Τα οκτώ εκατομμύρια, τα ερωτήματα και το έγκλημα

Και ξαφνικά... χρήμα με ουρά για τον Παναθηναϊκό. Μέχρι και οκτώ εκατομμύρια βλέπω στο ρεπορτάζ στα πρωτοσέλιδα πρωί-πρωί.

Ευχάριστα νέα από πρώτη ματιά. Και για να μην γινόμαστε κακοί και από... δεύτερη. Σε οκτώ εκατομμύρια κανείς δεν είπε και μάλλον ποτέ δεν πρόκειται να πει όχι.

Προκύπτει βέβαια ένα ερώτημα, από που θα βρεθούν και γιατί δεν βρέθηκαν μέχρι τώρα. Αλλά κι αυτό... ξεπερνιέται. Στο κάτω-κάτω, πολλές σκοτούρες έχει αυτή την στιγμή ο κόσμος -και του Παναθηναϊκού ο αντίστοιχος φυσικά- αν κάτσει να βάλει βάσανο και που βρέθηκαν οκτώ εκατομμύρια για τον Παναθηναϊκό, πάει, θα σαλτάρει εντελώς.

Ας δεχθούμε λοιπόν ότι βρέθηκαν. Ή ακόμα και ότι θα τα βάλει από την τσέπη του ο Αλαφούζος όπως είδα σε ένα-δυο πρωτοσέλιδα. Κι ότι αυτή τη φορά θα εμφανιστούν και στο τραπέζι. Γιατί κι άλλες φορές διαβάσαμε και ακούσαμε παρόμοια ή έστω κοντινά ποσά, αλλά ποτέ δεν τα είδαμε.

Από κει και πέρα όμως, υπάρχουν μερικά πράγματα επί της ουσίας και ένα επί των... εντυπώσεων.

Το πρώτο είναι, ποια θα είναι η συμβολή όσων την έχουν υποσχεθεί. Δηλαδή ισχύει η δέσμευση του Βγενόπουλου ότι θα  βάλει το 10% όσων μαζευτούν; Θα βάλει λοιπόν τώρα κοντά στο ένα εκατομμύριο που είναι περίπου το 10% των χρημάτων που λέγεται ότι βρέθηκαν; Ή το περιβόητο 10% αφορούσε μόνο σε ποσά... λογικά, δηλαδή ένα-δυο εκατομμύρια που συζητιόταν τον καιρό που το είπε και στα οποία η... συμβολή του την... απελευθέρωση και εκτόξευση, ήταν της τάξης των 100, 200 χιλιάδων ευρώ;

Φαντάζομαι πως αυτό το... ενοχλητικό ερώτημα, για μια ακόμα φορά δεν θα... απασχολήσει το "ρεπορτάζ" και θα προσπεραστεί με την γνωστή επωδό του τελευταίου τριημέρου "ο Βγενό'' δείχνει να θέλει να αποστασιοποιηθεί γιατί διαφωνεί με τους χειρισμούς του Αλαφούζου για την... ΓΗΠΕΛ".

Όπως φυσικά δεν νομίζω να... σκεφτεί κάποιος να... ρωτήσει ή να αναρωτηθεί, σ' αυτά τα οκτώ εκατομμύρια πόση θα είναι η συνεισφορά των παραδοσιακών σωτήρων, εκτοξευτών και τα σχετικά του Παναθηναϊκού, με πρώτο βεβαίως τον καπετάνιο των ονείρων της... αγνής Παναθηναϊκφροσύνης Νικόλα Πατέρα;

Αυτά τα... αφελή ερωτήματα, με μια πρόχειρη πρωινή ματιά, παρατηρώ ότι ήδη δεν χρήζουν ανάλογης... αγωνίας στο "ρεπορτάζ' του Παναθηναϊκού.

Στην συνέχεια αυτών λοιπόν, μια παρατήρηση ακόμα και μια... παρατήρηση επί των... εντυπώσεων.

Τελικά υπάρχει κανείς που να τολμήσει επιτέλους να πει ανοιχτά και καθαρά στον κόσμο, αλλά πρωτίστως στον εαυτό του, ότι μάγκες... την πατήσαμε, κάναμε λάθος, εμπιστευτήκαμε ανθρώπους που μας κορόιδεψαν και βάλαμε σε μια απίστευτη περιπέτεια χωρίς τέλος τον Παναθηναϊκό;

Ή θα συνεχίσει η... ενημέρωση για τις εξελίξεις σαν να μην τρέχει τίποτε και σαν να μην έγινε τίποτε στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια;

Εν αναμονή λοιπόν των... καυτών αναλύσεων των... μη αυλικών λειτουργών της ενημέρωσης, για τα του Παναθηναϊκού.

Και τέλος.

Αλήθεια ρε παιδιά και στο θεό που πιστεύει ο καθένας σας. Για να φτάσουμε σε σημείο να πανηγυρίζουμε τρελά για το ποσό των... οκτώ εκατομμυρίων που μπορεί να μην είναι και τόσο, έγιναν όσα έγιναν στον Παναθηναϊκό;

Για να φτάσουμε στο σημείο να πανηγυρίζουμε ότι "όλοι μαζί", ίσως καταφέρουμε να μαζέψουμε το ένα τρίτο απ' όσα έμπαιναν στο ταμείο κάθε χρονιά, από μια μόνο τσέπη στα χρόνια της... μιζέριας;

Για να θεωρούμε μεγάλη και τρανή επένδυση που θα μας κρατήσει στην ζωή, μια επένδυση που είναι η μισή απ' όσα βάζει από μόνος του ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος στην φετινή... μειωμένη κιόλας από πλευράς μπάτζετ, χρονιά στο μπάσκετ;

Τελικά πόσο μεγάλο και συνειδητό ήταν το έγκλημα που έγινε σ' αυτό τον σύλλογο;

Και πόσοι και πόσο κορόιδεψαν ξεδιάντροπα τον κόσμο του Παναθηναϊκού και συνεχίζουν θρασύτατα να το κάνουν ακόμα;

Η... μάχη της Γιούβε

Δεν μπορώ να μην το σχολιάσω ρε παιδιά.

"Δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια η Γιουβέντους για τον Μαυρία" διαβάζω.

Δηλαδή αν δεν το καταλάβατε, η Γιουβέντους... προσπαθεί αλλά συναντάει δυσκολίες.

Ναι έτσι ακριβώς.

Η Γιουβέντους... προσπαθεί να πάρει τον Μαυρία από τον Παναθηναϊκό... συναντάει δυσκολίες καθώς είναι... βράχος ο σύλλογος, αλλά η Κυρία... δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια.

Μιλάμε δίνει... μάχη κανονικά και με τον νόμο η Γιουβε.

Φυσικά και δεν το λέω για το παιδί. Μια χαρά παίκτης είναι και αξίζει να κάνει καριέρα  Και δεν το λέω φυσικά, ούτε καν για τον Παναθηναϊκό που είναι θεμιτό να θέλει να τον πουλήσει μπας και βάλει κάνα ευρώ στο άδειο ταμείο του.

Κατανοητό λοιπόν. Να το βγάλουμε στο σφυρί το παιδί και να το... σπρώξουμε όπου και όπως μπορούμε.

Αλλά μην το κάνουμε με προσβλητικό για την νοημοσύνη του κόσμου τρόπο.

Δηλαδή το αμίμητο... δεν εγκαταλείπει την μάχη για τον Μαυρία η Γιουβέντους...

"Βρέθηκε" ο Κουίνσι. Τυχαίο;

Απίστευτο; Κι όμως έγινε και αυτό όπως σας το είχαμε γράψει. Με το που βάλαμε λοιπόν χθες θέμα εδώ για τον Κουίνσι και γιατί κανείς πια δεν αναφέρεται σ' αυτόν, να σου σήμερα... φρέσκο ρεπορτάζ που... απαντάει σε όλα.

Επιστρέφει το Σάββατο ο Κουίνσι μετά την δεκαπενθήμερη άδεια που πήρε από τον Παναθηναϊκό, διαβάζω σε διάφορα site.

Τώρα να γίνω εγώ κακός και να αναρωτηθώ, έπρεπε να γράψουμε πρώτα εμείς εδώ τι γίνεται με τον Κουίνσι για να μπουν στον κόπο... να αναρωτηθούν και να απαντήσουν;

Γιατί αλλιώτικα τι να πω; Να έμαθαν ξαφνικά όλοι σήμερα και μια μέρα μετά το δημοσίευμα εδώ... τι ακριβώς γίνεται με τον Κουίνσι ενώ δέκα μέρες δεν ασχολιόταν άνθρωπος, άντε να το δεχθώ ότι είναι... σύμπτωση.

Πάντως τελικά φαίνεται πως μια σειρά τύποι, όντως έχουν πάθει σύνδρομο στέρησης ή έχουν τελικά μεγάλη... αγωνία για το τι θα ακούσουν και τι θα διαβάσουν από μας. Γι' αυτό και... βάρδιες κανονικά έχουν βάλει να παρακολουθούν τι γράφεται και να... απαντάνε αναλόγως.

Μιλάμε φοβερά πράγματα. Πάει η... υπερωρία σύννεφο.

Περί Μίτσελ και... οκτώ μεταγραφών στον ΟΣΦΠ

Εκείνο που πραγματικά κάνει εντύπωση, είναι η ευκολία με την οποία περνάνε μια σειρά πράγματα σαν φυσιολογικά στο ευρύ κοινό, ενώ επί της ουσίας μόνο τέτοια δεν είναι. Και δεν μιλάω εδώ για τον Παναθηναϊκό, αν και είναι το κατ΄εξοχήν παράδειγμα σχετικά. Μιλάω γενικότερα.

Να ξεφύγουμε λοιπόν λίγο και να μιλήσουμε όσο γίνεται πιο ποδοσφαιρικά και γενικά. Αφορμή για την συγκεκριμένη κουβέντα είναι ο Μίτσελ και ο ΟΣΦΠ.

Και ειδικά τα πρωτοσέλιδα της προηγούμενης μέρας, σύμφωνα με τα οποία ο γίγαντας δήλωσε ότι θέλει πέντε έως οκτώ μεταγραφές.

Το ωραίο στην ιστορία είναι, πως το γεγονός έτυχε... πανηγυρικής υποδοχής από το σύνολο του Τύπου, μηδέ εξαιρουμένου και αυτού του φίλο-Ολυμπιακού.

Πέντε έως οκτώ μεταγραφές και βάλτα να πάνε δηλαδή.

Το πανηγύρισαν κιόλας. Που ήρθε ένας προπονητής και δήλωσε στον μήνα σχεδόν πάνω, ότι για να κάνω την δουλειά για την οποία με πληρώνετε, θέλω να μου πάρετε οκτώ καινούργιους ποδοσφαιριστές. Με το συγνώμη δηλαδή από τον κύριο Μίτσελ  αλλά έτσι κάνω και εγώ τον προπονητή και λογικά θα κοστίζω και λιγότερο.

Καθώς εδώ, το βασικό ερώτημα το οποίο προκύπτει είναι ένα.

Αν θέλει ο Μίτσελ οκτώ μεταγραφές για να παρουσιάσει ένα έργο στον Ολυμπιακό, ο ίδιος τι ακριβώς θα κάνει, ποια θα είναι η προσφορά και η παρέμβασή του στην ομάδα;

Καθώς αν δεν κάνω λάθος, το επάγγελμα προπονητής, δεν σημαίνει ότι είναι ένας τύπος που αν κάτι δεν πάει καλά ή δεν του κάθεται καλά, βγάζει δημόσια ένα ραπόρτο και ζητάει να του αλλάξουν τα δεδομένα και να του τα προσαρμόσουν όπως τον βολεύουν.

Προπονητής σημαίνει, πως έχει κάποιες δυνατότητες και την αξία, να αλλάξει το πρόσωπο μιας ομάδας προς το καλύτερο, εκεί που -συνήθως- ο προηγούμενος δεν μπόρεσε να το κάνει.

Γιατί αν είναι έτσι και ο... προηγούμενος μπορεί να πει... αν είχα και εγώ οκτώ άλλους παίκτες θα κατάφερνα να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του σωματείου.

