Τα τρία Α του Παναθηναϊκού

Συνήθως στην ανάλυση μου μετά από έναν αγώνα μπάσκετ περιορίζομαι στο τακτικό κομμάτι. Το συγκεκριμένο παιχνίδι να μου επιτρέψετε να πω ότι εκτός από το τακτικό κομμάτι, όπως η εκπληκτική άμυνα των πρασίνων, η ομαδικότητα του στην επίθεση, ο Παναθηναϊκός το κέρδισε από τα τρία Α. Την αυτοσυγκέντρωση, την αυτοκυριαρχία και την αυτοπεποίθηση.

Μην με ρωτήσετε αν το προπονητικό team του ή οι άνθρωποι γύρω από την ομάδα έπαιξαν τον μεγαλύτερο ρόλο σε αυτό γιατί είναι δύσκολο να απαντήσεις. Μπορεί οι δύο προσθήκες, που ακόμα και σήμερα έδειξαν την χρησιμότητα τους, να ανέβασαν ψυχολογικά την ομάδα αφού οι πράσινοι απέκτησαν δύο επιπλέον ''στηρίγματα'' πράγμα που είναι ένεση σιγουριάς.  

Πολλές φορές όλοι ''κοπανάνε'' τα γνωστά τσιτάτα για καρδιές πρωταθλητών, για παίκτες που είναι νικητές, για παίκτες που είναι ''κότες'' και άλλα τέτοια πιασάρικα. Δυσκολεύονται να κατανοήσουν ότι πολλές φορές την ψυχολογία ενός παίκτη ή μιας ομάδας την διαμορφώνουν οι συνθήκες. Μια δήλωση του αντιπάλου, ένα καλό ξεκίνημα μια προσθήκη στην ομάδα ή ένα επεισόδιο στην προπόνηση.

Αυτό που είχε ξεκάθαρα ο Παναθηναϊκός σήμερα στο ΣΕΦ και έσπασε την έδρα των κόκκινων με το καλημέρα είναι ότι πνευματικά ήταν απίστευτα πιο δυνατός από τον αντίπαλο του. Είχε πολύ θετική σκέψη, ηρεμία και έλεγχο σε όλο το παιχνίδι. Ακόμα και στο πολύ κακό επιθετικά κομμάτι του παιχνιδιού του από το 30΄ έως το 35΄.

Αντίθετα  οι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν γεμάτοι ένταση και αυτό ήταν πρόδηλο σε κάθε φάση του παιχνιδιού. Οι αστείες αντιδράσεις των Άντιτς και Παπανικολάου σε όλο το παιχνίδι ήταν τόσο άσχημες που παρέσυραν ολόκληρη την ομάδα των γηπεδούχων σε σπασμωδικές αντιδράσεις και νευρικότητα.

Ήταν αρκετό κανείς να παρατηρήσει κανείς τις αντιδράσεις των Γκίστ και Λάσμε  στις προκλητικές συμπεριφορές των δύο ερυθρόλευκων για να καταλάβει ότι η αυτοκυριαρχία τους συνεχώς γέμιζε τους ίδιους και τους συμπαίκτες τους με αυτοπεποίθηση. Ταυτόχρονα άδειαζε αντίστοιχα τα αποθέματα του αντιπάλου μετατρέποντας τον "ψευτοπαλικαρισμό″ σε απογοήτευση.

Η περίπτωση του Παπανικολάου έχει γίνει πλέον κουραστική. Οι προκλητικοί και άκαιροι πανηγυρισμοί, οι συνεχείς  διαμαρτυρίες,  οι προκλήσεις σε μια προσπάθεια να φανεί παθιασμένος μπορεί να τινάξουν ένα παιχνίδι στον αέρα. Χρειάζεται κάποιος να του μιλήσει γιατί η συμπεριφορά του, ας το πω κομψά, δεν ταιριάζει σε επαγγελματία παίκτη και μάλιστα διεθνή.

Τώρα στο αγωνιστικό κομμάτι οι δύο προπονητές δεν είχαν πολλά να ''κρύψουν'' ο ένας από τον άλλον. Ο Πεδουλάκης ''γέμισε'' την ρακέτα του καθώς σε κάθε διείσδυση παικτών του Ολυμπιακού υπήρχαν πάντοτε πράσινες φανέλες που δημιουργούσαν ασφυκτικό συνωστισμό.

Κατά την προσφιλή του συνήθεια ''σημάδεψε'' ένα παίκτη στην επίθεση του αντιπάλου να του δώσει το ελεύθερο σουτ (Κατσίβελης) και δικαιώθηκε απόλυτα από το 0/4 τρίποντα του ερυθρόλευκου guard. Το καλάθι στο τέλος ήταν άνευ σημασίας.

Προσπάθησε να διώξει την μπάλα από τα χέρια του Σπανούλη και το κατάφερε άσχετα αν ο Λαρισαίος guard είχε 11 πόντους. Είχε 2/5 δίποντα, 1/5 τρίποντα (ένα air ball), 4/6 βολές 4 ασίστ και 2 λάθη. Το κυριότερο είναι ότι κανένα καλάθι του δεν ήταν σημαντικό στην ροή του αγώνα.

