι για την ομάδα

Θα αποτελέσει πραγματικά κριτήριο το φιλικό με την Λάτσιο.

Αλλά όχι για την ομάδα, την ποιότητα και την αγωνιστικότητά της.

Ότι και να σας λένε σχετικά, μην ακούτε τίποτε.

Άδικα την φορτώνουν με αυτό τον ρόλο την ομάδα για το συγκεκριμένο φιλικό.

Και πέντε και έξι παικταράδες να πάρεις μέχρι την Κυριακή, δεν γίνεται να αλλάξεις την εικόνα μιας ομάδας σε πέντε μέρες.

Αυτά είναι για κατανάλωση και σαν... επικοινωνιακή απάντηση στην δυσάρεστη αίσθηση που προκάλεσε η ήττα με 4-0 από την Βαλενσιέν.

Χωρίς λόγο λοιπόν και μόνο και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, την έχουν στήσει ήδη την ομάδα σε ένα περίεργο τοίχο... ιερής εξέτασης.

Για το πως θα εμφανιστεί σε ένα φιλικό παιχνίδι.

Αστεία πράγματα φυσικά, αλλά ποιος να τα σκεφτεί.

Όταν το ποδόσφαιρο πάει περίπατο σαν κυρίαρχη λογική σε ένα ποδοσφαιρικό οργανισμό, τότε μην περιμένετε και πολλά.

Ανεξάρτητα απ' αυτό όμως, το συγκεκριμένο φιλικό θα είναι κριτήριο για να μην πω... κρας τεστ.

Όχι για την ομάδα όμως.

Αλλά για το τι ακριβώς θέλει από τον κόσμο του Παναθηναϊκού φέτος η ΠΑΕ και ο περίγυρος τους.

Για την ακρίβεια όχι "τι", αλλά "πως" θέλει τον κόσμο του Παναθηναϊκού φέτος η διοίκησή του.

Τον θέλει ΕΛΕΥΘΕΡΟ δίπλα στην ομάδα;

Τον θέλει ΕΝΩΜΕΝΟ στο πλευρό της ομάδας;

Ή τον θέλει απλά... ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟ από τις ομάδες κρούσης σε κάθε γωνιά της Λεωφόρου;

Με λίγα λόγια, θα φανεί.

Αν αυτοί που διοικούν και οι... εμφανείς και οι... αφανείς, θέλουν πραγματικά την ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ του κόσμου δίπλα τους, ή αν απλά θέλουν στο γήπεδο ένα κλειστό πυρήνα που στο όνομα υποτίθεται της στήριξης, θα αποτελεί ΑΠΕΙΛΗ για κάθε φίλο της ομάδας που πιθανά δεν συμφωνεί μαζί τους.

Αυτό, όντως θα είναι ένα πολύ σοβαρό πράγμα, δείγμα γραφής το οποίο θα πάρουμε στο φιλικό με την Λάτσιο.

Και δυο μήνες τι κάναμε;

Απόλυτα κατανοητό και θα συμφωνήσω.

Λογικά... αν γίνουν όλαααα αυτά που λένε και γράφουν σήμερα, ο Παναθηναϊκός σύντομα θα είναι μια εντελώς διαφορετική ομάδα απ' αυτή που έχουμε δει μέχρι τώρα.

Επαναλαμβάνω.

Αν... αν... και... λογικά θα...

Μέχρι εκεί όμως.

Γιατί η μέχρι τώρα πείρα, λέει ακριβώς το αντίθετο.

Και αν δεν το λέει η πείρα, το λέει η πραγματικότητα.

Αυτή δηλαδή η πραγματικότητα, που οδηγεί στην... αναγκαιότητα να... αλλάξει επειγόντως ο Παναθηναϊκός.

Αλλιώτικα και αν αυτοί που χειρίζονται και διαχειρίζονται τις τύχες του, τα είχαν πάει όπως μας τα έλεγαν και μας τα έγραφαν μέχρι τώρα, γιατί να υπάρξει ανάγκη για... αλλαγή και μάλιστα επείγουσα και άμεση.

Κι εδώ είναι το πρώτο ουσιαστικό ερώτημα.

Το ερώτημα που αποδεικνύει πόσο δικαιολογημένα ήταν όλα αυτά που λέγαμε τόσο καιρό, και πόση μούφα έπεφτε αντίστοιχα τόσο καιρό.

Αν λοιπόν όλα πήγαιναν σύμφωνα με τα πλάνα που υποτίθεται ήταν έτοιμα από τον... Μάη.

Αν οι κινήσεις του Νταμπίζα και οι επιλογές ήταν τόσο σωστές και έγκαιρες όπως έλεγαν.

Αν η προετοιμασία κύλαγε ρολόι και το... ολλανδικό μοντέλο δουλευόταν τόσο έντονα και σωστά κάθε μέρα.

Αν αυτός ο Ρούτερ που αυτή την στιγμή δεν ξέρουμε που είναι, ήταν η... αποκάλυψη της προετοιμασίας.

Αν η επιλογή να θέσουμε σε αχρηστία μια σειρά παίκτες με κλειστά συμβόλαια ήταν σωστή ποδοσφαιρικά, αγωνιστικά και οικονομικά.

Αν... αν και δεκάδες αν τα οποία μπορούμε να πούμε, τότε γιατί πρέπει επειγόντως ο Παναθηναϊκός να γίνει... άλλη ομάδα απ' αυτή που στήσαμε τόσο καιρό και δουλεύαμε πάνω της;

Τι σόι επιλογές και δουλειά γινόταν, που ξαφνικά τρεις βδομάδες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, θα πρέπει να την... αλλάξουμε εσπευσμένα μπας και... σταθούμε στα πόδια μας;

Μιλάμε για "δουλειά" που γίνεται πάνω από δυο μήνες τώρα.

Χωρίς να έχει γραφτεί ή να ειπωθεί το παραμικρό που να αφήνει να εννοηθεί έστω, ότι κάτι γίνεται λάθος.

Αντίθετα αν κάποιος προσπαθούσε να επισημάνει κάτι, τότε ορμάγαμε να τον θάψουμε με το... σύνθημα, κάνει πόλεμο στην ομάδα.

Και ξαφνικά μετά από δυο μήνες, διαπιστώνουμε ότι ότι κάναμε δεν τραβάει και πρέπει... να αλλάξει επειγόντως;

Μήπως κάτι συμβαίνει αλήθεια εδώ;

Πλάκα κάνουν ή... το πάνε αλλού;

Εντάξει, δεν έχει σωσμό η ιστορία.
Ή τα λες ή δεν τα λες  ή τα βλέπουν ή δεν τα βλέπουν, οι άνθρωποι εκεί τον χαβά τους.

Να βγει επικοινωνιακά η μέρα και η ομάδα να πάει να...

Μα είναι δυνατόν;
Είναι δυνατόν το συμπέρασμα ΚΑΙ σήμερα να είναι... επειγόντως ενίσχυση και... πέντε μεταγραφές;

Ποια ενίσχυση και ποιες μεταγραφές;
Γιατί εξακολουθούν να λένε ψέμματα στον κόσμο;

Δεν υπάρχουν πέντε μεταγραφές.
Δεν θα γίνουν πέντε μεταγραφές.

Δεν μπορούν να κάνουν πέντε μεταγραφές.

Δεν έχουν να τις πληρώσουν και δεν έχουν βρει πέντε μεταγραφές.

Κι αν ακόμα τις βρουν και αν ακόμα τις κάνουν, αυτές οι μεταγραφές θα είναι της πλάκας.

Και δεν θα μπορούν να βοηθήσουν και δεν θα είναι σε θέση να βοηθήσουν από πλευράς ποιότητας και δυνατοτήτων των συγκεκριμένων παικτών και ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ να βοηθήσουν.

Ποιους κοροϊδεύουν λοιπόν για μια ακόμα φορά;

Είναι δυνατόν να είναι τόσο ασυνείδητοι και επικίνδυνοι για την ομάδα και τον Παναθηναϊκό συνολικά σαν σύλλογο; Δεν βλέπουν ότι αυτό που λένε ΔΕΝ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ και ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ αντικειμενικά να γίνει;

Δεν βλέπουν ότι ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι αυτό είναι το γιατρικό, οι συγκεκριμένοι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ να το βρουν, να το πάρουν και να το... μπολιάσουν στην ομάδα;

Τι κέρδος έχουν λοιπόν να κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα και να παρουσιάζουν ψεύτικη εικόνα στον κόσμο;

Εδώ άλλο πρέπει να κάνουν.

Να δουν ειλικρινά την κατάσταση, να σταθμίσουν τις δυνατότητές της και να προσαρμόσουν στα πραγματικά δεδομένα την τακτική και την φιλοσοφία τους.

Αλλά και την αντίστοιχη επικοινωνία τους με τον κόσμο.
Αντί γι' αυτό;

Σαχλαμάρες και μούφες περί άμεσης ενίσχυσης.

Και σιγά το... συμπέρασμα εδώ που τα λέμε.

Σιγά τους... προφέσορες του ποδοσφαίρου.

Δυσκολεύτηκαν πολύ να φτάσουν σ' αυτό το... μέγα συμπέρασμα;

Κι αφού έφτασαν γιατί είναι τόσο... ολιγαρκείς;
Γιατί δεν λένε έξι, εφτά και οκτώ μεταγραφές να γελάσει λίγο το χειλάκι του κόσμου;

Αφού ή πέντε πούνε ή εφτά ή οκτώ ή δέκα, πάλι το ίδιο θα γίνει τελικά.

Λοιπόν, επειδή βλέπω ότι είναι και αδιόρθωτοι και επικίνδυνοι.

Ας αφήσουν τις βλακείες και τα επικοινωνιακά του κώλου.

Κι ας κοιτάξουν να πουν την αλήθεια στον εαυτό τους πρώτα και μετά στον κόσμο.

Ας στρωθούν στην δουλειά αντί να παίζουν τις κουμπάρες με τα πρωτοσέλιδα και τα ελεγχόμενα ρεπορτάζ.