Μην τρελαθούμε κιόλας, γιατί εδώ όντως μας έχει πάρει χαμπάρι όλη η Ευρώπη και μας δουλεύει κανονικά και με τον νόμο όποιος γουστάρει, λες και είμαστε ιθαγενείς με χάντρες και καθρεφτάκια.

Το σημαντικότερο όμως εδώ, είναι ότι ενώ μια τέτοια προσέγγιση, θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί τουλάχιστον με σκεπτικισμό από όσους εκπροσωπούν, ζουν και ενδιαφέρονται και για το λεγόμενο εγχώριο σύστημα ποδοσφαίρου, αντιθέτως αντιμετωπίζεται με ενθουσιασμό και διθυράμβους αυτή η ιστορία.

Με κλασσικό μότο πάντα, το πιο αντιποδοσφαιρικό απόφθεγμα που έχει υπάρξει ποτέ και το οποίο ευδοκιμεί μόνο στην Ελλάδα, δηλαδή το "ο προπονητής έχει τα κλειδιά του μαγαζιού και πρέπει να γίνουν όσα ζητάει".

Αυτό με το συγνώμη, αλλά πουθενά δεν υπάρχει σαν μοντέλο στην Ευρώπη. Ο προπονητής πηγαίνει σε μια ομάδα, για να προσφέρει τις γνώσεις και την ικανότητά του, στο να αξιοποιήσει όσο γίνεται περισσότερο τα δεδομένα που είναι σε θέση να του προσφέρει η ομάδα και έχει τις δυνατότητές της η διοίκηση.

Απόλυτο αφεντικό ο προπονητής σε μια ομάδα, δεν υπάρχει σε κανένα Ευρωπαϊκό σύλλογο.

Μόνο στην Ελλάδα, που συνήθως ο προπονητής γίνεται αναπόσπαστο γρανάζι μιας καλοστημένης μηχανής με άκρες και στήριξη στα ΜΜΕ και που αποκλειστικό στόχο έχει την... αναπαραγωγή οποιασδήποτε κίνησης και ειδικά μεταγραφικής, μπορεί να αποφέρει κέρδη σε όλα τα κομμάτια αυτής της μηχανής.

Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ στον ΟΣΦΠ με την δήλωση του Μίτσελ ότι θέλει πέντε με οκτώ μεταγραφές για να φτιάξει την ομάδα που θέλει.

Δικό τους θέμα είναι και κυρίως του Μαρινάκη, καθώς αυτός άλλωστε θα κληθεί και να... χρηματοδοτήσει τις μεταγραφές που έχει στο όνειρό του ο κύριος Μίτσελ.

Μόνο που εδώ, υπάρχει και ένα εύλογο ερώτημα. Αλήθεια ο Μίτσελ, σε ένα μόλις μήνα που είναι στον Ολυμπιακό... δεν πρόλαβε να κάνει τίποτε άλλο και να διαπιστώσει τίποτε άλλο, εκτός από το ότι... δεν του κάνουν δέκα παίκτες και θέλει... οκτώ μεταγραφές;

Πόσο σοβαρό ποδοσφαιρικά μπορεί να είναι κάτι τέτοιο;

Καθόλου φυσικά. Και φυσικά επίσης, θυμηθείτε τώρα που σας το λέω. Καμία τύχη δεν έχει ο Μίτσελ να πετύχει στον Ολυμπιακό, Θα μείνει φυσικά στον αφρό, θα στηριχθεί και ίσως και να... αποθεωθεί από κόσμο και ΜΜΕ, θα κάνει και τις μεταγραφές που θέλει και κάποια στιγμή του χρόνου -και μάλιστα όχι τέτοια εποχή αλλά στις... αρχές της σεζόν- ο Ολυμπιακός θα ψάχνει δύο πράγματα.

Πρώτον προπονητή και δεύτερον πως θα ξεφορτωθεί τους περισσότερους από τους οκτώ που θα έχει φέρει ο Μίτσελ.

Κι αυτό δεν βγαίνει από κάποιες... μαντικές ικανότητες. Από την ποδοσφαιρική λογική και την πρώτη προσέγγιση στα δεδομένα της νέας του ομάδας που έκανε ο Μίτσελ προκύπτει.

Έγινε το όνειρο καπνός...

 Βλέπετε φαντάζομαι τι ωραία που περνάμε όλοι στον Παναθηναϊκό. Και τι ωραία επίσης που... ξεπερνάμε ανώδυνα τα... δυσάρεστα.

Αρκεί λίγο... τυράκι και... ας παν στην ευχή τα παλιά.

Λεωφόρος, αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, ολίγο και από αγωνιστικά και κατά τα άλλα σε σχέση με το... πρόσωπο, μην το είδατε μην το απαντήσατε.

Μιλάω φυσικά για τον μέγα ευεργέτη και αναμορφωτή του Παναθηναϊκού, τον Ανδρέα Βγενόπουλο. Και τον πάλαι ποτέ... αυτοκόλλητο συνεργάτη του τον Νικόλα Πατέρα.

Πως έγινε πάλι και μόλις έφθασε η κρίσιμη ώρα του... μετρητού, εξαφανίσθηκαν ως δια μαγείας και από το προσκήνιο και από το... ρεπορτάζ και από τα πρωτοσέλιδα και από την καθημερινότητα του Παναθηναϊκού, αυτό πια κι αν είναι... κατόρθωμα.

Και προσέξτε, μιλάμε ειδικά στην περίπτωση του πρώτου, όχι για κάποιο πρόσωπο που ήταν.,.. ξεχασμένο από παλιά, αλλά για ένα πρόσωπο, που μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ήταν για μια ακόμα φορά, πρώτη μούρη στις εξελίξεις.

Τι ραντεβού, τι... υπόσχεση για βοήθεια, τι πλάνα για την αναγέννηση του Παναθηναϊκού από την.,., τέφρα και τι δεν είχε το μενού.

Μιλάμε παρά κάτι, μέρες του... 2008 θα ζούσαμε.

Και να η φρενίτιδα ενθουσιασμού στα.,. όμορα σάιτ και εφημερίδες. Ο Βγενό είναι εδώ, ο Βγενό είναι εκεί, ο Βγενό είναι παραπέρα και ξαφνικά η... ζωή μας απέκτησε και πάλι νόημα και... ελπίδες.

Κι έρχεται λοιπόν η ώρα όλα αυτά να γίνουν πράξη και να πάρει σάρκα και οστά επιτέλους το απεγνωσμένο όραμα των πάσης φύσεως... ορφανών και ξάφνου...

Ξάφνου... έγινε το όνειρο καπνός.

Έτσι απλά σαν να μην τρέχει τίποτε.

Πλούσιο το... ρεπορτάζ από τις εξελίξεις και εκεί κάπου στα ψιλά και σαν να πρόκειται για το φυσιολογικότερο πράγμα του κόσμου, "ο Ανδρέας Βγενόπουλος δεν συμμετέχει ενεργά μετά και τις τελευταίες εξελίξεις, ενώ ως γνωστόν ο Νικόλας Πατέρας έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν ενδιαφέρεται να... αποκτήσει τον Παναθηναϊκό".

Τόσο καλά, τόσο... ανώδυνα.

Δεκάδες πρωτοσέλιδα, εκατοντάδες καυτά ρεπορτάζ και χιλιάδες... απειλητικά sms του στιλ... ο Ανδρέας είναι εδώ, πεταμένα στο χιόνι με δυο απλές προτασούλες. Και χωρίς κανένα... επώδυνο σχολιασμό ή απορία φυσικά σαν συνοδευτικό.

Αν δεν ήταν τόσο προκλητικά ενορχηστρωμένη αυτή η ανοιχτή προσβολή στην νοημοσύνη του μέσου οπαδού, του μέσου φιλάθλου, του μέσου ανθρώπινου νου στην τελική, θα μπορούσε απλά να είναι ένα ακόμα επεισόδιο του σήριαλ... οι αιωνίως άφαντοι αλλά... πάντα παρόντες ταυτόχρονα σωτήρες του Παναθηναϊκού και οι... αποκλειστικοί εκφραστές τους.

Αλλά δεν λέει πια ρε παιδιά. Δεν λέει. Τόσο κοροϊδία πια, έλεος, δεν μπορεί να την συνεχίζουν έτσι και να την πετάνε φόρα παρτίδα σαν να μην τρέχει τίποτε στα μάτια όλου του κόσμου. Κυριολεκτικά... έλεος. 

Που είναι ο Κουίνσι;

Μήπως έχει μάθει κάποιος τι ακριβώς γίνεται με τον Κουίνσι; Είναι εδώ, δεν είναι εδώ; Έχει άδεια, έχει άδεια από την... σημαία, είναι τραυματίας και κάνει αποθεραπεία, δεν είναι τραυματίας και κάνει... χειμερινές διακοπές, τον έχουμε διώξει, δεν τον έχουμε διώξει, τον πληρώνουμε σαν κανονικό παίκτη, τι γίνεται τελικά;

Το σίγουρο πάντως είναι ένα. Πως να παίζει δεν τον βλέπουμε. Να τον υπολογίζει κανείς δεν το βλέπουμε. Να πήρε μεταγραφή... κρυφά απ' όλους και πάλι δεν νομίζω. Αλλά και να τον... αναφέρει ακόμα και σαν όνομα κάποιος, δεν βλέπουμε.

Οπότε;

Οπότε δεν ξέρω τι γίνεται ακριβώς, ξέρω όμως ότι δεν βλέπω να έχει και κανείς... αγωνία. Να ασχοληθεί ή να ρωτήσει τέλος πάντων, που χάθηκε αυτό το παιδί.

Λογικά τώρα που το γράψαμε εδώ πέρα, κάτι θα σκάσει μύτη αύριο. Καθώς απ' ότι κατάλαβα ξεροσταλιάζονται τα... επιτελεία, μην τυχόν και πούμε κάτι και δεν απαντήσουν.

Μέχρι και τον Ρότσα κατάφεραν να... ανακαλύψουν μετά από δύο μήνες και έτρεξαν να του βάλουν και φωτογραφία για του λόγου το αληθές. Άσχετα αν στο επίμαχο θέμα, δηλαδή στο αν γύρισε τελικά ή όχι στην ομάδα Νέων όπως είχαν πει, κανείς ακόμα δεν έχει μπει στον κόπο και να αναρωτηθεί ή να ρωτήσει σχετικά και να μας ενημερώσει.

Προβλέπω λοιπόν οσονούπω, ανάλογη..,. ενημέρωση και για τον Κουίνσι και την... τύχη του.

Το εκπληκτικό όμως είναι για μια ακόμα φορά, αυτή η απίστευτη... ομοιομορφία έλλειψης στοιχειώδους... αγωνία, για την τύχη ενός βασικότατου μέχρι πρότινος ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού.

Η συμφωνία Αλαφούζου-Μακρόπουλου

Τα βρήκε τελικά ο Ερασιτέχνης με την ΠΑΕ και συγκεκριμένα ο Αλαφούζος με τον Μακρόπουλο στην συνάντηση που είχαν.

Βέβαια η συμφωνία και η λύση, αφορά στην φετινή μόνο σεζόν, αλλά έτσι κι αλλιώς για την νέα, λογικά θα συναντηθούν και πάλι κατά τον Μάιο, οπότε και θα έχουν διαμορφωθεί μια σειρά νέα δεδομένα.

Ανοίγει έτσι... για μια ακόμα φορά ο δρόμος της επιστροφής στην Λεωφόρο, την οποία πια στον Παναθηναϊκό θεωρούν πανάκεια και γιατρικό για όλα τα προβλήματα. Καμιά αντίρρηση φυσικά, αν έτσι νομίζουν ας το δοκιμάσουν κι αυτό. Μόνο αυτή τη φορά ας γίνει επιτέλους η ιστορία, γιατί μέχρι τώρα το έχουμε ακούσει και διαβάσει πάνω από δέκα φορές ότι... ξεκινάνε και όλο στο ξεκίνημα βρισκόμαστε. Με αποτέλεσμα φυσικά, η φετινή χρονιά να έχει "καεί" σχεδόν, σε σχέση με το ατού της χρησιμοποίησης της Λεωφόρου σαν έδρα και μόνο αν ο Παναθηναϊκός μπει τελικά στα πλέι-οφ, θα έχει αγωνιστικό νόημα η επιστροφή του εκεί.

