Όταν το σωσίβιο και την ασυλία, τα ονομάζουν... "ενότητα"

Πολύ ωραία.

Ξεκίνησε λοιπόν μια νέα κουβέντα στον Παναθηναϊκό.

Το είδα άλλωστε και στην κουβέντα που άνοιξε στον τοίχο μου με αφορμή τα σημερινά και χθεσινά άρθρα μου εδώ στο μπλογκ.

Και το όνομα αυτής "ενότητα".

Είμαστε όλοι Παναθηναϊκοί, ενωμένοι δίπλα στην ομάδα, λέει η σχετική δημοφιλής εσχάτως επωδός.

Φυσικά καμιά αντίρρηση επί της ουσίας.

Αντίρρηση υπάρχει όμως ως προς τον... χρόνο του ρήματος "είμαι" που χρησιμοποιείται.

Το σωστό λοιπόν είναι ΗΜΑΣΤΑΝ και ΕΙΜΑΣΤΕ όλοι Παναθηναϊκοί και έπρεπε να ΗΜΑΣΤΑΝ και να ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ όλοι ενωμένοι δίπλα στην ομάδα.

Για να μην λέμε λοιπόν συνεχώς λόγια του αέρα, αυτό ποιοι και πόσο το τήρησαν στον Παναθηναϊκό όλα αυτά τα χρόνια;

Γιατί δηλαδή έπρεπε να φτάσουμε στην καταστροφή για να θυμηθούμε την αξία της... ενότητας;

Εμφύλιο κανονικό και με τον νόμο έζησε ο Παναθηναϊκός τα δέκα τελευταία χρόνια.

Και δεν είδα και πολλούς να αγωνίζονται για την... ενότητα.

Αντίθετα.

Γιατί λοιπόν δεν υπήρχαν τόσες φωνές για ενότητα όταν η ομάδα ήταν στην κορυφή, όταν η ομάδα μεσουρανούσε στην Ευρώπη και ξαφνικά θυμήθηκαν όλοι να... ενωθούν τώρα που πέφτει στο γκρεμό;

Αλλά να το προχωρήσω λίγο ακόμα.

Ποιοι ακριβώς... ωρύονται αυτή την στιγμή για ενότητα και καλούν σε... συσπείρωση στο πλευρό της διοίκησης και... δήθεν και της ομάδας;

Γιατί να το λέει ο πολύ κόσμος, κατανοητόν. Και δεκτόν και επιθυμητόν επίσης.

Αλλά έλα που εκτός από τον... πολύ κόσμο -ο οποίος παρ' όλα αυτά τότε που μαινόταν ο εμφύλιος και είχε αξία η ενότητα, απείχε... σιωπηλός αλλά τέλος πάντων- το λένε και οι πρωτομάστορες της διχόνοιας.

Κι εδώ είναι που βγαίνεις από τα ρούχα σου.

Να μιλάνε για ενότητα, αυτοί που δίχασαν τον κόσμο, αυτοί που τραμπούκισαν σε βάρος του κόσμου, αυτοί που πανηγύριζαν για τα... τσουνάμια, αυτοί που έκαναν σύνθημά τους την λέξη ΟΑΕΔ;

Σαν λίγο αργά δεν το θυμήθηκαν το... αγαθό της ενότητας και της στήριξης;

Δηλαδή τι ακριβώς μας λένε και τι ακριβώς ζητάνε οι τύποι;

Σας διώξαμε όλους με τον τσαμπουκά μας, σαν πλακώσαμε στο ξύλο, σας διαπομπεύσαμε, διαλύσαμε τον Παναθηναϊκό, τον πήραμε στα χέρια μας, αλλά τώρα που το βουλιάζουμε το καράβι... θυμηθείτε ότι είμαστε όλοι Παναθηναϊκοί και ελάτε να... ενωθούμε;

Ξέρετε με τι μου μοιάζει αυτή η επίκληση της ενότητας από τους συγκεκριμένους;

Σαν κραυγή... απόγνωσης και σαν προσπάθεια να βρουν... σωσίβιο.

Αυτό μου μοιάζει.

Γιατί όταν μιλάνε για... πόλεμο στην ομάδα ή πόλεμο στην ενότητα, όταν βλέπουν την αλήθεια να γράφεται ή να λέγεται, ένα πράγμα επί της ουσίας εκλιπαρούν.

Μην μας... μαρτυράτε.

Μην λέτε στον κόσμο τι εγκλήματα κάναμε.

Μην αποκαλύπτετε τα ψέματα που του είπαμε κι εξακολουθούμε να του λέμε.

Μην φανερώνετε τη μάσα που έπεσε και τα λεφτά που άλλαξαν χέρια τόσα χρόνια.

Μην δείχνετε στον κόσμο που οδηγούμε το καράβι τώρα που το πήραμε στα χέρια μας.

Αυτό εννοούν όταν λένε... να μην ρίχνουμε λάδι στη φωτιά γιατί δεν βοηθάμε στην ενότητα.

Αλλά ξέρετε τι ακριβώς είναι αυτό;

Η αποθέωση της προδοσίας και του δωσιλογισμού.

Και η απλόχερη προσφορά ΑΣΥΛΙΑΣ στους εγκληματίες.

Ωραίοι είναι δηλαδή ετούτοι εδώ οι τύποι.

Κατέστρεψαν, λεηλάτησαν, έδιωξαν, μάσησαν και τώρα που το βουλιάζουν το πράγμα, κάνουν έκκληση να μην λέει κανείς κουβέντα γιατί... δεν βοηθάει την ενότητα.

Είμαστε όλοι Παναθηναϊκοί, λένε με... απόγνωση.

Σαν να έβγαιναν οι δωσίλογοι και οι μαυραγορίτες που ξεπούλησαν την Ελλάδα στις κατοχικές δυνάμεις τότε στην κατοχή και αφού έφυγαν οι Γερμανοί, να το γύριζαν στο "αδέρφια είμαστε όλοι Έλληνες, δεν κάνει να μαλώνουμε μεταξύ μας" για να γλιτώσουν τις συνέπειες της προδοσίας τους.

Ωραία ενότητα δηλαδή.

Τρομερή.

Μην την χάσουμε μόνο να προσέξουμε.

Κι αυτή και τους... όψιμους αγαπητικούς και θιασώτες της.

Κάντε μας την χάρη ρε λαμόγια λοιπόν.

Λεηλατήσατε και διαλύσατε τον Παναθηναϊκό.

Αλλά μην μας ζητάτε και... σιωπή από πάνω.

Γιατί αυτό ζητάτε όταν ΕΣΕΙΣ ειδικά μιλάτε για ενότητα.

Σαν... σωσίβιο για να μην δώσετε λόγο στον κόσμο του Παναθηναϊκού για τα εγκλήματα σε βάρος της ομάδας του και τα ψέμματα που τους φλομώσατε.

Και σαν μέσο για να εξασφαλίσετε την σιωπή και την ασυλία, σ' αυτά που συνεχίζετε να κάνετε.