Ας δουν τι μπορεί να κάνει αυτή η ομάδα, ας δουλέψουν πάνω σ' αυτό.

Γιατί αλλιώτικα ειλικρινά δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει.

Εντάξει είναι αδίστακτοι, κάποιες στιγμές αρχίζεις και πιστεύεις πως δεν μπορεί να είναι ούτε τόσο άσχετοι, ούτε τόσο ψεύτες, αλλά μάλλον... κάπου πολύ άσχημα την πάνε την δουλειά συνειδητά όμως, αλλά ότι και να 'ναι, ο Παναθηναϊκός δεν είναι τσιφλίκι τους.

Κι αυτό μην το ξεχνάνε.

Και κυρίως μην έχουν την αυταπάτη, πως ο Παναθηναϊκός και ο κόσμος του, είναι οι δέκα καλοπληρωμένοι υπάλληλοι, οι πενήντα εκατό της... στρατιάς στην εξέδρα και οι πλήρως ελεγχόμενοι... λειτουργεί της... ενημέρωσης.

Είναι χιλιάδες, είναι εκατομμύρια και δεν είναι, ούτε τόσο αφελείς, ούτε τόσο... αδρανείς όσο πιστεύουν.

Η ατμόσφαιρα και οι... πινελιές που δεν βάζουν οι μεταγραφές

Δεν ήταν το παιχνίδι, το σκορ ή η εμφάνιση του Παναθηναϊκού, που μου έμεινε σαν εντύπωση, καθώς φτάνει προς το τέλος του το φιλικό με την Βαλενσιέν.

Αλλά ήταν ένα αίσθημα, κάτι μεταξύ ζήλιας και πίκρας, βλέποντας για μια ακόμα φορά ένα ξένο γήπεδο, την ατμόσφαιρα και την εξέδρα του στα στιγμιότυπα που έδειχνε η μετάδοση.

Πρόσωπα γελαστά. Παιδάκια με τους γονείς τους. Κορίτσια και κάθε ηλικίας άτομο που απολάμβαναν την διαδικασία.

Σε ένα σύγχρονο γήπεδο, σε μια απόλυτα ποδοσφαιρική και πολιτισμένη ατμόσφαιρα.

Προσπάθησα να φέρω στο νου μου αντίστοιχες εικόνες στις εξέδρες μας.

Κι εκεί η πίκρα και η ζήλια, έδινε την θέση της στην απογοήτευση και στην μελαγχολία.

Εκεί που η ομορφιά και η απόλαυση, έδινε τη θέση της στην αγριάδα, στο μίσος, την μιζέρια, στον τραμπουκισμό και στην αγωνία αν θα βγεις... εντάξει από το γήπεδο μετά το παιχνίδι.

Δεν ξέρω που θα φτάσει αγωνιστικά και συνολικά ο Παναθηναϊκός.

Αλλά ξέρω σίγουρα, πως έτσι όπως την πάνε την βάρκα, θα κάνει πολύ-πολύ καιρό, να γίνει και πάλι... απόλαυση για τους φίλους του, να γίνει χαρά και διασκέδαση η διαδικασία της παρακολούθησης των αγώνων του από τον κόσμο του.

Θα κάνει καιρό να αποκτήσει υγεία, να γίνει θελκτικός σαν διαδικασία και συμμετοχή για την πλειοψηφία των φίλων του.

Κι αυτό είναι το πιο χειρότερο απ' όλα.

Και το πιο μη αναστρέψιμο σαν απώλεια.

Καθώς έτσι όπως πάει το πράγμα, ο Παναθηναϊκός τείνει να γίνει ένα κλειστό κλαμπ τσαμπουκάδων και τραμπούκων, που στο όνομα της στήριξης δήθεν στην ομάδα, θα κάνουν τον βίο αβίωτο σε όποιο φίλο της ομάδας θέλει να χαρεί την ομάδα, τους αγώνες της και την γενικότερη συμμετοχή του στις δραστηριότητές της.

Από κει και πέρα, σε ότι έχει να κάνει με το φιλικό αυτό καθ΄αυτό.

Η γνώμη μου είναι, πως ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν και ένα τέτοιο φιλικό.

Εννοώντας εδώ, πως χρειαζόταν ένα παιχνίδι σε κανονικό γήπεδο και όχι στα γηπεδάκια που συνήθως δίνουν τα πρώτα φιλικά οι ομάδες εκεί που κάνουν προετοιμασία.

Σε κανονικό γήπεδο και με κανονική ομάδα.

Μέτρια μεν, από τα κάτω ράφια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, με πολλές ελλείψεις βασικών της, αλλά πάντως κανονική ομάδα.

Και το χρειαζόταν αυτό ο Παναθηναϊκός, για να διαπιστώσει τις πραγματικές του δυνατότητες.

Γιατί άλλο πράγμα τα σπριντάκια και οι ατομικές ενέργειες στα μικρά γηπεδάκια χωρίς εξέδρα και άλλο πράγμα η αίσθηση ενός κανονικού γηπέδου και σε διαστάσεις αλλά και σε ατμόσφαιρα.

Εκεί αλλάζουν πολύ τα πράγματα.

Και εκεί μπορείς να διαπιστώσεις ουσιαστικά πράγματα.

Δεν έχει σημασία το σκορ, όπως δεν είχε σημασία και στα προηγούμενα παιχνίδια.

Απλά σήμερα δεν θα διαβάσουμε εκείνες τις ανοησίες περί... Ολλανδικού μοντέλου που τρώμε τέσσερα αλλά βάζουμε και τέσσερα και όλα τα σχετικά.

Το θέμα είναι, πως αυτός είναι και αυτός θα είναι ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός φέτος.

Είναι νωρίς ακόμα φυσικά.

Αλλά κάποια πράγματα φαίνονται.

Με εκείνο που βγάζει μάτια από τα πρώτα κιόλας φιλικά, να είναι ένα.

Πως αν τους ξένους παίκτες που πήραμε, τους πήραμε για να βάζουν πινελιές ποιότητας και εμπειρίας στα νέα παιδιά, αυτό σε καμιά περίπτωση δεν έχουν αποδείξει ότι μπορούν να το κάνουν.

Και δεν μιλήσω εδώ για τον Μέντες, που απ' ότι καταλαβαίνω θα είναι το... αποψινό θύμα μαζί ίσως με τον Καπίνο, στην όλη ιστορία.

Το θέμα με τον Μέντες, δεν είναι γιατί τον διάλεξαν ή γιατί τον πήραν, αλλά γιατί βιάστηκαν να του κάνουν τριετές κλειστό συμβόλαιο.

Γιατί κατά τ' άλλα αν τον πήραν για την θέση του Σο και πολύ περισσότερο του Βιτόλο, άστο καλύτερα.

Θα μιλήσω όμως συνολικά για τους ξένους που ήρθαν για να ανεβάσουν επίπεδο στα... πιτσιρίκια.

Ακόμα και έτσι λοιπόν άπειρα και συγκεκριμένων δυνατοτήτων που είναι τα πιτσιρίκια, το καθένα απ' αυτά, θέλει τρεις σαν κι αυτούς στην καθισιά του.

Κι αυτό θα είναι ένα πρόβλημα για την ομάδα που στήνει ο Αναστασίου.

Καθώς θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση, πως αντικειμενικά η ομάδα θα στηριχθεί στις αντοχές, την διάθεση, το τρέξιμο και τις όποιες δυνατότητες έχουν αυτά τα νέα παιδιά.

Βοήθεια, εμπειρία και ανέβασμα του επιπέδου από τις "μεταγραφές" μην περιμένετε.

Κι αυτό θα πρέπει να το εντοπίσει η τεχνική ηγεσία και με βάση αυτό να βγάλει πλάνο και τακτική της ομάδας μέσα στο γήπεδο. Γιατί αν πάει μετά πρωτοσέλιδα και τα... Ολλανδικά μοντέλα, θα βρεθεί σύντομα μπροστά σε δυσάρεστες καταστάσεις που θα τις χρεωθεί κιόλας.

Ξέρει τι θέλει και γιατί το θέλει;

Αυτό που κάθε φορά κρίνει αν είναι επιτυχημένες οι κινήσεις και η δουλειά σου γενικότερα, δεν είναι αυτές καθ' αυτές οι κινήσεις και η δουλειά σου.

Αλλά είναι ο στόχος που βάζεις.

Είναι το πλάνο που βάζεις, ο λόγος που το βάζεις και το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεις τις κινήσεις και την δουλειά σου.

Για να τα ξεκαθαρίζουμε λοιπόν λιγάκι τα πράγματα, αυτό είναι και το θέμα στον Παναθηναϊκό.

Το ποιος είναι ο στόχος του δηλαδή.

Τι θέλει να κάνει;

Που το πάει;

Ποιο είναι το πλάνο του σαν διοίκηση και ομάδα για την νέα σεζόν και γενικότερα για το παρόν και το μέλλον του συλλόγου;

Αν αυτά τα έχει ξεκαθαρίσει, τότε μπορούμε να κρίνουμε  αν γίνεται σωστή δουλειά ή όχι, αν οι μεταγραφές και οι... στόχοι που ακούγονται είναι ενταγμένες σ' αυτό το πλάνο και την λογική και όλα τα σχετικά.

Αλλιώτικα, όλες οι κινήσεις και οι επιλογές είναι σωστές και αντίστοιχα όλες οι κινήσεις και οι επιλογές είναι λάθος.

Εκεί είναι το θέμα λοιπόν.

Και εκεί είναι και το μεγάλο... κενό στην λογική με την οποία κινείται ο Παναθηναϊκός ΚΑΙ στον μεταγραφικό τομέα.

Τι θέλει λοιπόν ο Παναθηναϊκός για την σεζόν που ξεκινάει;

Τρία πράγματα μπορεί να σκεφτεί κάποιος.