Σε σχέση τώρα με αυτή καθ' αυτή την συμφωνία, Ο Ερασιτέχνης δεν θα πάει λεφτά για φέτος, για την χρήση δηλαδή 12-13, αλλά συμφωνήθηκε να πάρει ένα ποσό γύρω στα 80.000 για την χρήση 11-12. Σ' αντιστάθμισμα η  ΠΑΕ ανέλαβε την υποχρέωση να πληρώσει το ΕΕΤΗΔΕ.

Από κει και πέρα, από το περιβάλλον του Αλαφούζου λέγεται, ότι έχει εξοικονομήσει ένα ποσό γύρω στα 700.000 για τα έργα επιστροφής στη Λεωφόρο. Τώρα αν φτάνουν αυτά τα λεφτά ή όχι, για να ξαναγίνει η Λεωφόρος γήπεδο ποδοσφαίρου και έδρα που να μπορεί να φιλοξενήσει αξιοπρεπώς και με ασφάλεια τον κόσμο, καθώς και το τι ακριβώς προβλέπεται να γίνει με τα διαρκείας, αυτά μάλλον θα... ξεκινήσουμε πρώτα και... μετά θα δούμε πως θα τα ρυθμίσουμε.

 Στο νομικό μέρος της ιστορίας πάντως, με την τροποποίηση του νόμου, τα έργα μπορούν να αρχίσουν και άμεσα, αλλά χρειάζεται γι' αυτό άδεια από το ΥΠΕΚΑ και όχι από τον Δήμο, όπως αρκετοί έχουν γράψει και έχουν πει μέχρι σήμερα.

Αυτά σε γενικές γραμμές από τις σημερινές εξελίξεις σε σχέση με την επιστροφή του Παναθηναϊκού στην Λεωφόρο.

Η επικοινωνία... σεντερ-φορ σε ρόλο... αντί-Τοτσέ

Καταντάει και μονότονο και κουραστικό και άνευ σημασίας πλέον. Τελικά αυτό το κουσούρι να αντιμετωπίζουμε... επικοινωνιακά ακόμα και το αν βρέχει την ώρα της προπόνησης στην Παιανία, φαίνεται πως έχει ποτίσει μέχρι το μεδούλι τον Παναθηναϊκό.

Δεν υπάρχει τίποτε πλέον  που να αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Δεν υπάρχει τίποτε πλέον, που να μην επιχειρείται να προσεγγιστεί και να αντιμετωπισθεί δια της... επικοινωνίας.

Χτύπησε ο Τοτσέ λοιπόν. Δεν είναι δα και το πιο... απρόβλεπτο ή... τραγικό γεγονός σε μια ποδοσφαιρική ομάδα, να τραυματιστεί ένας βασικός της ποδοσφαιριστής.

Κι όμως. Στον Παναθηναϊκό... σήμανε συναγερμός.

Πως θα αντιμετωπίσουμε το... πρόβλημα.

Κι όχι πως θα αντιμετωπίσουμε αγωνιστικά και ποδοσφαιρικά το πρόβλημα, αλλά τι... θα πούμε τώρα για το πρόβλημα.

Και τι πιο εύκολο;

Έχουμε λύση. Τον Φιγκερόα.

Δηλαδή ειλικρινά τι να πεις εδώ πέρα;

Χτύπησε ένας παίκτης και μάλιστα έτσι όπως είναι τα πράγματα, βασικός, πολύτιμος και όλα τα σχετικά.

Ε ωραία. Ας κάτσουμε να δούμε, τι δυνάμεις έχουμε, τι μπορούμε να κάνουμε εναλλακτικά, πως θα προσαρμόσουμε την ενδεκάδα, την τακτική μας σ' αυτή την απουσία, πως θα καλύψουμε το κενό και όλα τα σχετικά.

Αντί γι' αυτό; Κατ' ευθείαν... λύση εδώ και τώρα. Και λύση που ξέρουμε και ξέρουν όλοι στον Παναθηναϊκό, πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί αυτή την στιγμή. Όσο κι αν το... πιέσουμε το πράγμα, όσο κι αν το τραβήξουμε απ' τα μαλλιά. Πως να το κάνουμε. Μερικά πράγματα, δεν μπορεί να ξεπεραστούν, επειδή... έτσι θέλουμε. Νόμοι της φύσης είναι αυτοί. Δεν γίνεται να αλλάξουν επειδή έτσι βολεύει επικοινωνιακά τους... επικοινωνιολόγους της κακιάς ώρας στον Παναθηναϊκό.

Ο Φιγκερόα έχει να παίξει τρεις μήνες μπάλα και μόλις την Παρασκευή οι ρεπόρτερ έλεγαν πως ιατρικά ναι μεν είναι καλά, αλλά είναι πολύ πίσω από φυσική κατάσταση.

Μόλις πριν δυο-τρεις μέρες επίσης, πήρε μέρος διστακτικά και σε εντελώς πειραματικό επίπεδο μέρος στο διπλό, με ταυτόχρονες προειδοποιήσεις και παραινέσεις στους συμπαίκτες του, να προσέχουν και να μην τον μαρκάρουν δυνατά καθώς είναι ακόμα σε στάδιο επανόδου.

Και ξαφνικά τώρα, σε πέντε μέρες θα είναι έτοιμος να μπει σε ντέρμπι που καίει και που λογικά θα πέφτουν κορμιά;

Δηλαδή με ένα σμπάρο... δύο κακά; Και το παιδί δεν θα είναι ουσιαστικά έτοιμο να βοηθήσει και θα κινδυνέψει ουσιαστικά με καταστροφικό πισωγύρισμα.

Εδώ λοιπόν τι γίνεται,

Αυτό που γίνεται πάντα στον Παναθηναϊκό, Μόλις δηλαδή εμφανίζεται ένα πρόβλημα, δεν κοιτάμε να το αντιμετωπίσουμε και να το λύσουμε, αλλά το... τι θα μας πούνε και τι θα μας γράψουν για το πρόβλημα.

Χτύπησε ο Τοτσέ δηλαδή; Ωχ ποιος τους ακούει τώρα, όχι δεν έχουμε άλλο φορ, όχι διώξαμε τον Πετρόπουλο, όχι δεν κάναμε καλό προγραμματισμό, όχι πήραμε τον Φορναρόλι που δεν βάζει γκολ με τίποτε, όχι τι σόι μεταγραφή είναι αυτός ο Φιγκερόα που δεν μπορεί να βοηθήσει. Αυτά ήταν τα πρώτα που ήρθαν στο μυαλό του "Παναθηναϊκού" και αυτά σκέφτηκε πως θα...αντιμετωπίσει.

Όχι την ουσία, δηλαδή το πως θα αντιμετωπίσουμε ποδοσφαιρικά αυτή την ατυχία και τι θα κάνουμε για να την ξεπεράσουμε.

Και να σας πω τι θα γίνει τώρα;

Τρεις μέρες θα τις φάμε με... ρεπορτάζ Φιγκερόα και συγκεκριμένα το πόσο... φτιαγμένος και ζωηρός ήταν στην προπόνηση και τα σχετικά. Μια δυο μέρες πριν το ματς με την ΑΕΚ, θα ρίξουμε σιγά-σιγά τους τόνους και θα αρχίσουμε να λέμε στο ρεπορτάζ... ναι μεν έτοιμος είναι ο Φιγκερόα, αλλά έχει καιρό να παίξει και το... σκέφτεται ο Φάμπρι και τα σχετικά.

Και την μέρα του αγώνα, θα το πάρουμε το παιδί αποστολή. Κι αν παίξει (που αν γίνει αυτό είναι προφανές ότι θα παίξουμε χωρίς επιθετικό και δεν θα φταίει ο Φιγκερόα γι' αυτό)... εντάξει το λέγαμε ότι ήταν έτοιμος αλλά ήταν λογικό να είναι επηρεασμένος από την πολύμηνη απουσία του, αν δεν παίξει... ποιος θυμάται τώρα τι λέγαμε πριν... τρεις και τέσσερις μέρες.

Ειλικρινά όλο λέω πως όλα τα έχουμε δει και λογικά κάποια στιγμή θα αρχίσουν κάποιοι να βάζουν μυαλό και να προσπαθούν, λογικά, ποδοσφαιρικά και ουσιαστικά να αντιμετωπίζουν τα θέματα. Κι όλο η πραγματικότητα μας ξεπερνάει και κυριολεκτικά... δεν έχουμε δει τίποτε ακόμα.

Δεν είναι... εταιρεία

Το σίγουρο είναι ένα πάντως. Η Θ13 δεν είναι... εταιρεία.

Ή μήπως είναι;

Κι αν... της κάτσει;

Να γίνει δηλαδή... εταιρεία;

Θα...αντισταθεί;

Όπως τότε;

Με την... μπύρα 13;

Δεν μπορείτε να πείτε πάντως.

Αν έχουμε δει κι αν δεν έχουμε απίστευτα σκηνικά και καταστάσεις σ' αυτό το σωματείο.

Και πόσα έχουμε να δούμε ακόμα...

Η... παλιά;

Δηλαδή τώρα που κερδίσαμε τον ΟΦΗ θα μείνει η... παλιά πόρτα στην Παιανία;

Υπάρχει άλλη

Κακώς συνδέουν πάντως κάποιοι, το ναυάγιο της συνάντησης Αλαφούζου-Βγενόπουλου, το πανό εναντίον του δεύτερου στο ΟΑΚΑ και την σημερινή... αιφνιδιαστική παραίτηση των προσκείμενων στον Βγενόπουλο μελών του ΔΣ της ΠΑΕ. Ζούλα και Λινάρδου.

Υπάρχει άλλη εξήγηση πολύ πιο... πειστική για την... εσπευσμένη παραίτηση των δύο εκπροσώπων του Παναθηναϊκού ευεργέτη και εκτοξευτή.

Εν αναμονή λοιπόν. Της... εξήγησης

Του... Βλαστού

Μια καλή ιδέα πάντως αφού στον Παναθηναϊκό δεν σκοπεύουν να επενδύσουν, είναι να ρίξουν μια ματιά στο ελικόπτερο του... Βλαστού.

Λογικά και αν δεν έχει πάθει ανεπανόρθωτη ζημιά από τους πυροβολισμούς, θα πουλιέται σε εξευτελιστική τιμή.

Οπότε ευκαιρία είναι.

Ποτέ δεν ξέρεις άλλωστε, Μπορεί σύντομα να χρειαστεί σε... μερικούς.

Για να... δραπετεύσουν.

ΠΑΣΟΚ αλά Παναθηναϊκός ή... Παναθηναϊκός αλά ΠΑΣΟΚ;

Τελικά έχουμε ανοίξει πραγματικά... επικοινωνιακή σχολή στον Παναθηναϊκό. Την σχολή της μετατροπής της... καταστροφής σε επιτυχία.

Διαβάζω σήμερα από το πρωί και το ακούω κιόλας σε ραδιόφωνα και κανάλια, για... πανηγυρισμούς στο ΠΑΣΟΚ επειδή προσήλθαν... 112.000 μέλη του Κινήματος να ψηφίσουν στις εσωκομματικές εκλογές. Μέχρι και τίτλο εφημερίδας για "Εφτάψυχο ΠΑΣΟΚ" είδα.

Μιλάμε δηλαδή για ένα κόμμα  που είχε κάποτε 48%, που έπαιρνε τρία και τέσσερα εκατομμύρια ψήφους και που σήμερα οι άνθρωποι που το εξαφάνισαν στην κυριολεξία από τον χάρτη, πανηγυρίζουν γιατί μαζεύτηκαν 112 χιλιάδες σ' όλη την Ελλάδα να ψηφίσουν στις εσωκομματικές εκλογές.

Ακριβώς όπως στον Παναθηναϊκό του σήμερα, που οι άνθρωποι που διέλυσαν τον πιο σταθερό, υγιή, ανταγωνιστικό και έντιμο σύλλογο που μεσουρανούσε διαρκώς σε Ελλάδα και Ευρώπη, πανηγυρίζουν για μια νίκη με τον ΟΦΗ που τον φέρνει πιο κοντά στον στόχο της κατάκτησης της... πέμπτης θέσης στο πρωτάθλημα.

Ποιος είπε ότι πολιτική και ποδόσφαιρο δεν έχουν καμιά σχέση;

Περί "ενότητας" και "κόσμου" στον Παναθηναϊκό

Μια από τις έννοιες που έχουν τσαλακωθεί και διαστρεβλωθεί όσο καμία στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια, είναι η περιβόητη "ενότητα".

Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης, είναι πως την συγκεκριμένη λέξη, την έχουν κάνει κυριολεκτικά καραμέλα το τελευταίο διάστημα, όλα τα πρωτοπαλίκαρα της διχόνοιας και του μίσους στον Παναθηναϊκό. Και βέβαια, όταν μιλούν για ενότητα πλέον, εννοούν επί της ουσίας την απαγόρευση της οποιαδήποτε κριτικής και αναφοράς στην πραγματική κατάσταση που έχουν οδηγήσει τον σύλλογο.

Το τραγικό -και δυστυχώς μόνο τραγικό και όχι κωμικοτραγικό- είναι ότι σ' αυτή την "λέξη", τσιμπάνε και μια σειρά καλοπροαίρετοι φίλοι του τριφυλλιού. Οι οποίοι κλασσικά πλέον θύματα της καλοπληρωμένης προπαγάνδας των άφαντων, βουτάνε στις σχετικές συζητήσεις, χωρίς να σκέφτονται τι ακριβώς υποστηρίζουν εκείνη την στιγμή.

Ενότητα λοιπόν. Καμία αντίρρηση. Αλλά ενότητα σε τι ακριβώς αυτή την στιγμή;

Για παράδειγμα, το να βρίζεις τον Βύντρα δεν αποτελεί... εμπόδιο στην ενότητα. Αλλά το να πεις "έλεος πια ρε μάγκες μ' αυτή την ιστορία", προφανώς... δημιουργεί εντάσεις και πλήττει την ενότητα.

Το να πλακώνεις στο ξύλο και να βρίζεις όποιον γουστάρεις, δεν προσβάλλει την ενότητα, αλλά το να καταδικάσεις αυτή την άθλια τακτική, να ανοίξεις μέτωπο με την αθλιότητα και πάλι... δημιουργεί πρόβλημα στην ενότητα.

Το να κάνεις καλοκαιρινή την Λεωφόρο ενώ η ομάδα είναι πρώτη, προφανώς και πάλι... συσπειρώνει τον Παναθηναϊκό και βοηθάει στην ενότητα, αλλά το να λες "δεν γίνεται ο Παναθηναϊκός να είναι στο -30 και να πανηγυρίζουμε σαν τρελοί την νίκη με τον ΟΦΗ", πολεμάει την... ενότητα.

Μέχρι τον άλλο χρόνο θα μπορούσαμε να αναφέρουμε σχετικά παραδείγματα. Αλλά δεν έχει πια σημασία. Οι λέξεις και οι έννοιες έχουν τόσο πολύ διαστρεβλωθεί και τεντωθεί σαν λάστιχο για να προσαρμοστούν στα θέλω και τα συμφέροντα όλων αυτών, που δεν έχει και νόημα να δίνεις μάχη για την πραγματική τους έννοια.

Είναι όπως αυτό το παραμύθι με την λέξη "κόσμος" στον Παναθηναϊκό.

Οι χίλιοι που βρίζουν, όποτε μας γουστάρει είναι "κόσμος". Οι δέκα χιλιάδες που δεν βρίζουν, προφανώς... δεν είναι κόσμος.

Όταν οι χίλιοι βρίζουν, τότε "ο κόσμος εκφράζεται", αλλά αν κάποιοι από τους δέκα χιλιάδες αντιδράσουν στην αλητεία, αυτό βαφτίζεται από το σύνολο των ΜΜΕ... εμφύλιος στον Παναθηναϊκό που δεν βοηθάει.

Βγαίνει ένας και σε βρίζει ή σου κάνει το άσπρο μαύρο. Και ο οποίος μιλάει συνήθως στον πληθυντικό. Κι αν αντιδράσεις ή του θυμίσεις την αλήθεια, τότε... "τα  βάζεις με τον κόσμο ή κατηγορείς τον κόσμο".

Έτσι είναι. Ο καθένας βαφτίζει "κόσμο" όποιον γουστάρει, ο καθένας... αυτοβαφτίζεται "κόσμος" από μόνος του και όποιος δεν συμφωνεί μαζί του... πολεμάει τον  "κόσμο".

Ο καθένας κάνει ότι γουστάρει, διαλύει ότι δεν του αρέσει, βρίζει και προπηλακίζει όποιον δεν του κάθεται καλά και αν αντιδράσεις ή του πεις τι ακριβώς κάνει, τότε... πολεμάς την ενότητα.

Όλος αυτός ο παραλογισμός, επί της ουσίας είναι κομμάτι του ίδιου παζλ. Και είναι ακριβώς αυτό που συζητούσαμε και χθες με τους... πανηγυρισμούς.

Είναι η αυτοάμυνα και η δια του... τσαμπουκά και του τραμπουκισμού προσπάθεια να φιμωθεί κάθε αντίθετη άποψη, με μοναδικό στόχο να μην γίνει η παραμικρή αναφορά στο σε ποιο σημείο και ποιοι έφεραν τον Παναθηναϊκό.

Με μοναδικό σκοπό. την διατήρηση όσο γίνεται πιο... ανέπαφου, του πιο βρώμικου, ανέντιμου, απατεωνίστικου και αλήτικου συστήματος, που υπήρξε ποτέ σε ποδοσφαιρικό σύλλογο στον κόσμο.

Με μοναδικό σκοπό την όσο γίνεται πιο... απρόσκοπτη ολοκλήρωση του στόχου της διάλυσης αυτής της ομάδας και της παράδοσης άνευ όρων και με μηδενικό αντίτιμο, στους άφαντους εκτοξευτές και τις στρατιές τους.

Αν αυτό το βαφτίζουν "ενότητα" ή ακόμα πιο πρόστυχα και θρασύτατα "κόσμος" τότε ένα πράγμα έχω να πω.

Ακόμα χειρότερα για την ενότητα και τον κόσμο.

Μαρτυράνε χωρίς ανάκριση

Του  λόγου το αληθές. Το παρακάτω κείμενο που θα διαβάσετε, δημοσιεύτηκε αυτούσιο στο σαιτ LEOFOROS.

Μιλάμε καλύτερη απόδειξη για όσα είπα πριν λίγο δεν υπάρχει. Διαβάστε το απολαύστε το και θυμηθείτε ότι το άρθρο αυτό αναφέρεται σε μια νίκη επί του ΟΦΗ με τον Παναθηναϊκό στους -31 από την κορυφή και με μοναδικό στόχο την κατάκτηση της... πέμπτης θέσης.

Σε ελεύθερη μετάφραση δηλαδή... οι άνθρωποι μαρτυράνε χωρίς ανάκριση.

Σας αφήνω λοιπόν να απολαύσετε το απίστευτο κείμενο το οποίο στο συγκεκριμένο έχει κιόλας τον τίτλο... ΄"γιατί τους το κάνατε αυτό;"

Ντροπή και αίσχος. Μα είναι δυνατόν; Πως θα ζήσουν όλοι αυτοί οι νοσταλγοί δίχως γκρίνια, μιζέρια και αγιοποίηση του Γιάννη Βαρδινογιάννη; Πως θα περάσει μία εβδομάδα χωρίς την φωνούλα του Λιβαθηνού, του Τζακ, του Μήνου και όλων των υπολοίπων που προσπαθούν να κάνουν το άσπρο... μαύρο και να παρουσιάσουν τον Τζίγγερ ως ότι καλύτερο είχε στα χέρια του ο σύλλογος και το άφησε να φύγει; Ποιον; Εκείνον που άφησε την παράγκα του Κόκκαλη να εγκληματεί εις βάρος του συλλόγου, εκείνον που έμπλεξε τον Παναθηναϊκό στην ιστορία του Βοτανικού και εκείνον που έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να διαλύσει την πολυμετοχικότητα.

Η νίκη επί του ΟΦΗ στέρησε την χαρά από τα... σαλιγκάρια, να βγουν πάλι από το καβούκι τους και να κάνουν δηλώσεις. Είναι οι ίδιοι τύποι που έριχναν χολή επί προεδρίας Νικόλα Πατέρα. Είναι ο Λιβαθηνός που έλεγε για τον Σισέ πως «σιγά γκολ βάζει και ο Μπάρκογλου».

Σεβαστή η προσφορά τους στον σύλλογο ως ποδοσφαιριστές. Ο δρόμος, όμως, που ακολούθησε ο καθένας στην πορεία, δεν έχει καμία σχέση με την καριέρα τους στον Παναθηναϊκό. Απλά τα πράγματα...

Οι πανηγυρισμοί της... συνενοχής

Aν υπάρχουν κάποιοι από σας, που επιμένουν ακόμα να σκέφτονται και απορούν γι΄αυτά τα απίστευτα πανηγυρικά σήμερα για τον Παναθηναϊκό, η εξήγηση είναι απλή.

Είναι ο πανηγυρισμός την ανακούφισης και της συνενοχής. Καθώς το καλό αποτέλεσμα, επιτρέπει να περάσουν λίγες μέρες, χωρίς την ανάγκη να προβληθεί σε πρώτο πλάνο η πραγματική κατάσταση του Παναθηναϊκού.

Είναι η ανάσα ανακούφισης, καθώς για λίγες μέρες δεν θα ασχοληθεί κανείς με την συνενοχή τους γι' αυτή την κατάσταση.

Είναι σαν να χρωστάς στις τράπεζες και να περιμένεις πως και πως να έρθει η Παρασκευή το μεσημέρι, για να μην ακούς για δυο μέρες τουλάχιστον το κινητό το σταθερό να χτυπάει και να σκέφτεσαι... ωχ πάλι λεφτά θέλουν.

Γι' αυτό και είναι σίγουρο, πως κι αυτή τη φορά δεν θα καταφέρουν να αξιοποιήσουν την νίκη, την σχετικά καλή εμφάνιση και την ποδοσφαιρική ανάσα που θα πάρει η ομάδα.

Γιατί τρέχουν να την προσαρμόσουν, στα δεδομένα της πραγματικότητας στην οποία έφεραν τον Παναθηναϊκό. Μικραίνοντας δηλαδή διαρκώς τις απαιτήσεις και χαμηλώνοντας τους στόχους, ώστε να μπορεί να δημιουργηθεί εικονική κατάσταση... ευδαιμονίας, ακόμα και με το μίνιμουμ λογικά απαιτητό.

Τα υπόλοιπα είναι για μικρά παιδιά. Και μάλιστα ούτε καν για παιδιά που ξέρουν έστω και την... άλφα-βήτα από την ιστορία, την δύναμη και το μεγαλείο αυτής της ομάδας.

Κι όμως... δεν το είδαν

Μια ακόμα απόδειξη της συνολικής ομηρίας και ''ομερτά'' υπό την οποία λειτουργεί αυτή την στιγμή ο Παναθηναϊκός σε όλα τα επίπεδα.

Και κυρίως μια ακόμα απόδειξη, του πως λειτουργεί και η δημοσιογραφία πια στον Παναθηναϊκό, τι εννοούν με την λέξη "κόσμος" όποτε την χρησιμοποιούν και πως περιγράφεται η πραγματικότητα στο ευρύ κοινό. Μέχρι τώρα κανένα "Παναθηναϊκό" σαιτ δεν είδε το πανό που κρεμάστηκε στην Θ.4 και αναφερόταν στον Βγενόπουλο.

Προφανώς αυτοί που το σήκωσαν δεν είναι... κόσμος.

