Πισώπλατη μαχαιριά με Βύντρα

Τι τους φύλαγε των... ορφανών,ρε ο Θεός -θου κύριε φυλακήν το στοματί μου- πρωινιάτικα του... Αγίου Πνεύματος.

Μιλάμε τέτοιο πράγμα, ούτε στο... χειρότερο εχθρό σου.

Ξέρεις τι είναι να ξυπνάς πρωί-πρωί και να βλέπεις ότι η Λεβάντε τρέχει να προλάβει να κλείσει τον Βύντρα γιατί υπάρχουν μια σειρά μνηστήρες από την Πριμέρα Ντιβιζιόν και έχει και χαμηλή ρήτρα μεταπώλησης;

Μιλάμε για πισώπλατη μαχαιριά.

Τι να προλάβεις να πεις και τι να πρωτογράψεις.

Ότι εμείς όμως κλείσαμε τον... Κουτρουμπή και παζαρεύουμε τον... Μόρα;

Ότι τρελάθηκαν οι Ισπανοί ή τους... ψεκάζουν με αμπαλοσύνη;

Δεν υπάρχει δηλαδή τέτοιο... κάζο.

Κι η πλάκα είναι όχι η είδηση, αλλά τα σχόλια από κάτω.

Βαράει κόκκινο η τρέλα και η αμηχανία.

Κραυγές και ψίθυροι σε πλήρη πνευματική σύγχυση και... αναθέματα και κατάρες στους Ισπανούς.

Δεν κάνω πλάκα, σοβαρά μιλάω.

Νά 'ναι καλά δηλαδή τα παιδιά που τους τρέχουν τα σάλια και τα σορόπια ακόμα από το γλύψιμο και το σπατουλάρισμα τόσο χρόνια.

Τέτοιο γέλιο είχαν καιρό να προσφέρουν.

Πέρα απ' την πλάκα όμως.

Δυστυχώς η ιστορία καθημερινά πια σχεδόν μιλάει. Και μιλάει αφτιασίδωτη, χωρίς το ρετουσάρισμα από τα έμμισθα παπαγαλάκια.

Μιλάει και αποκαλύπτει.

Ή πιο σωστά μιλάει και ξευτελίζει.

Τον χορό της αμπαλοσύνης, του ξεπουλήματος και του μίσους, που στρογγυλοκάθισε στον σβέρκο του Παναθηναϊκού.

Και τον οδηγεί με σταθερό βηματισμό και σίγουρο, στην πλήρη απαξίωση και καταστροφή.

Δυστυχώς.

Δεν υπάρχει μέρα που να μην τους έρχεται χτύπημα από κει που δεν το περιμένουν.

Κι ακόμα πιο... δυστυχώς.

Δεν έχουν τελειώσει ακόμα.

Το θεάρεστο έργο τους.