Να γίνει ανταγωνιστικός σαν ομάδα και να χτυπήσει όλους τους στόχους που υπάρχουν σε πρωτάθλημα και κύπελλο.

Να... μην διαλυθεί και υποβιβαστεί σαν ομάδα και αγωνιστικά αλλά ΚΑΙ οικονομικά.

Να σώσει την ομάδα και τον σύλλογο, δημιουργώντας μια σωστή ποδοσφαιρικά ομάδα, ανεκτή σε οικονομικό επίπεδο, με παρόν και μέλλον.

Έχει ξεκαθαρίσει ο Παναθηναϊκός τι ακριβώς θέλει αυτή την στιγμή;

Και... μέσα του και προς τον κόσμο;

Όχι θα πω εγώ.

Μια θολούρα προς κάθε κατεύθυνση και από κάθε κατεύθυνση, είναι το χαρακτηριστικό που επικρατεί αυτή την στιγμή.

Να γίνει ανταγωνιστικός και να ΧΤΥΠΗΣΕΙ τίτλους, προφανώς δεν γίνεται και δεν μπορεί να γίνει με το επίπεδο ποδοσφαιριστών που χτυπάει ή φέρνει στην Ελλάδα, τους χάνει και μετά αυτή μένουν στα αζήτητα παγκοσμίως όπως ο περιβόητος Φάλκενμπεργκ.

Και δεν θα μπορούσε να γίνει τέτοιος αντικειμενικά με τα δεδομένα που υπάρχουν.

Να... αποφύγει την υποβιβασμό και την διάλυση;

Αστεία σκέψη και σαν λογική ακόμα.

Κι εν πάση περιπτώσει, αν αυτό είναι το... νέο μεγάλο όραμα που μας προέκυψε σαν... προίκα από την... εκτόξευση της πολυμετοχικότητας και την... απελευθέρωση, τότε και πάλι λάθος και αχρείαστες είναι οι κινήσεις που γίνονται.

Στο ελληνικό πρωτάθλημα θα παίξει ο Παναθηναϊκός και όχι στο... κόπα λιμπερταδόρες για να αναζητούμε μανιωδώς και απελπισμένα οκτώ και δέκα μεταγραφές σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης.

Τα παιδιά με την πράσινη φανέλα και τρεις τέσσερις μελετημένες φτηνές κινήσεις από την ελληνική αγορά, φτάνουν και περισσεύουν γι' αυτή την... νέα μεγάλη ιδέα τής... απελευθερωμένης Παναθηναϊκοφροσύνης.

Μένει λοιπόν  το τρίτο.

Να φτιάξει ο Παναθηναϊκός μια στοιχειωδώς ανταγωνιστική ομάδα, με παρόν και μέλλον ανεκτό για τα οικονομικά δεδομένα που διαθέτει και να επιβιώσει και αγωνιστικά αλλά και οικονομικά σας σύλλογος.

Αν αυτή είναι η λογική, τότε με το συγνώμη, αλλά οι κινήσεις που γίνονται είναι εκτός τόπου και χρόνου.

Γιατί για μια ομάδα που έχει ΑΥΤΟ τον στόχο -που είναι και ο μόνος ρεαλιστικός- να κρατάει αυτή την στιγμή ΕΦΤΑ συμβόλαια ΞΕΝΩΝ κλειστά στην αχρηστία και ταυτόχρονα να ΓΕΜΙΖΕΙ το ρόστερ με άλλα τόσα και περισσότερα ΞΕΝΩΝ ποδοσφαιριστών αμφιβόλου αξίας και ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ και κυρίως σε καμιά περίπτωση καλύτερους ή ποιοτικότερους απ' αυτούς που ήδη έχει, είναι όχι απλά παράλογο, αλλά καταστροφικό.

Καθώς όχι μόνο δεν αλλάζει σε κάτι αγωνιστικά το πρόσωπο του Παναθηναϊκού, αλλά ταυτόχρονα ΥΠΟΘΗΚΕΥΕΙ από κάθε άποψη το παρόν και το μέλλον του σαν σύλλογο.

Την ίδια στιγμή, λειτουργεί ΑΠΩΘΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΑ για οποιονδήποτε σοβαρό άνθρωπο θα ήθελε αυτή την στιγμή να δοκιμάσει να μπει στον σύλλογο και να τον αναλάβει με στοιχειωδώς λογικές αγωνιστικές και οικονομικές απαιτήσεις.

Άσε που από πλευράς ουσίας, οι συγκεκριμένες κινήσεις, δεν κάνουν, ούτε για να να σε κάνουν ανταγωνιστικό των... απέναντι και όχι μόνο, αλλά είναι και άχρηστες εντελώς ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τις κάνουμε για να μην φτάσουμε στο σημείο να... γίνουμε ΑΕΚ όπως πολλοί φοβούνται ή και... απειλούν αν θέλετε.

Συμπέρασμα;

Ο Παναθηναϊκός αυτή την στιγμή, πάει εντελώς στα τυφλά, κοιτάει απλά να κερδίσει... χρόνο και ανοχή, περιφρονώντας εντελώς τα αντικειμενικά δεδομένα που υπάρχουν και από ποδοσφαιρική και από οικονομική άποψη.

Παίρνει παίκτες γενικώς, χτυπάει παίκτες γενικώς από τα αζήτητα όλης της Ευρώπης  έχει περιφρονήσει σε απίστευτο βαθμό την προσιτή ελληνική αγορά παικτών που στην τελική δεν είναι σε καμιά περίπτωση χειρότεροι απ' αυτούς που χτυπάει, απλά είναι... φθηνότεροι και δεν έχουν τους... σωστούς μάνατζερ.

Κι όλα αυτά, χωρίς ακόμα να έχει ξεκαθαρίσει, τι ακριβώς θέλει από την νέα ομάδα, ποιος είναι ο στόχος σαν ομάδα και σαν ΠΑΕ και σε ποια λογική -και ποδοσφαιρική και οικονομική- εντάσσει αυτές τις κινήσεις.

Απ' αλλού

Άντε να δούμε...

Αν όλα πάνε καλά, τέτοια ώρα από το ερχόμενο Σάββατο, θα επικοινωνούμε πια... απ' αλλού.

Πάντα φυσικά σαν... gameover.

Ο Αναστασίου και οι... πέντε μεταγραφές

Κοιτάξτε να δείτε φίλοι μου.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να αρχίσουμε να τους αντιμετωπίζουμε όλους, σαν... μεγάλα παιδιά.

Σαν ανθρώπους υπεύθυνους γι' αυτό που ανέλαβαν και όχι σαν... μικρά παιδιά που διαρκώς δεν πρέπει να τους λέμε τίποτε μην τους... στεναχωρήσουμε.

Ο Αναστασίου λοιπόν ανέλαβε να σηκώσει το μεγάλο βάρος της δημιουργίας της νέας ομάδας του Παναθηναϊκού.

Από την πρώτη στιγμή, τον περιέβαλλαν όλοι με απόλυτη εμπιστοσύνη.

Δεν έχει γραφτεί και δεν έχει ειπωθεί ούτε μία λέξη μέχρι στιγμής για την δουλειά του, τον τρόπο που τις κάνει, τις επιλογές του και όλα τα σχετικά.

Και δεν θα μπορούσε φυσικά να ειπωθεί από ένα λογικό άνθρωπο.

Κανείς προπονητής δεν μπορεί να κριθεί σε ένα μήνα, ή και σε δύο ή και σε ένα χρόνο αν προτιμάτε.

Την έκανα όλη αυτή την εισαγωγή, μόνο και μόνο για να προλάβω τους ανόητους και στημένους, που περιμένουν στην γωνία να μιλήσουν αμέσως για πόλεμο και τα σχετικά.

Να περάσω λοιπόν κατ΄ ευθείαν  σ' αυτό που θέλω να πω.

Ο Αναστασίου λοιπόν, είναι ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Και σαν τέτοιος πλέον πρέπει να αντιμετωπίζεται. Απ αυτή την άποψη λοιπόν, όλα καλά και άγια μέχρι τώρα.

Αλλά δεν γίνεται ο προπονητής μια ομάδας να δηλώνει είκοσι μέρες πριν το πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν, θέλουμε ΠΕΝΤΕ παίκτες σαν συμπέρασμα από ένα φιλικό.

Με το συμπάθιο  αλλά μια ματιά στα σάιτ και στα σχόλια κάτω από το παιχνίδι να έριχνες, αυτή ήταν η πρώτη σε... δημοτικότητα διαπίστωση των απλών φιλάθλων του Παναθηναϊκού.

Δεν γίνεται λοιπόν ο προπονητής μιας ομάδας να λέει το ίδιο που διαπιστώνει ένας απλός οπαδός από ένα φιλικό.

Από τον προπονητή, περιμένεις να σε πάει ένα βήμα παραπέρα από την πρώτη σκέψη του οπαδού.

Να σου δώσει μια παραπάνω εξήγηση, μια άλλη προοπτική σε σχέση με τον οπαδό ή ακόμα και τον δημοσιογράφο.

Αυτός είναι ο ρόλος του.

Γιατί έτσι, όλοι μας θα μπορούσαμε να κάνουμε τον προπονητή.

Τι πιο εύκολο δηλαδή;

Βλέπεις μια ομάδα σε ένα παιχνίδι και λες εγώ για να την κάνω όπως θέλω, χρειάζομαι ακόμα... τόσους παίκτες.

Ποιος είναι αυτός δηλαδή, που δεν θα έλεγε κάτι τέτοιο βλέποντας την ομάδα;

Και εδώ που τα λέμε, γιατί πέντε και όχι έξι;

Και γιατί πέντε και όχι τέσσερις;

Δεν πάει έτσι λοιπόν τον πράγμα.

Δεν είναι κολοκυθιά εδώ να την παίξουμε όλοι μαζί με πρώτο και καλύτερο τον προπονητή μιας ομάδας.