Προφανώς επίσης, είδηση άξια προς περιγραφή, σχολιασμό και ενημέρωση σχετικά του κόσμου, είναι ότι εκφράζει συγκεκριμένες απόψεις και κατευθύνσεις.

Προφανώς επίσης και κάποιοι που το είδαν είτε αρνήθηκαν είτε φοβήθηκαν να το αναφέρουν.

Προφανώς επίσης, σε κάποια μέσα ακόμα και αν το μετέφερε ο ρεπόρτερ, κόπηκε η ανάρτηση από τους... επικεφαλής του σαιτ. Προφανώς για κάθε αξιοπρεπή λειτουργό της ενημέρωσης, όλα αυτά ή κάτι απ' όλα αυτά, θα ήταν ικανά να τον κάνουν να μην ξαναεμφανιστεί με την ανωτέρω ιδιότητα σε όποιο μέσο εμφανίζονται.

Προφανώς όμως φυσικά, όλα θα συνεχίσουν ως έχουν σαν να μην συμβαίνει τίποτε.

Μιλάμε για πραγματική χούντα, για πραγματικούς απατεώνες σε σχέση με αυτό που επαγγέλλονται ότι είναι, για πραγματικό διασυρμό κάθε αξίας και αξιοπρέπειας ταυτόχρονα ανθρώπων και καταστάσεων στον Παναθηναϊκό, για πραγματικούς ΣΥΝΕΝΟΧΟΥΣ εν γνώσει τους στην καταστροφή του Παναθηναϊκού, για πραγματική απίστευτη, θρασύτητα και με παντελή περιφρόνηση προς το κοινό και τους φίλους του Παναθηναϊκού απόκρυψη και διαστρέβλωση της πραγματικότητας.

Πάντα τέτοια...

ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ

Συγνώμη αν σας βγάζω από την ρουτίνα του Παναθηναϊκός-ΟΦΗ, αλλά η... ειδησεογραφία προηγείται.

Αυτή την στιγμή λοιπόν, η Φωτεινή Δάρρα δεν τραγουδάει ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ κανάλι. Εδώ κάτι συμβαίνει και θα πρέπει να το... ψάξουμε για να ενημερώσουμε σχετικά.

Άνετα και κάποιες στιγμές και όμορφα

Μπορεί λοιπόν να κάνει και άνετες νίκες ο Παναθηναϊκός. Και φυσικά μπορεί γιατί ποτέ επί της ουσίας δεν ήταν αυτό ακριβώς το πρόβλημά του. Στο Ελληνικό πρωτάθλημα τουλάχιστον. Γιατί ποτέ-ειδικά με ομάδες της δυναμικότητας του ΟΦΗ- δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Της όποιας ποιότητας δηλαδή του έμψυχου υλικού του και του προπονητή του. Αλλά ήταν η συνολική αρρώστια και κατάσταση που επικρατούσε και εξακολουθεί να επικρατεί στον σύλλογο.

Φυσικά αυτό, ούτε το κατάλαβαν ποτέ, ούτε θα το καταλάβουν και ακόμα και αν το καταλάβουν δεν πρόκειται ποτέ να το παραδεχθούν στον Παναθηναϊκό. Αλλά τέλος πάντων, ας μην μπλέξουμε ξανά στην ίδια κουβέντα, ας μιλήσουμε και λίγο για μπάλα μια και είχαμε παιχνίδι πριν από λίγο.

Ανοιχτό παιχνίδι, που βοήθησαν και οι δύο ομάδες να γίνει. Με τον Παναθηναϊκό να έχει δύο εξαιρετικούς πρωταγωνιστές ανά ένα ημίχρονο. Τον Μαυρία στο πρώτο, τον Σισοκό στο δεύτερο. Μόνο που ο Σισοκό παραείχε εύκολο έργο στο δεύτερο ημίχρονο, με αποτέλεσμα από κάποιο σημείο και μετά οι καλές του ενέργειες να είναι κυρίως "επιτόπιες", καθώς στην συνέχεια κυνηγούσε συνεχώς το γκολ, που δυστυχώς για την καλή μπάλα που έπαιξε, ποτέ δεν ήρθε.

Το σημαντικό για τον Παναθηναϊκό ήταν, πως αυτή τη φορά δεν πτοήθηκε και δεν αποδιοργανώθηκε εντελώς από την γρήγορη ισοφάριση του ΟΦΗ και ξαναμπήκε γρήγορα στο παιχνίδι.

Από κει και πέρα, να ξαναπούμε για μια ακόμα φορά, ότι παρά την νίκη, την καλή προσπάθεια της ομάδας μέσα στο γήπεδο και την καλή απόδοση που έπιασε ανά διαστήματα, θα πρέπει να ξαναμείνει προσανατολισμένος ποδοσφαιρικά ο Παναθηναϊκός για την επόμενη μέρα, μάλλον θα πάει χαμένο.

Επικοινωνιακά λογικά θα χειριστούν όλοι και αυτή την άνετη νίκη, μέχρι την επόμενη φορά που θα χρειασθεί να γίνει κάτι διαφορετικό.

Έτσι κι αλλιώς, αυτό πια είναι μονόδρομος στον Παναθηναϊκό, καθώς αυτά τα οποία απαιτούν λύση στον σύλλογο, χρειάζονται άλλα πράγματα, όπως... λεφτά και τέτοια συναφή κακά πράγματα, που μάλλον δεν αφθονούν αυτή την στιγμή στον Παναθηναϊκό.

Τέλος, νομίζω πως για μια ακόμα φορά, κανείς δεν πρόκειται ούτε να αναφερθεί, ούτε να ασχοληθεί, ούτε πολύ περισσότερο να μπει στον κόπο να ερμηνεύσει, την εκκωφαντική απουσία του κόσμου από το γήπεδο.

Αλλά ίσως κι αυτό να μην έχει πια σημασία. Καθώς είναι πασιφανές, πως καλύτερα... λίγοι και ελεύθεροι, παρά... πολλοί και σκλαβωμένοι.

Για γέλια ή για κλάματα;

Τελικά όντως έχουν χάσει κάθε σημασία οι λέξεις και τα λόγια, σήμερα στον Παναθηναϊκό.

Σας παραθέτω στην συνέχεια, το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης της ΠΑΕ, σχετικά με τα... μέτρα για τον αγώνα Παναθηναϊκός-ΟΦΗ (!!!!!!!!!!!!!!)

«Η ΠΑΕ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ενημερώνει, όπως υποχρεούται από την απόφαση για τα μέτρα τήρησης της τάξης κατά τη διεξαγωγή του αγώνα Παναθηναϊκός – ΟΦΗ (23.02.2013 - 19:30 / OAKA), για τα ακόλουθα:

- Η φιλοξενούμενη ομάδα δεν ζήτησε και δεν παρέλαβε εισιτήρια του αγώνα για τους φιλάθλους της.

- Οι θύρες του γηπέδου θα ανοίξουν στις 17:30 την ημέρα του αγώνα.

- Οι φίλαθλοι καλούνται να προσέλθουν στο γήπεδο μεμονωμένα, χρησιμοποιώντας κατά κύριο λόγο τα ΜΜΜ και η προσέγγισή τους στο στάδιο να γίνει από τη Λεωφ. Κύμης, ΗΣΑΠ ΕΙΡΗΝΗ, Ανατ. & Νότια Είσοδο.

- Θα πραγματοποιηθούν αυστηροί προέλεγχοι στους φιλάθλους, σε ζώνες περιμετρικά του Σταδίου, ώστε να αποκλεισθεί η μεταφορά εντός της εγκατάστασης απαγορευμένων ή άλλων επικίνδυνων αντικειμένων, καθώς και η πρόσβαση όσων τυχόν θα στερούνται εισιτηρίων.

- Θα αποκλεισθεί η πρόσβαση και η είσοδος στο Στάδιο, φιλάθλων που θα βρίσκονται σε προφανή κατάσταση μέθης ή υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών.

- Δεν θα επιτραπεί η είσοδος σε φίλαθλο φέροντα πανό ή πλακάτ με προκλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο.

- Οι φίλαθλοι που θα προσέλθουν για να παρακολουθήσουν τον αγώνα, καλούνται να έχουν μαζί τους της Αστυνομική Ταυτότητα ή το Διαβατήριο, πέραν του εισιτηρίου που θα διαθέτουν».

Κανονικά δεν θα έπρεπε να προσθέσω τίποτε και να αφήσω ως έχει το κείμενο ασχολίαστο.

Όμως... μέρες λευτεριάς που είναι, δεν μπορώ, δυο... παρατηρησούλες μου θα τις κάνω.

Κατ' αρχήν περιμένω οργισμένη ανακοίνωση διαμαρτυρίας του Φορέα για την απαίτηση να επιδεικνύεται αστυνομική ταυτότητα ή διαβατήριο κατά την είσοδο. Αν είναι δυνατόν !!! Κάναμε τόσους αγώνες να απελευθερωθούμε από το... φακέλωμα της... ticket club για να έρχονται τώρα, πάνω που πήραμε την... κυβέρνηση, να μας ζητάνε ταυτότητες και διαβατήρια. Ρωτάω αλήθεια. Ποιος γνήσιος και ελεύθερος Παναθηναϊκός μπορεί να ανεχθεί κάτι τέτοιο;

Εκεί όμως που είναι πραγματικά για γέλια η ιστορία, είναι η με την παράγραφο "Δεν θα επιτραπεί η είσοδος σε φίλαθλο φέροντα πανό ή πλακάτ με προκλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο".

Νομίζω ότι και εδώ υπάρχει λόγος ανακοίνωσης διαμαρτυρίας του Φορέα ή έστω μια... δήλωση μετάνοιας ή... διευκρινιστική από την ΠΑΕ.

Και συγκεκριμένα να προστεθεί στο τέλος της συγκεκριμένης παραγράφου το εξής.

"Ως... τέτοια (δηλαδή προκλητικού και υβριστικού περιεχομένου... εξαιρούνται τα πανό ή τα πλακάτ με συνθήματα εναντίον της οικογένειας Βαρδινογιάννη, της Μαριάννας Βαρδινογιάννη, του Βύντρα, του Σπυρόπουλου, του Γκόντζου, του Πιτιακούδη, του Χατζηαθανασίου, των οικογενειών των θεατών που έχουν ταυτόσημες απόψεις, καθώς και εναντίον  εκείνων που δεν επιδεικνύουν με κάθε τρόπο και δημοσίως την... αποκήρυξη του Παναθηναϊκού προ του 2008, που δεν δήλωσαν ή δεν σκοπεύουν να δηλώσουν ότι... δεν είναι Βαρδινογιαννικοί και πολύ περισσότερο εξακολουθούν να θυμούνται και να μιλάνε".

Για να λέμε και καμιά...αλήθεια δηλαδή, ακόμα και σε ανακοινώσεις... τυπικού χαρακτήρα.

Οι οχτώ τελικοί της σύγχρονης Παναθηναϊκοφροσύνης

"Εσύ δεν θα έπρεπε να περνάς ούτε απ' έξω... χαριστικά είσαι εδώ γι΄αυτό βούλωσε το και σταμάτα να λες για τον Βύντρα κι ότι είναι παικταράς και τέτοια".

Αυτή ήταν η φράση που είπαν στον Φάμπρι οι οργανωμένοι στην πρόσφατη "επίσκεψή" τους στην Παιανία.

Όπως ίσως είναι φανερό από την ίδια την φράση, η αιτία που ο Φάμπρι... δεν θα έπρεπε να περνάει ούτε απ' έξω από την Παιανία, ήταν η γνώμη του για την ποδοσφαιρική αξία του Βύντρα.

Ο καθένας ας έχει την άποψή του για αυτό, για την αξία του Βύντρα δηλαδή, αλλά για το κριτήριο με βάση το οποίο θα έπρεπε να περνάει ή όχι απ' έξω ο Φάμπρι, επιτρέψτε μου να έχω αρκετές ενστάσεις.

