Η σιωπή που παρατηρείτε στο ρεπορτάζ και στους παραδοσιακούς... οργισμένους των σάϊτ και της εξέδρας, παρά το στράβωμα και της ιστορίας με τον Φάλκενμπεργκ, δεν είναι η... σιωπή των αμνών.
Δεν πρόκειται δηλαδή απλά ότι... τόσο καταλαβαίνουν, τόσο λένε ή δεν λένε αντίστοιχα.
Είναι... η σιωπή των συνενόχων.
Αυτό είναι.
Καθώς ΟΛΟΙ αυτοί, συμμετέχουν εν γνώσει τους πια στο έγκλημα που συνεχίζεται να γίνεται στον Παναθηναϊκό.
Δεν πρόκειται για άγνοια δηλαδή.
Δεν πρόκειται για σιωπή που έχει να κάνει με τη στήριξη ή οτιδήποτε άλλο.
Αλλά είναι η σιωπή που οφείλεται στην γνώση και την παραδοχή, πως όλη αυτή την καρικατούρα, όλο αυτό το κατρακύλισμα στην καταστροφή, γίνονται με την άμεση γνώση, συμφωνία και συμμετοχή τους.
Γι' αυτό και κανείς δεν μιλάει.
Γιατί αν επιχειρήσει να πει το παραμικρό, αν επιχειρήσει να... οργιστεί αν επιχειρήσει να κάνει κριτική, πρέπει πρώτα να ξεκινήσει από τον εαυτό του.
Κι αυτό είναι πολύ δύσκολο.
Κι επειδή θέλει και στοιχειώδη αξιοπρέπεια, εντιμότητα και θάρρος, για τους συγκεκριμένους είναι όχι απλά πολύ δύσκολο.
Αλλά ΑΔΥΝΑΤΟΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου