Με την... θυσία στο χέρι

Οι πληροφορίες λένε πως ο Παναθηναϊκός έχει πολλές πιθανότητες να πάρει αδειοδότηση και από την επιτροπή της ΟΥΕΦΑ.

Αυτό τουλάχιστον μέχρι ετούτη την στιγμή.

Καλή εξέλιξη σίγουρα και από πολλές απόψεις.

Μόνο μια πτυχή θέλει ιδιαίτερη προσοχή στο όλο εγχείρημα.

Να μην χαλάσει δηλαδή ο όποιος σχεδιασμός έχει γίνει, στο όνομα της ξαφνικής ανάγκης να είναι έτοιμη η ομάδα για τα προκριματικά που θα γίνουν φυσικά και νωρίς-νωρίς.

Εκεί θα χρειαστεί πραγματικά μεγάλη προσοχή. Και θα πρέπει να σταθμίσει καλά ο Παναθηναϊκός τι ακριβώς θέλει από την νέα σεζόν και γενικά από την νέα προσπάθεια που ξεκινάει.

Ή έστω την νέα προσπάθεια που... λέει ότι ξεκινάει γιατί μια σειρά ενδείξεις δεν πείθουν ότι ως προς την φιλοσοφία και την λογική της -ειδικά στο εξωαγωνιστικό κομμάτι- είναι και τόσο... νέα.

Αλλά τέλος πάντων, δεν είναι αυτή η κουβέντα μας τώρα.

Για μένα, εκείνο που προέχει, είναι ο Παναθηναϊκός να μην επηρεαστεί καθόλου στα πλάνα και την λογική του, από την ξαφνική πιθανότητα συμμετοχής τελικά στα προκριματικά του Γιουρόπα.

Κι αυτό για δυο λόγους.

Ο πρώτος είναι προφανής.

Αν κινηθεί βιαστικά και με μοναδικό στόχο να είναι "έτοιμος" για επίσημα παιχνίδια αρχές Ιουλίου, το πιθανότερο είναι και λάθος κινήσεις να γίνουν και να "θυσιαστούν" στόχοι και πλάνα εν ονόματι της... ταχύτητας, ή πιο σωστά της βιασύνης.

Ταυτόχρονα, ακόμα κι αν όλα γίνουν έτσι, κανείς δεν ξέρει κατά πόσο θα αποδώσουν άμεσα οι όποιες κινήσεις και αν τελικά θα επιτευχθεί ο σκοπός για τον οποίο θα γίνουν. Δηλαδή η πρόκριση στην επόμενη φάση και ειδικά στους ομίλους της διοργάνωσης.

Ο δεύτερος λόγος, είναι επίσης αγωνιστικός.

Μιλάμε δηλαδή για την δημιουργία μιας εντελώς νέας ομάδας, σε χαμηλότερα οικονομικά και όχι μόνο στάνταρ από τις περασμένες χρονιές. Ομάδα που θα στηθεί με νέα τεχνική ηγεσία, νέους παίκτες στην πλειοψηφία τους, νέο προπονητικό κέντρο -όπως λένε τουλάχιστον- νέα φιλοσοφία, νέα από κάθε άποψη.

Αν λοιπόν μια τέτοια ομάδα, δεν έχεις τον χρόνο, την άνεση αλλά και την έλλειψη άμεσης πίεσης, για να την στήσεις σε νορμάλ συνθήκες και με βάθος χρόνου και προοπτικής, τότε δύσκολα θα πετύχει το εγχείρημα.

Το πιθανότερο είναι αν την ρίξεις κατ΄ευθείαν στα βαθιά και υπό πίεση μάλιστα, να την κάψεις εντελώς σαν προσπάθεια, από το ξεκίνημά της κιόλας.

Και να την κάψεις, όχι μόνο ψυχολογικά, αλλά και αγωνιστικά. Καθώς σ' αυτή την περίπτωση, είναι φανερό ότι μόνο σωστή προετοιμασία δεν θα προλάβει να γίνει.

Συμπερασματικά.

Αν έρθει η αδειοδότηση και οριστικοποιηθεί η συμμετοχή του Παναθηναϊκού στα προκριματικά του Ιουλίου, καλώς να 'ρθει. Καλοδεχούμενη και μακάρι να την αξιοποιήσει όσο γίνεται καλύτερα η ομάδα και ο σύλλογος συνολικότερα.

Αλλά αυτό όμως, δεν πρέπει να γίνει το βασικό καθήκον για τον Παναθηναϊκό. Που πρέπει να συνεχίσει ήρεμα και σταθερά σε όποιο τέλος πάντων πλάνο έχει καταλήξει.

Κι από κει και πέρα, αφήνοντας αδιατάραχτο αυτό το πλάνο, να δώσει και την μάχη του στα προκριματικά. Αλλά μόνο με το σκεπτικό μιας... έξτρα ευκαιρίας και όχι με αυτή της... πάση θυσία επιτυχίας.

Γιατί σ' αυτή την περίπτωση, το πιθανότερο από καθαρά ποδοσφαιρική και αγωνιστική άποψη, είναι να τα δώσουμε όλα για το "πάση" και τελικά να μείνουμε με την... θυσία στο χέρι.