Καθώς αν κάποιος θίχτηκε τόσο πολύ σαν Παναθηναϊκός από την γνώμη του δυστυχούς Ισπανού για τον Βύντρα, τότε τι θα έπρεπε να κάνει για την δήλωσή του σχετικά με την... μάχη της πέμπτης θέσης;

Δεν ξέρω αν την είδατε την σχετική δήλωση. Και δεν ξέρω αν προλάβατε να σκεφτείτε τι ακριβώς είπε και κανένας δεν θίχτηκε και όλοι την θεώρησαν φυσιολογικότατη.

"Έχουμε ακόμα μπροστά μας οχτώ τελικούς" είπε ο Φάμπρι, αναφερόμενος στον νέο μεγάλο στόχο της κατάκτησης της... πέμπτης θέσης από τον Παναθηναϊκό.

Τόσο καλά.

Οχτώ τελικούς στην μάχη για την κατάκτηση της... πέμπτης θέσης.

Και κανείς δεν ενοχλήθηκε, κανείς δεν ένοιωσε την... ανάγκη να του υπενθυμίσει για ποια ομάδα μιλάει, κανενός η... Παναθηναϊκοφροσύνη δεν ευαισθητοποιήθηκε να σχολιάσει αν θα πέρναγε έξω από την Παιανία ένας προπονητής που θα έκανε παρόμοια δήλωση για τον Παναθηναϊκό στα χρόνια... της σκλαβιάς και της μιζέριας.

Για τέτοιους,.. Παναθηναϊκάρες μιλάμε. Για τέτοια απόλυτη κατάπτωση αξιών, στόχων και επιπέδου.

Τόσο απλά και τόσο... ασχολίαστα.

Οχτώ τελικούς για την μάχη της κατάκτησης της... πέμπτης θέσης.

Την οποία έτσι που το έχουν κάνει, προφανώς αν την κατακτήσουμε θα πρέπει να βγούμε όλοι στους δρόμους και στην Ομόνοια να πανηγυρίσουμε, αλλιώτικα δεν θα είμαστε... καλοί Παναθηναϊκοί, δεν είμαστε... ενωτικοί Παναθηναϊκοί και προφανώς θα πρέπει να στηθούμε στον τοίχο της σύγχρονης Γκεστάπο του Παναθηναϊκού που παλεύει καθημερινά για την αγνότητα και καθαρότητα της... Παναθηναϊκφροσύνης.

Άξιοι πραγματικά όλοι τους. Όντως τον... εκτόξευσαν τον Παναθηναϊκό εκεί που... αξίζει.

Ή πιο σωστά εκεί που... τους αξίζει.

Κι όμως. Ακόμα μιλάνε και ακόμα έχουν το θράσος να εμφανίζονται κιόλας.

H σύγχρονη... Μακρόνησος του Παναθηναϊκού

Δηλώνεις Βαρδινογιαννικός;

Στον ορυμαγδό των εξελίξεων και γεγονότων τις τελευταίες μέρες στον Παναθηναϊκό, ένα απίστευτο γεγονός πέρασε σχεδόν απαρατήρητο ή έστω εντελώς ασχολίαστο στα ψιλά σε εφημερίδες και σαιτ.

Αναφέρομαι στην δήλωση διευκρίνιση του Βασίλη Κωνσταντίνου "δεν είμαι ''Βαρδινογιαννικός''.

Αφήνω εντελώς κατά μέρος την ουσία και το περιεχόμενο της δήλωσης. Και δεν με νοιάζει κιόλας τι είναι, τι θεωρεί ότι είναι και τι δηλώνει ότι είναι ο Κωνσταντίνου και κάθε πότε δηλώνει έτσι ή αλλιώς. Δικό του θέμα είναι.

Το θέμα όμως είναι άλλο. Και είναι η κατάσταση και η κουλτούρα που επικρατεί αυτή την στιγμή στον Παναθηναϊκό. Στον οποίο υπάρχει κυριολεκτικά μια κατάσταση, στην οποία όλοι όσοι είναι σ' αυτόν ή ακόμα και ασχολούνται με αυτόν, θα πρέπει καθημερινά να κάνουν... δήλωση κοινωνικών φρονημάτων.

Δήλωση που την απαιτούν και την υπαγορεύουν δια της απειλής της διαπόμπευσης, του ξυλοδαρμού και της ψυχολογικής ή σωματικής βίας, αυτοί που έχουν το κουμάντο.

Και ακριβώς σαν να ζούμε περιόδους χούντας σε πολιτικό επίπεδο, δήλωση που αν δεν την κάνεις, αντιμετωπίζεις άμεσα τον κίνδυνο της... εξορίας από το πόστο που κατέχεις.

Όπως ακριβώς κάποτε στην χώρα μας, έπρεπε να κάνεις δήλωση ότι δεν είμαι κομμουνιστής για να μπεις στο Δημόσιο, να πιάσεις μια δουλειά ή ακόμα και να κυκλοφορείς ελεύθερος. Και ή Μακρόνησος, η Ικαρία και τα άλλα νησιά, γέμιζαν από... αμετανόητους, που τους έστελναν εξορία αν δεν υπέγραφαν δήλωση.

Η κατάντια λοιπόν δεν είναι του Κωνσταντίνου που... έκανε δημόσια δήλωση τι δεν είναι, αντί να κάνει δημόσια δήλωση τι ακριβώς είναι αυτή την στιγμή στον Παναθηναϊκό και ποιος ο ρόλος του στην πορεία των πραγμάτων στον ιστορικό σύλλογο.

Αλλά είναι συνολική κατάντια, ακόμα και κυρίως εκείνων, που αποδέχονται αυτή την... ιερά εξέταση πιστοποιητικού ''αντιβαρδινογιαννισμού'' σαν κριτήριο παραμονής σε οποιοδήποτε πόστο σ' αυτό το σύλλογο. Κι ακόμα μεγαλύτερη αυτών που αποδέχονται και αναδημοσιεύουν ασχολίαστη την σχετική "είδηση" και δήλωση.

Αυτός είναι ο Παναθηναϊκός που έφτιαξαν, αυτός ήταν ο καρπός του... αγώνα τους. Να τον χαίρονται. Αλλά με το συμπάθιο. Αυτό το πράγμα πλέον δεν είναι Παναθηναϊκός.

Στους... δρόμους απ' το τηλέφωνο

Ρε τι γίνεται... είμαστε τελικά απίστευτη χώρα. Έχει πλημμυρίσει η Αθήνα γίνεται χαμός και ο γραμματέας Πολιτικής Υπηρεσίας είναι δεκαπέντε λεπτά στον αέρα σε κανάλι και... απολογείται λέγοντας πως είμαστε όλοι συνέχεια από το πρωί στους δρόμους. Κι η δημοσιογράφος αντί να του πει 'κλείσε ρε φίλε το τηλέφωνο και άντε πήγαινε στους... δρόμους" τον έχει εκεί "αγκαζέ" στον αέρα να τον ρωτάει γιατί... δεν είστε εκεί που πρέπει (δηλαδή επί της ουσίας... γιατί είστε εδώ μαζί μας στο τηλέφωνο)και να απαιτεί να δώσει λύση όπου της στέλνουν με το... ''τουιτ'' πληροφορίες ότι υπάρχει πρόβλημα. Κι αυτός εκεί... βράχος να απαντάει. Και την ίδια ώρα... το φαινόμενο όπως το ονομάζει να εξελίσσεται.

Μιλάμε για απίστευτα πράγματα. Αλλά και από τους δύο.

Τόσο στημένη ήταν η τράπουλα;

Δεν ήταν έκπληξη φυσικά και η νέα πρόφαση που βρήκε ο Βγενόπουλος για να μην συνεχιστεί η "οδυνηρή" συνέχιση των συζητήσεών του με τον Αλαφούζο, για το αν θα μπουν τελικά κάποια λεφτά στον Παναθηναϊκό.

Και δεν είναι καν αυτό το θέμα.

Το θέμα για μένα, είναι από που αντλούν όλοι πια στον Παναθηναϊκό το θράσος, να συνεχίζουν σαν να μην συμβαίνει τίποτε να κοροϊδεύουν τον κόσμο και ενίοτε ακόμα και τους... εαυτούς τους.

Αυτό ειλικρινά, από ένα σημείο και μετά δεν έχει εξήγηση. Κινείται η αναζήτηση των αιτιών του, καθαρά στην σφαίρα της μεταφυσικής.

Εκτός πια κι αν όλοι αυτοί, έχουν τόση σιγουριά, πως και δεν θα ακούσουν και δεν θα διαβάσουν από κανένα τίποτε και δεν υπάρχει περίπτωση να τους ζητήσει και κανείς τον λόγο.

Αυτό ναι. Είναι μια εξήγηση.

Μόνο που αυτή η εξήγηση, προκαλεί αντικειμενικά την επόμενη... απορία.

Τελικά ήταν και εξακολουθεί να είναι τόσο στημένη η τράπουλα;

Ήταν και εξακολουθούν να είναι όλα, τόσο ελεγχόμενα, που πλέον να μην αναγκάζεται κανείς να κρατάει ακόμα και τα προσχήματα;

Δεν ξέρω. Ειλικρινά δεν ξέρω.

Μου φαίνεται αδιανόητο πάντως τόσοι πολλοί και τόσο διαφορετικοί ταυτόχρονα, να είναι εντελώς "χειροπόδαρα δεμένοι" ο ένας με τον άλλο και κανείς να μην ανησυχεί για τίποτε. Ούτε καν για το να μην εκτεθεί.

Δηλαδή στα σοβαρά τώρα εξακολουθεί να γίνεται στον Παναθηναϊκό η κουβέντα που γίνεται και συνεχίζουμε καθημερινά να διαβάζουμε και να ακούμε τις... λεπτομέρειές της;

Έτσι; Σαν να μην συμβαίνει τίποτε;

Και κανείς δηλαδή δεν νοιώθει έστω και για τα μάτια του κόσμου, να κάνει μια έστω κινησούλα και κανείς την ίδια στιγμή δεν νοιώθει την ανάγκη, να ρωτήσει το γιατί ή να το επισημάνει;

Δυστυχώς αναγκάζομαι για μια ακόμα φορά να καταλήξω στις ίδιες διαπιστώσεις που εδώ και καιρό έχω κατασταλάξει.

Πως όχι μόνο ήταν στημένο από την αρχή όλο το κόλπο της διάλυσης του Παναθηναϊκού, αλλά και ότι ήταν στημένο πάνω σε πολύ "γερά θεμέλια''. Και δυστυχώς επίσης, την σήμερον ημέρα, αυτά τα... γερά θεμέλια συνήθως με ένα τρόπο... φτιάχνονται.

Με χρήμα φίλοι μου. Με μπόλικο χρήμα. Που αν γίνεται να μην το βάζουμε και από την τσέπη μας, αλλά να αξιοποιούμε γι' αυτόν τον... σκοπό και τα λεφτά των... άλλων που μας εμπιστεύτηκαν ή... αναγκάστηκαν να εμπιστευτούν ή... τους... αναγκάσαμε να μας τα εμπιστευτούν, ακόμα καλύτερα.

Δυστυχώς...

Ίδιοι κι απαράλλαχτοι, αλλά ταυτόχρονα αναλώσιμοι

Ξέρετε, τελικά βλέποντας και όσα γράφτηκαν και ακούστηκαν για τα γεγονότα της Παιανίας και την επόμενη μέρα, πείστηκα πως η αρρώστια και η υποκρισία έχει πει για τα καλά στο μεδούλι αυτής της ομάδας. Και σε όλους και όσα ασχολούνται έμμεσα ή άμεσα μαζί της.

Για παράδειγμα, διάβαζα τα σχετικά ρεπορτάζ. Τα οποία ήταν όλα σχεδόν πανομοιότυπα. Και αναφερόντουσαν αποκλειστικά και μόνο στα γεγονότα.

Αναρωτήθηκα λοιπόν, ποια ήταν τελικά η μεγαλύτερη ξεφτίλα;

Τα όσα έγιναν, ή ότι όλοι σχεδόν όσοι τα αναπαρήγαγαν δημοσιογραφικά, τα θεώρησαν απόλυτα φυσιολογικά και περιορίσθηκαν μόνο στους διαλόγους και τα σχετικά;

Ποια είναι αλήθεια;

Φαίνεται όμως, ότι δεν έχει μείνει τίποτε πλέον όρθιο.