Οι καταλύτες πάντως και αυτοί που επέβαλαν την κυριαρχία του Παναθηναϊκού ήταν το δίδυμο Γκίστ και Λάσμε. Τρόμαξαν όποιον μπήκε στη ρακέτα με κοψίματα, αποσόβησαν σίγουρα καλάθια με χειρουργικά διωξίματα πάνω από το στεφάνι και μαστίγωσαν με καρφώματα αλύπητα το καλάθι των γηπεδούχων. Ο Γκίστ είχε 10 πόντους και 11 ριμπάουντ, ο Λάσμε αν και άστοχος έκανε δύο εκπληκτικά καρφώματα που θωράκισαν την ψυχολογία της ομάδας και είχε και 4 ασίστ!

Κορυφαίος ο Ούκιτς που ήταν πρώτος σκόρερ και έκοβε βόλτες εύκολα στην ρακέτα του Ολυμπιακού. Την ταφόπλακα στα όνειρα του Ολυμπιακού για comeback στο παιχνίδι την έβαλε ο Μπράμος με τα δύο συνεχόμενα τρίποντα διαμορφώνοντας το 41-59.

Γενικά ο Παναθηναϊκός ήταν ΟΜΑΔΑ σε όλο το παιχνίδι και κυριάρχησε για 30 λεπτά στο παιχνίδι επιβάλλοντας τον νόμο του. Το μόνο πεντάλεπτο που ''μύρισε'' ανατροπή ήταν το πρώτο του τελευταίου δεκαλέπτου όπου οι πράσινοι έμειναν χωρίς πόντο. Ουσιαστικά πήγαν να χαραμίσουν ότι έχτισαν σε όλο το προηγούμενο διάστημα. Το ευτύχημα για αυτούς ήταν ότι ο αντίπαλος λαβωμένος άσχημα ψυχολογικά από τα τρία πρώτα δεκάλεπτα αρκέστηκε μόνο σε ένα ισχνό 4-0.

Το τελευταίο πεντάλεπτο και αφού ο Ούκιτς με ένα έξυπνο καλάθι έφερε την διαφορά στους 11 μετά τα δύο τρίποντα του Μπράμος έγινε διαδικαστικό. Ο Ολυμπιακός με ένα επιμέρους 10-5 απλά έκλεισε την διαφορά και απέφυγε ένα αρνητικό ρεκόρ επίθεσης μέσα στην έδρα του. Οι δύο ομάδες κάπου εκεί άρχισαν να σκέπτονται το επόμενο παιχνίδι της σειράς.

Οι φίλαθλοι των πρασίνων ίσως ήθελαν κάτι πιο εμφατικό αλλά ο Πεδουλάκης σωστά ''μάζεψε'' το παιχνίδι για να κυλήσει ήρεμα και να μην αφήσει τους παίκτες του να ξεφουσκώσουν και χάσουν αυτό που είπαμε. Τα ΤΡΙΑ ΑΛΦΑ. Σε μια σειρά όλα παίζουν ρόλο και πρέπει να τα προσέχεις. Για τους πράσινους το πιο σημαντικό είναι το επόμενο παιχνίδι. Δεν είναι για να σκουπίσει τον αντίπαλο όπως πολλοί στον ενθουσιασμό τους αρχίζουν να λένε.

Απλούστατα νίκη στο επόμενο παιχνίδι της σειράς σημαίνει ότι οι πράσινοι θα έχουν πλέον 3 match ball. Τότε η πλάστιγγα θα γείρει πολύ προς το μέρος τους. Ουσιαστικά είναι τελικός. Όμως δεν υπάρχει περίπτωση να είναι εύκολο. Όποιος φαντάζεται κάτι τέτοιο δεν αντιλαμβάνεται το τι σημαίνει σειρά αγώνων, με ομάδες που γνωρίζονται τόσο πολύ καλά, ούτε την εξαιρετικά μεγάλη πίεση που διαμορφώνεται από τα συνεχή αυτά παιχνίδια.

Άφησα τελευταίο την απόδοση των Κάρι και Γκουΐν. Ο πρώτος  είναι αυτό που λέμε κρύο αίμα και παίκτης που κάνει πάντοτε το σωστό. Οικονομικός, χωρίς να επηρεαστεί καθόλου, έκανε το παιχνίδι του. Έπαιξε 20 λεπτά επομένως μεγάλωσε το rotation της ομάδας, πέτυχε 6 πόντους σε σημαντικό σημείο του αγώνα, με 2/3 δίποντα, 0-1 τρίποντο (τον αδίκησε η μπάλα), 2/2 βολές πολύ χαλαρά, είχε 2 ασίστ και 1 κλέψιμο. Το κυριότερο είναι ότι έπαιξε για πρώτη φορά στο ΣΕΦ και ήταν σαν να είχε παίξει δεκάδες αγώνες. Χαλαρός καιμε απίστευτη άνεση στις κινήσεις του.

Ο Γκουΐν έδειξε ότι το έχει το μακρινό σουτ αλλά αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουμε. Απομένει να προσαρμοστεί περισσότερο. Σίγουρα έχει τα χαρακτηριστικά του stretch 4 (τεσσάρι που να ανοίγει την άμυνα με το σουτ του), που ήθελε ο Πεδουλάκης.

Η διαχείριση του αποτελέσματος θα παίξει σημαντικό ρόλο. Εκτός από την στρατηγική και την τακτική (μην τα μπερδεύετε απλά μοιάζουν), οι ομάδες θα προσπαθήσουν να προπονήσουν και τα μυαλά των παικτών τους.

Αυτά προς το παρόν και θα επανέλθουμε σύντομα αφού ….Κυριακή κοντή γιορτή στο ΟΑΚΑ….