Γιατί ο προπονητής, πρέπει ακριβώς να κάτσει και να σκεφτεί τον τρόπο δουλειάς του, τι πρέπει να κάνει, πως πρέπει να προσαρμόσει το υλικό, τι απαιτήσεις πρέπει να καλλιεργήσει από τον κόσμο για το συγκεκριμένο υλικό και όχι άμα τρώμε τέσσερα γκολ να λέει σαν... εξήγηση και... γιατρικό, θέλουμε ένα στόπερ ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο.

Αυτό δεν είναι ποδοσφαιρική λογική.

Αλλά ακόμα και αν πάρουμε επί της ουσίας το πράγμα.

Για ποιες πέντε μεταγραφές μιλάμε τώρα;

Ποιόν κοροϊδεύουμε;

Από τα τέλη Απρίλη ακόμα θυμάμαι να λέμε "έτοιμα τα πλάνα των Αναστασίου Νταμπίζα".

Από τα τέλη Απριλίου.

Και φτάσαμε παραμονές Αυγούστου να λέμε ότι θέλουμε άλλες πέντε μεταγραφές;

Και που θα τους βρούμε τώρα ενώ δεν μπορέσαμε να τις βρούμε τρεις μήνες;

Και άντε να τις βρούμε λέω εγώ.

Τι σόι παίκτες θα είναι;

Και πότε θα έρθουν;

Θα μπουν στο... πνεύμα της ομάδας σε... τρεις βδομάδες;

Εδώ ο υπ' αριθμόν ένα στόχος που υποτίθεται τον κυνηγάμε από τον Μάη, ο Μπεργκ, ήρθε τελικά και μας λένε ότι ακόμα... δεν είναι έτοιμος να μπει σε κανονικό πρόγραμμα.

Και θα βρούμε μέσα σε δέκα μέρες πέντε παικταράδες κιόλας, που θα είναι και έτοιμοι να μπουν στο... Ολλανδικό μοντέλο που φτιάχνει ο Αναστασίου;

Αστεία πράγματα από πλευράς ποδοσφαιρικής λογικής.

Και το ερώτημα είναι ένα.

Γιατί το λέει ο Αναστασίου αυτό, ενώ ξέρει και πως πρακτικά δεν μπορεί να υλοποιηθεί και ποδοσφαιρικά δεν μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και αν γίνει τσάτρα πάτρα και με ότι βρούμε μπροστά μας;

Αν το λέει σαν ποδοσφαιρική διαπίστωση, τότε με το συγνώμη αλλά είναι... οφ-σάιντ.

Αν το λέει για να προετοιμάσει το έδαφος για δικαιολογίες αν δεν πάει κάτι καλά, τότε δεν είναι έντιμο. Γιατί ήξερε σε τι κατάσταση είναι ο Παναθηναϊκός όταν έλεγε από την πρώτη στιγμή καμία ανησυχία θα είμαστε έτοιμοι όταν πρέπει.

Αν τέλος το λέει, μόνο και μόνο σε μια λογική ενταγμένη στην συνολική επικοινωνιακή πολιτική της συμφοράς που έχουν επιλέξει τα... αντίστοιχα στελέχη της ΠΑΕ, τότε με το συμπάθιο για τον νεαρό τεχνικό, αλλά έχει... κάψει ήδη τον ρόλο του μέσα στο ποδοσφαιρικό τμήμα.

Όπως τον έκαψαν όλοι οι προκάτοχοί του, που αποδέχτηκαν με ευκολία αυτόν τον ρόλο αντί του... προπονητή, μόνο και μόνο για να τα έχουν καλά με τα "συνεργαζόμενα ΜΜΕ" και την ηγετική ομάδα του Φορέα.

Τέλος.

Καταλαβαίνει κάποιος τώρα, πόσο ψεύτικα και εντελώς άθλια, ήταν όλα εκείνα τα δημοσιεύματα και οι... διαρροές που μίλαγαν για ομάδα με πλάνο έτοιμο για τα... προκριματικά του Γιουρόπα στις... 18 Ιουλίου.

Καταλαβαίνετε με τι επικίνδυνους τύπους έχει μπλέξει η ομάδα και πόσο σύννεφο πάει το φούμαρο.

Ευχάριστο σαν θέαμα, ακατάλληλο για συμπεράσματα

Απολαυστικό σαν θέαμα το παιχνίδι.

Και ειδικά όταν μιλάμε για φιλικό προετοιμασίας  με τελικό αποτέλεσμα 4-4 τέτοια εποχή.

Γκολ, ευκαιρίες και κυρίως πολύ γρήγορο, πάρα πολύ γρήγορο παιχνίδι για φιλικό τέλη Ιουλίου.

Αυτό είναι και το μόνο που μπορείς να πεις για το συγκεκριμένο φιλικό.

Γιατί να μεν ήταν απολαυστικό σαν θέαμα, αλλά έτσι όπως εξελίχθηκε και από τις δύο ομάδες, δεν προσφερόταν για πιο... εξειδικευμένα συμπεράσματα.