Κι όχι πως αυτό με εξέπληξε, αλλά να, καμιά φορά τρελαίνομαι με την υποκρισία.

Οι ίδιοι άνθρωποι που θεώρησαν φυσιολογικότατο γεγονός το να μπουκάρουν οι "οπαδοί" στο προπονητικό κέντρο και να πλακώνονται με τους παίκτες, όταν καμιά φορά σφίξουν τα πράγματα ή γίνει κάτι που δεν μπορούν να μην το καταδικάσουν, μου το παίζουν λάβροι κατά των οργανωμένων και βγάζουν λόγους στα μικρόφωνα.

Τότε θυμούνται για μια δυο μέρες να αναρωτηθούν οργισμένοι και να γράψουν πύρινα άρθρα "μα είναι δυνατόν να διοικείται μια ομάδα από τους οργανωμένους". Και σαν να μην ντρέπονται καθόλου, βάζουν και χέρι στους... παράγοντες που διατηρούν τέτοιους στρατούς και κερασάκι στην τούρτα μου το παίζουν και... υγιείς λειτουργεί της ενημέρωσης που δεν έχουν σχέση με αυτά τα... στοιχεία, σε αντίθεση φυσικά με τον... οπαδικό τύπο που καλλιεργεί την βία.

Είναι πραγματικά για λύπηση πια η κατάσταση.

Μόνο που δεν έχουν καταλάβει πια και οι συγκεκριμένοι "οπαδοί" και οι συγκεκριμένοι "δημοσιογράφοι".

Πως πρακτικά, ο ένας χρησιμοποιεί τον άλλον ανάλογα με τις περιπτώσεις και πως και οι δύο ταυτόχρονα θεωρούν ο ένας τον άλλον αναλώσιμο και δεν θα διστάσει να τον... αδειάσει αν χρειαστεί, ακόμα κι αν τώρα το παίζουν"αδέρφια" μεταξύ τους και έχουν ανοιχτή γραμμή καθημερινά.

Παιανίας... συνέχεια

Γεγονότων Παιανίας συνέχεια. Καθώς όπως ήταν φυσικό, μετά τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, ορισμένα στόματα λύθηκαν πιο εύκολα και οι πληροφορίες ήρθαν πιο... φρέσκες.

Δύο πράγματα χρειάζονται συμπλήρωση σε όσα αναφέραμε σχετικά και χθες.

Το πρώτο είναι ότι τελικά έπεσαν δυο-τρεις ψιλές.

Και συγκεκριμένα τις έριξε ο Μπουμσόνγκ. Μόνο που το πλάκωμα δεν έγινε με τον Κανέλο με τον οποίο αντάλλαξαν βέβαια λόγια αλλά δεν ήρθαν καν σε επαφή. Μάλιστα σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο συγκεκριμένος ήταν και από τους πιο... ήρεμους σχετικά και αναγκάστηκε κάμποσες φορές να προσπαθήσει να ηρεμήσει και τους υπόλοιπους.

Οι ψιλές όμως έπεσαν με ένα άλλο τύπο. Κι όχι με αφορμή κάποια λόγια, αλλά μια... χειρονομία. Συγκεκριμένα ο τύπος είχε πλησιάσει αρκετά κοντά τον Μπουμσόνγκ και δεν φτάνει που του μιλούσε εντελώς χυδαία, τον χτύπαγε συνέχεια στο μπροστινό μέρος του ώμου του με το δάχτυλό του σε στιλ "ακούς τι σου λέω.."

Τον προειδοποίησε μια φορά ο Μπουμσόνγκ ο οποίος είχε αρχίσει να φορτώνει.

"Μην το ξανακάνεις αυτό..." είπε ο Γάλλος.

Τον χαβά του ο "οπαδός".

Ε μόλις το ξανάκανε αυτό ήταν. Τα πήρε εντελώς ο Μπουμσόνγκ και... μην είδατε το δάχτυλο μαζί με το χέρι και το... μανίκι. Του έριξε δυο σκαμπίλια, πήγε να αντιδράσει ή μάλλον να προφυλαχθεί ο άλλος και εκεί έσπευσαν οι υπόλοιποι και οι μεν τράβηξαν πίσω τον "οπαδό" που μάλλον έτσι κι αλλιώς είχε βάλει ήδη την... όπισθεν μπροστά στον αγριεμένο Γάλλο δε και συγκεκριμένα ένας πήρε παράμερα σε μια γωνιά τον Μπουμσόνγκ και προσπάθησε να τον ηρεμήσει.

Αυτά προς το παρόν. Για ότι... νεώτερο και γενικότερα για τις εξελίξεις της σημερινής μέρας, σε λίγο 

Αν δεν κερδίζετε δεν θα τελειώσει το ματς...

Να πούμε λίγο αρχικά τα γεγονότα και τι πραγματικά έγινε στην Παιανία και μετά συζητάμε και την ουσία.

Κατ' αρχήν και επειδή όπως πάντα πολλά γράφτηκαν, ξύλο δεν έπεσε ούτε είχαμε βίαια επεισόδια αν βίαιο επεισόδιο εννοεί κάποιος ντε και καλά το να πέσει ξύλο. Ούτε φυσικά κυνηγητά και τέτοια.

Είχαμε όμως άπειρες άλλες ομορφιές και διαλόγους σε στιλ, ένταση και φρασεολογία, που δυστυχώς επιβεβαιώνουν την κατρακύλα και από πλευράς ήθους και αξιών του Παναθηναϊκού.

Καμιά τριανταριά άτομα λοιπόν, "επίλεκτα¨μέλη του Φορέα και παρούσα σύσσωμη την ηγεσία του, μπήκαν ξαφνικά στην Παιανία με άδεια της διοίκησης την ώρα που γινόταν η προπόνηση.

Ξαφνιάστηκαν παίκτες, προπονητής και όλο το υπόλοιπο τιμ, αλλά για μένα κακώς ξαφνιάστηκαν. Καθώς ήταν αναμενόμενο και είναι και φυσιολογικό εδώ που τα λέμε, να πάει να μιλήσει στους παίκτες μετά από ένα κακό αποτέλεσμα η... διοίκηση.

Κι απ' την στιγμή που στον Παναθηναϊκό αυτή την στιγμή, διοίκηση ασκούν είτε με τον τσαμπουκά τους είτε γιατί τους... ανέθεσαν τέτοιο ρόλο όσοι τυπικά φέρουν τον τίτλο και τις θέσεις της "διοίκησης", οι συγκεκριμένοι, απόλυτα φυσιολογική κατ' αρχήν η... επίσκεψη.

Αυτό που δεν ήταν και δεν θα γίνει ποτέ φυσιολογικό, όσο κι αν τα σχόλια μέχρι τώρα στα ραδιόφωνα και στα σαιτ αντιμετωπίζουν αυτό καθ' αυτό το γεγονός φυσιολογικότατο και από κει και πέρα ασχολούνται με τις... λεπτομέρειες, ήταν αυτά που είπαν σε παίκτες και προπονητή τα συγκεκριμένα άτομα και ο τρόπος κυρίως που τα είπαν.

Με το που αντέδρασαν κάποιοι παίκτες με πρώτο τον Βιτόλο που ρώτησε "ποιοι είναι αυτοί οι τύποι και τι θέλουν εδώ πέρα", οι... τύποι ανέλαβαν να του "εξηγήσουν".

Τα "σκάσε εσύ και μην μιλάς", "πρόσεξε γιατί εμείς δεν παίζουμε και μην κοιτάς που σας έχουμε ανεχτεί μέχρι τώρα" καθώς και οι... παρατηρήσεις σε αγωνιστικό επίπεδο, ήταν από τις πιο ήπιες φράσεις που ακούστηκαν.

Ειδικά τον Φάμπρι, τον έκαναν ρεζίλι εντελώς, μπροστά στα μάτια των ποδοσφαιριστών του, αλλά και των διοικούντων που ήταν εκεί και παρακολουθούσαν ασάλευτοι τα γεγονότα. Επιβεβαιώνοντας στα ίσα μάλιστα, αυτό που από την πρώτη στιγμή είπαμε μόλις προσλήφθηκε ο δυστυχής στον Παναθηναϊκό. Ότι τον έφεραν για να κάνει ότι του λένε και κανείς δεν τον έχει σε εκτίμηση και υπόληψη και ανά πάσα στιγμή τον έχουν για φάγωμα. Τώρα αυτά που έγραφαν και έλεγαν οι... ειδικοί Παναθηναϊκολόγοι, ότι τον έφεραν για να... αναμορφώσει τα αποδυτήρια, γιατί είναι λάτρης της πειθαρχίας και όλα τα σχετικά, καταλαβαίνετε όλοι ότι και οι ίδιοι που τα έγραφαν δεν τα πίστευαν.

Πάμε παρακάτω.

Επικεφαλής στην "κουβέντα" ήταν η ηγεσία του Φορέα η οποία κάποια στιγμή θα πρέπει να αποκτήσει και όνομα. Στο κάτω-κάτω όλοι έχουμε όνομα, με το όνομά μου με έβριζαν και μένα και την μάνα μου και την οικογένειά μου στο γήπεδο, με το όνομά τους τους κράζουν τους παράγοντες, τους παίκτες, τους προπονητές, του παλαίμαχους και τους δημοσιογράφους που βάζουν κάθε φορά στο μάτι, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει όλοι οι άλλοι να έχουν... όνομα και επώνυμο εκτός από τους ίδιους;

Στην τελική αν δεν κάνω λάθος, θεωρούν τιμή και περηφάνια τους το ότι είναι μέλη και πολύ περισσότερο ηγέτες της Θ.13, οπότε γιατί να υπάρχει πρόβλημα να κάνουν κάτι με το όνομά τους πολύ περισσότερο αν έτσι θεωρούν την συμμετοχή τους σ' αυτό.

Πάμε παρακάτω.

Αυτός που τα άκουσε περισσότερο ήταν ο Μπουμσόνγκ και την συγκεκριμένη αποστολή ανέλαβε προσωπικά ο επικεφαλής της ηγεσίας του Φορέα, ο "Γιώργος από την 13" όπως τον γράφουν συνήθως οι ρεπόρτερ Παναθηναϊκού ή ο Κανέλος όπως τον ξέρουν και τον ξέρουμε οι περισσότεροι.

Είχε λοιπόν ένα αρκετά έντονο τετ-α- με τον Γάλλο, με τον διάλογο να έχει ως εξής σε... γενικές γραμμές.

- Εσύ πρόσεχε γιατί το έχεις παρακάνει, παίρνεις τα πιο πολλά και δεν παίζεις τίποτε, όλο γκάφες είσαι

- Ποιος είσαι εσύ που μου το λες αυτό;

- Αυτό που σου λέω, εδώ είναι Παναθηναϊκός.

- Τον Παναθηναϊκό τον τιμάω. Εσύ είσαι Παναθηναϊκός έτσι που κάνεις; Εγώ αγαπάω τον Παναθηναϊκό περισσότερο από σένα και από σας.

Αυτό ήταν. Τόσο ο επικεφαλής του Φορέα όσο και οι υπόλοιποι που παρακολουθούσαν την "συζήτηση", θεώρησαν μέγιστη προσβολή την απάντηση του Γάλλου και εκεί προς στιγμήν απειλήθηκε θερμό επεισόδιο ανάμεσα στους δύο "συνομιλητές". Πρόλαβαν να πέσουν οι σχετικές "σπρωξιές", αλλά επενέβησαν όσοι κατάλαβαν ότι το πράγμα παραξευφεύγει και ίσως περισσότερο από το... προγραμματισμένο και κάποιοι συγκράτησαν τον Κανέλο ενώ ένας πήρε παράμερα τον Μπουμσόνγκ και προσπάθησε να του εξηγήσει.

Αυτή ήταν η κορυφαία στιγμή της "συζήτησης", ενώ αφού... ηρέμησαν όπως λένε και οι καλοί συνάδελφοι στα σαιτ τα πράγματα, οι εκπρόσωποι του Φορέα προσπάθησαν να... εμπεδώσουν στους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού το... όραμα της κατάκτησης της πέμπτης θέσης και για να το καταλάβουν καλύτερα, του έβαλαν... έξτρα "κίνητρο" για το μέγα ντέρμπι του Σαββάτου με τον... ΟΦΗ.

"Προσέξτε καλά, γιατί αν δεν κερδίσετε το Σάββατο δεν θα ξεμπερδέψετε εύκολα. Έτσι και χάνετε να ξέρετε το ματς δεν θα τελειώσει..."

Αυτά μέσες άκρες. Η "διοίκηση" προφανώς έκανε τον καθήκον της και τώρα περιμένουμε από τους παίκτες το Σάββατο να... βγάλουν στο γήπεδο το... κουράγιο και το ηθικό που απέκτησαν σήμερα μετά την... παρέμβασή της. Και λέω μόνο για τους παίκτες, γιατί τον έρμο τον Φάμπρι ουσιαστικά τον τελείωσαν και τυπικά έτσι όπως του φέρθηκαν. Όποιος νομίζει ότι μπορεί από δω και πέρα να κάνει τον προπονητή ή να πει οτιδήποτε στους παίκτες, ένας δυστυχής άνθρωπος που τον έβλεπε όλη η Παιανία να του λένε κάτι τύποι "εσύ σκάσε, κανονικά ούτε έξω από την Παιανία δεν θα πέρναγες..." να μας το εξηγήσει κιόλας πως θα γίνει αυτό.

Τέλος πάντων. Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε οι περισσότεροι γιατί είναι εντελώς περιττό μάλλον, να σχολιάσουμε οτιδήποτε ή να εκφέρουμε και άποψη για το τι έγινε και όπως έγινε ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ στην Παιανία στην διάρκεια της "προπόνησης" μέσα στο προπονητικό κέντρο της ομάδας.

Τα μόνα που μου προκαλούν -ακόμα- εντύπωση είναι δυο πράγματα. Το πρώτο. Τι ακριβώς παριστάνουν οι... λειτουργοί της ενημέρωσης και Παναθηναϊκάρχες της πλάκας, που όλα αυτά τα αναφέρουν με τίτλο "επίσκεψη (σ.σ !!!) των οργανωμένων στην Παιανία" και κάπως έτσι θα τα παρουσιάσουν και σήμερα σε ραδιόφωνα και εφημερίδες; Τους... δημοσιογράφους; Τους... καλούς Παναθηναϊκούς; Τι ακριβώς;

Και το δεύτερο είναι, ειλικρινά, πως... άντεξαν τα παιδιά του Φορέα και δεν λιποθύμησαν από... αναγούλα και αηδία όταν πέρασαν την πόρτα του... έσχατου δεσμού που κρατάει ακόμα τον Παναθηναϊκό από την πλήρη... απελευθέρωση, δηλαδή την... καταραμένη Παιανία του τρισκατάρατου και αν μετά απ' αυτή την έστω και... στιγμιαία "μόλυνση" πήγαν όλοι ομαδικώς για... απολύμανση και σωματική αλλά και "πνευματική" κάθαρση και απολύμανση.

Αυτά όμως, όντως μάλλον θα μείνουν αναπάντητα 

ΓΗΠΕΛ και... 10% έλεγαν τότε την μέρα της... επανάστασης

Κατ' αρχήν για τα σοβαρά ή έστω τα "σοβαρά" καθώς την έχουμε ξεφτιλίσει την λέξη, της ιστορίας.

Έγινε λοιπόν η περιβόητη συνάντηση του Αλαφούζου με τον Βγενόπουλο. Όποιος νόμιζε πως θα ήταν συνάντηση για να βρεθεί τρόπος να... βοηθηθεί ο Παναθηναϊκός σ΄αυτή την δύσκολη στιγμή, μάλλον θα κατάλαβε ότι το παραμύθι πάει σύννεφο.

Η συνάντηση επί της ουσίας είχε μόνο ένα αντικείμενο. Να επαναλάβει ο Βγενόπουλος γιατί... δεν θα βοηθήσει κι όταν λέμε "βοηθήσει", εννοούμε να βοηθήσει ουσιαστικά και με ζεστό χρήμα.

Τώρα, το ότι για μια ακόμα φορά δεν πρωτοτύπησε και ξαναθυμήθηκε την ΓΗΠΕΛ, δείχνει απλά το ότι μάλλον στέρεψε και από εμπνεύσεις και ιδέες. Θα πρέπει λογικά να κούρασε και ο ίδιος τον εαυτό του και ο μόνος που αντέχει σαν... βράχος να τον καλύπτει και να τρώει ο ίδιος όλη τη ''λέζα'' και για τα πάντα, είναι ο Αλαφούζος.

Όσο για εκείνο το περιβόητο... θα βάλω λεφτά το 10% απ' όσα θα μαζέψει η Συμμαχία, πλέον δεν προκαλεί καν γέλια, αλλά πραγματικά οίκτο. Καθώς από την πρώτη Δημοτικού, το πρώτο πράγμα που μαθαίνουν στην αριθμητική τα παιδάκια είναι το "μηδέν επί δέκα... μηδέν" και το "μηδέν δια δέκα... μηδέν".

Όπως το προτιμάει δηλαδή ο καθένας. Ή θα βάλω το 10% απ' όσα θα βάλουν οι άλλοι, ή θα βάλω δέκα φορές... περισσότερα απ' όσα θα βάλουν όλοι οι άλλοι. Το αποτέλεσμα έτσι κι αλλιώς το ίδιο είναι. ΜΗΔΕΝ.

Κι απορώ μάλιστα, που ένας τέτοιος μετρ των ''ντιλ'' και της επικοινωνίας, όπως τον ανέφεραν για πέντε χρόνια κάθε μέρα τα... γιουσουφάκια σε εφημερίδες και σαιτ, δεν το σκέφτηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι ακόμα πιο... ηχηρό επικοινωνιακά το "όχι" του.

Αντί δηλαδή να πει θα βάλω το 10% όσων θα μαζευτούν, να πει θα βάλω... δέκα φορές περισσότερα απ' όσα θα μαζευτούν. Το ίδιο πράγμα είναι.

Τόσο που προσωπικά σκέφτομαι να γίνω μεγαλύτερος και πιο γαλαντόμος... εκτοξευτής απ' αυτόν. Και να τάξω από το μπλογκ μου εδώ πέρα, ότι εγώ θα βάλω... εκατό φορές το ποσόν που θα μαζέψουν οι άλλοι.

Πέρα απ' την πλάκα όμως. Γιατί εδώ πάει σύννεφο η κοροϊδία και όλοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.

Για να καταλάβω λοιπόν. Τι σόι φρούτα είναι αυτά που... μασάνε τελευταία και θέλουν και να καταπιούμε αμάσητα κιόλας τα αποφάγια τους.

Γι' αυτό βγήκαν... τα παιδιά στους δρόμους; Γι' αυτό καίγαμε τη Λεωφόρο, βρίζαμε νεκρούς και μανάδες και προπηλακίζαμε όποιον βρίσκαμε μπροστά μα;

Να τα θυμηθούμε λίγο όλα ρε παιδιά;

Υπήρχε κανένα σύνθημα τότε την... μέρα της επανάστασης στο Πεδίο του Άρεως... την ΓΗΠΕΛ και δρόμο, ή φύγε... να βάζει ο άλλος το... 10% απ' όσα θα μαζέψουν οι υπόλοιποι;

Πούλα και φύγε δεν φώναζαν; Π..άνα οικογένεια μας φέρνεις αηδία δεν έλεγαν; Δεν αντέχουμε τον Παναθηναϊκό δεύτερο δεν έλεγαν; Να φύγει ο ραλίστας ο ''καβούριας'' και να έρθουν αυτοί που αγαπάνε τον Παναθηναϊκό και θα ρίξουν χρήμα άφθονο καθώς δεν τον βλέπουν σαν επιχείρηση και... λογιστικά βιβλία, δεν έλεγαν;

Που είναι όλα αυτά τώρα;

Έγιναν... 10% απ' όσα θα βάλουν οι άλλοι και... ΓΗΠΕΛ;

Και από κει που... δεν αντέχαμε δεύτεροι ή πρώτοι αλλά να νικάμε με 1-0 και να παίζουμε με δύο αμυντικά χαφ, να πρέπει να κάνουμε ντου στην προπόνηση για να "πείσουμε" τους παίκτες για την αξία της... πέμπτης θέσης ή της αποφυγής του υποβιβασμού;

Ποιόν κοροϊδεύουν όλοι αυτοί; Ποιόν κοροϊδεύουν οι πάσης φύσεως λειτουργοί της ενημέρωσης, που σχολιάζουν σαν φυσιολογικά όλα τα σημερινά, χωρίς ποτέ να θυμούνται τι έγινε και με ποια συνθήματα φτάσαμε ως εδώ;

Είναι ή δεν είναι κοινή απάτη όλη αυτή η ιστορία; Είναι ή δεν είναι απατεώνες όσοι κορόιδεψαν τον κόσμο; Είναι ή δεν είναι για φτύσιμο πραγματικά όσοι καμώνονται πως όλα όσα συμβαίνουν είναι φυσιολογικά και τα συζητάνε απλά... ενημερωτικά σαν να μην συμβαίνει τίποτε;

Γιατί καλή και η ΓΗΠΕΛ και το 10% και όλα. Αλλά θα ρωτήσει κανείς στα ίσα ποτέ κάποιον από τους πρωταγωνιστές της... ιστορίας σε όποιο επίπεδο κι αν βρίσκεται, αν τελικά γι' αυτό έγιναν όλα; Γι' αυτό το... όραμα πλακώναμε τον κόσμο στο ξύλο; Γι' αυτή την... λευτεριά αποδομήσαμε και καταστρέψαμε τον πιο μεγάλο και ιστορικό σύλλογο της χώρας;

Γιατί δεν το ρωτάνε; Γιατί δεν το... αναρωτιούνται έστω εκεί στις κουβεντούλες που κάνουν με την άνεσή τους πια και με φόντο το πτώμα του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ τα μεσημεράκια στα ραδιόφωνα; Αυτά είχατε τάξει στον κόσμο, όταν του γράφατε και τον παροτρύνατε να βγει στους δρόμους και να βρίζει, να λεηλατεί και να δέρνει όποιον από τότε τους έλεγε προς τα που πάει το πράγμα;

Γιατί άραγε λοιπόν; Μήπως για ένα και μοναδικό λόγο; Γιατί ξέρουν καλά, πως αν τυχόν και... ανοίξουν αυτή την κουβέντα και ξετυλίξουν το κουβαράκι προς... τα πίσω, θα βρουν στα σίγουρα τους εαυτούς τους σε πρώτο ρόλο συνενόχου στο έγκλημα και εμπρηστή κατ' εξακολούθηση στην βίαιη καταστροφή του Παναθηναϊκού;

Αυτό τελικά προσπαθούν να αποφύγουν;

Πολύ αργά πια. Γιατί μπορεί να κατάφεραν να κλείσει μια εφημερίδα που τους θύμιζε τον ρόλο τους και τους τα έλεγε, αλλά δυστυχώς γι' αυτούς υπάρχουν ακόμα τρόποι -και κυρίως χιλιάδες κόσμος- που δεν θα τους απαλλάξει απ' αυτό το μαρτύριο και θα το ακούνε συνεχώς.

Μέχρι να βρουν το κουράγιο και την εντιμότητα ή να ομολογήσουν την συνενοχή τους στο έγκλημα και τον τρόπο που το... συνδιοργάνωσαν μαζί με τους εμπνευστές του, ή να ζητήσουν συγνώμη απ' όσους εξαπάτησαν και συνεχίζουν ακόμα να εξαπατούν.

ΥΓ. Δεν τελειώσαμε για σήμερα. Σε λίγο... σε ποιόν είπε ο Μπουμσόνγκ "εσύ είσαι Παναθηναϊκός; Εγώ είμαι πιο Παναθηναϊκός από σένα και από σας" και τα όσα έγιναν στην Παιανία.