Το πιθανότερο είναι να διαβάσετε σε λίγο στα σάιτ, ή αύριο στις εφημερίδες, το κλασσικό με βάση το σκορ του αγώνα.

Πέταγε φωτιές μπροστά, αλλά ήταν τρύπιος πίσω.

Κατά την γνώμη μου, ούτε το ένα ισχύει, ούτε το άλλο.

Απλά πήρε τέτοια μορφή το παιχνίδι απ' την αρχή και άνοιξαν τόσο πολύ και οι δύο ομάδες, που τελικά εξελίχθηκε σε ένα ευχάριστο ποδοσφαιρικό θέαμα, αλλά σε καμιά περίπτωση χρήσιμο για συμπεράσματα από πλευράς τακτικής και επιπέδου ετοιμότητας των ομάδων κυρίως.

Αν κάτι μπορούμε να πούμε σε γενικές γραμμές για τον Παναθηναϊκό, είναι ότι έδειξε και πάλι πως είναι μια ομάδα, με μπόλικο ενθουσιασμό και τρέξιμο, αλλά αρκετά άναρχη ή άπειρη αν θέλετε τακτικά.

Δεν είναι παράλογο αυτό και δεν είναι κατ' ανάγκη κακό.

Αρκεί να αρχίσει σιγά-σιγά η ομάδα να αποκτάει και τέτοιου είδους χαρακτηριστικά.

Πιθανόν αυτό να της κοστίσει συνολικά σε ταχύτητα, σε πάθος ή ενθουσιασμό.

Αλλά αν θέλει να γίνει κανονική ομάδα, πρέπει να αποκτήσει και αυτά τα στοιχεία στα χαρακτηριστικά της.

Σε μερικά επί μέρους τώρα, λίγα πράγματα θα πω.

Κατ΄ αρχήν, τον Κούγια πολλοί τον κοροϊδεύαμε όταν έλεγε για τον Ντίνα και ζητούσε και λεφτά για να τον δώσει. Ο Ντίνας όπως δείχνει, ότι αυτή την στιγμή, είναι ίσως ο πιο ποιοτικός συνολικά σαν ποδοσφαιριστής, απ' αυτούς που συνηθίζουμε να αποκαλούμε νέα παιδιά.

Το δεύτερο. Ειλικρινά δεν ξέρω αν οι περισσότερες μεταγραφές που έχουν έρθει ή κι αυτές που θα έρθουν, θα ανεβάσουν τόσο ψηλά τα στάνταρ της ομάδας, σε σχέση με τους μικρούς της Ακαδημίας που παίζουν τώρα στις θέσεις τους.

Μέχρι στιγμής, αυτό δεν έχει φανεί ακόμα καθαρά και ξάστερα στον αγωνιστικό χώρο.

Τρίτον και αρκετά σημαντικό. Επειδή σίγουρα θα διαβάσετε, ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται οπωσδήποτε ένα έμπειρο στόπερ σαν αντίδοτο στα πολλά γκολ που δέχθηκε.

Είναι σωστό αυτό, αλλά είναι η μισή αλήθεια.

Η υπόλοιπη μισή είναι, πως και τα σημερινά γκολ, όπως και τα προηγούμενα στα άλλα φιλικά, έχουν σε μεγάλο βαθμό να κάνουν με τον τρόπο που παίζει ο Παναθηναϊκός.

Με το ότι δηλαδή οι στόπερ είναι συνέχεια εκτεθειμένοι στο ένας με έναν, στο ότι ακόμα δεν υπάρχει καθόλου σχεδόν η παραμικρή κάλυψη και βοήθεια στα πλάγια μπακ από τα αντίστοιχα χαφ μπροστά τους.

Θέλω να πω δηλαδή, πως αν το συμπέρασμα από πολλά γκολ που φάγαμε, είναι ότι θέλουμε ένα ακόμα έμπειρο στόπερ και το λύσαμε το πρόβλημα, αυτό θα είναι λάθος.

Και γιατί τέτοιο στόπερ αντικειμενικά δεν μπορεί να βρει ο Παναθηναϊκός.

Και κυρίως γιατί πρέπει να συνειδητοποιήσει ένα πράγμα γενικότερα το τιμ της ομάδας.

Πως είναι αναγκαστικό να γίνει η ομάδα πιο "ομάδα" συνολικά στην συμπεριφορά της και στο αμυντικό και στο δημιουργικό και στο εκτελεστικό της παιχνίδι.

Καθώς με δεδομένη την αναγκαστική έλλειψη ποιότητας σε μια σειρά θέσεις, είναι αναγκαίο να δουλέψει με επιμονή στην ομαδικότητα και στην τακτική που θα εξουδετερώνει όσο περισσότερο γίνει αυτές τις ελλείψεις.

Αν δεν το δει και πάει στην κλασσική και εύκολη συνταγή, πως όπου έχουμε αδυναμίες δηλαδή, δεν τρέχει τίποτε, θα πάρουμε... παίκτες για εκεί και θα το λύσουμε το πρόβλημα, τότε μάλλον θα βρεθεί γρήγορα σε αδιέξοδο από αγωνιστική άποψη.